Suspension (2008)

Regie: Alec Joler, Ethan Shaftel | 95 minuten | drama, thriller, fantasie | Acteurs: Scott Cordes, Annie Tedesco, Caroline Vinciguerra, Dan Nichols, David Fritts, Mykel Hill, Sam Cordes, Walter Coppage, James Andrew Wright, Cynthia Hyer, Sarah Crawford, Roger Strong, Brian Hunter, Rusty Sneary, Diane Bulan

Hoe kun je een ongeloofwaardig gegeven, dat je verder niet onderbouwt of uitlegt, toch boeiend houden, zonder dat je publiek schreeuwt om een verklaring? Door de dramatische betekenis ervan zwaarder te laten wegen en dat dan wel goed te onderbouwen en te verpakken in een aardig verhaal.

Dat is wat er gebeurt in deze low-key-off-Hollywood vertelling. Een goede les ook voor ditzelfde Hollywood, waar dingen juist altijd moeten worden uitgelegd. En als het niet gebeurt wordt die leemte vaak opgevuld met oorverdovende soundtracks en special effects, zodat we gewoon weg worden geblazen en de barsten in het script (hopelijk) vergeten. Niets van dit alles in ‘Suspension’, of toch een beetje: dé gimmick van de film, het stilzetten van tijd en beweging, waarbij er altijd één persoon is (de hoofdfiguur Daniel) die wel vrij om de anderen heen kan bewegen, blijft een verbazingwekkend fenomeen. Een fenomeen dat zich ontpopt als de kapstok van het verhaal.

Het werd al vaker in videoclips gebruikt en bijvoorbeeld in ‘The Matrix’ en is behoorlijk complex om te doen. De basis zit hem niet in een computertrucje, nee, je moet de scène met meerdere camera’s tegelijk opnemen. Hoe het precies werkt weten alleen de profs, maar één ding is zeker: het kost heel veel tijd om het goed te doen en dus heel veel geld als je er mensen voor moet inhuren. Gelukkig konden de makers van ‘Suspension’ het zelf. Ze zijn er, na het schieten van de basis in 2005, nog ruim twee jaar zoet mee geweest. En het resultaat mag er zijn.

Maar even terug naar het verhaal.

Kan een mens ongestraft voor God spelen? Nee, natuurlijk niet, dat weten we uit alle verhalen, dat moet een keertje fout gaan. En dat doet het behoorlijk in ‘Suspension’, het loopt, zogezegd, volledig uit de klauw. Net als bijvoorbeeld bij tijdreizen, heeft het spelen met Gods bouwstenen consequenties; je kunt niet zomaar ingrijpen in ‘van hogerhand geplande’ scenario’s. Hierin hebben de makers het script goed uitgewerkt. Daar zitten een paar slimme vondsten in, die ook het verhaal voortstuwen. Het verhaal dat zich gaandeweg van drama, ontwikkelt tot thriller, net als de hoofdpersoon, die van gekwelde weduwnaar muteert in een gefrustreerde stalker en verder.

Hier zit ook een klein minpuntje in het geheel. Hollywood heeft het wel bij het goede eind als het uitgaat van het principe dat in een film van het begin af aan duidelijk voelbaar moet zijn wat voor soort film dit gaat worden. En hoewel zij daar soms wel heel zwart-wit in zijn, had het deze film goed gedaan als die regel iets meer was opgevolgd.

Want ondanks dat de verhaallijn volgbaar is en de personages helder zijn, hadden de signalen sterker gemogen, evenals de ondersteuning met andere middelen, zoals muziek. Neemt niet weg dat ‘Suspension’ een verrassende film is, die alleen al vanwege de special effects, die net even anders zijn dan anders, de moeite waard is om te checken.

Arjen Dijkstra