Suspiria (2018)

Regie: Luca Guadagnino | 152 minuten | fantasie, horror | Acteurs: Dakota Johnson, Tilda Swinton, Doris Hick, Malgorzata Bela, Chloë Grace Moretz, Angela Winkler, Vanda Capriolo, Alek Wek, Jessica Batut, Elena Fokina, Mia Goth, Clémentine Houdart, Ingrid Caven, Sylvie Testud, Fabrizia Sacchi, Brigitte Cuvelier, Renée Soutendijk

‘Ik wilde geen simpele remake maken, maar een eerbetoon brengen aan het gevoel wat ik zelf ervoer toen ik het origineel zag.’ Van alles wat je na ‘Call Me by Your Name’ van Luca Guadagnino verwacht had, was een remake van ‘Suspiria’ waarschijnlijk wel het laatste. Best risicovol ook, om met het uitgangspunt van een onbetwiste horrorklassieker aan de slag te gaan. Maar, zoals Guadagnino zelf al aangeeft, is de film veel meer een uiting van een gevoel dan een directe remake. Het vat de nieuwe ‘Suspiria’ wat dat betreft meer dan prima samen. Guadagnino’s ‘Suspiria’ laat zich dan ook het best omschrijven als een ijzingwekkende hellegang die sfeer boven plot verkiest.

De remake van ‘Suspiria’ volgt in beginsel de plot van het origineel. Jonge danseres Susie (Dakota Johnson) meldt zich aan bij een prestigieuze balletschool in Berlijn. Al snel merkt ze echter dat de school, die onder leiding staat van Madame Blanc (Tilda Swinton), eigenlijk een broedplaats is voor een angstaanjagende heksencultus. Een van de danseressen (gespeeld door Chloë Grace Moretz) lijkt te zijn ontsnapt en zoekt haar heil bij psychiater Josef Klemperer (‘Lutz Ebersdorf’), die gefascineerd raakt door haar verhaal en op onderzoek uitgaat. Dit alles tegen de achtergrond van een sterk verdeeld en door aanslagen geteisterd Duitsland anno 1977 (niet geheel toevallig het jaar waarin de originele ‘Suspiria’ werd uitgebracht).

‘Suspiria’ is geen film die veel aanspraak gaat vinden bij het grote publiek: daarvoor is de film vermoedelijk te surrealistisch en ontoegankelijk. Fans van het origineel zullen de film ongetwijfeld ook sceptisch tegemoet treden, maar hoeven niet te wanhopen: Guadagnino’s remake doet niet heel veel onder voor het origineel en is misschien nog wel ijzingwekkender. De setting is ruw en grimmig: als kijker krijg je soms het gevoel zelf in de greep te worden genomen door de heksen; zowel in duistere, vieze kelders als op klaarlichte dag in een asgrauw Berlijn. 

Verwachtingen voor een duidelijk uitgetekend plot kun je beter thuislaten. Verwacht van ‘Suspiria’ vooral overweldigende beelden, een bijna voortdurend opspelende maagzweer en een finale die al het betamelijke uitrekt tot een waanzinnige uitzinnigheid. Maar de scène die het meest van de kijker zal vergen komt halverwege, waarin aan het begrip marteling een nieuwe dimensie wordt gegeven. Probeer daarna nog maar eens zorgeloos naar een dansuitvoering te kijken.

Hoewel ook de personages ondergeschikt zijn aan de sfeer, kan vooral Johnson eindelijk weer eens aantonen dat ze in de kern een uitstekende actrice is, en de afgelopen jaren toch al haar talent verkwanseld heeft in de abominabele ‘Fifty Shades’-films. Haar Susie ontpopt zich van jong, ogenschijnlijk onschuldig bloempje tot een fascinerende en soms zelfs angstaanjagende verschijning. Het ietwat afstandelijke acteerwerk van Johnson draagt hieraan bij. Swinton weet met haar natuurlijke presence van elke rol een fascinerende karakterstudie te maken, en blijkt in ‘Suspiria’ nog veelzijdiger dan we al dachten. En dan zijn er nog hoogst opmerkelijke bijrollen van onder meer Angela Winkler en Renée Soutendijk.

En toch wringt er bij vlagen ook iets: in de sfeervolle (en kille) setting gaat ook een gebrek aan plot en emotionele ontwikkeling schuil. De karakters blijven afstandelijke enigma’s: van nature zou de sympathie van de kijker bij Susie moeten liggen, maar het ontoegankelijke karakter van de film en haar personages zit het meeleven hier soms wat in de weg. Bovendien weet Guadagnino richting het einde toe net niet genoeg maat te houden, waardoor de film soms aan gaat voelen als een wat al te pretentieuze exercitie.

Het mag de pret echter niet drukken. Fans van surrealistische en stijlvolle horror kunnen hun hart ongetwijfeld ophalen met ‘Suspiria’. Of Guadagnino’s versie zijn grootste filmfascinatie kan overstijgen, moeten de fanatieke ‘Suspiria’-fans zelf beoordelen. Dat de Italiaan zich wederom bewijst als een van de meest intrigerende regisseurs van dit moment, daar rust geen twijfel op. ‘Suspiria’ vormt als zinderende helletocht een (merk)waardige toevoeging aan zijn toch al rijke oeuvre.

Alex Mazereeuw

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 15 november 2018
VOD-release: 5 april 2019
DVD-release: 5 april 2019