Sylvie’s Love – Sylvie (2020)
Regie: Eugene Ashe | 124 minuten | drama, muziek | Acteurs: Tessa Thompson, Nnamdi Asomugha, Eva Longoria, Aja Naomi King, Wendi McLendon-Covey, Jemima Kirke, Tone Bell, Alano Miller, Regé-Jean Page, Lance Reddick, John Magaro, Ron Funches, Ryan Michelle Bathe
De klassieke, hyperromantische love story’s zoals ze in de jaren vijftig, zestig en begin jaren zeventig werden gemaakt, zie je vandaag de dag eigenlijk amper meer. Van die films waarbij je tegelijkertijd met de hoofdrolspeelster – niet zelden gepersonifieerd door Audrey Hepburn – halsoverkop verliefd wordt op de knappe vreemdeling die haar leven binnenstapt, en waarbij je wordt meegezogen in het spel van aantrekken en afstoten dat vervolgens ontstaat in een decor van authentieke romantische straatjes. ‘Roman Holiday’ (1953) is misschien wel het meest tot de verbeelding sprekende voorbeeld, maar ook een film als ‘The Way We Were’ (1973) met Barbra Streisand en Robert Redford past perfect in dat plaatje. Schrijver en filmmaker Eugene Ashe ‘(Homecoming’, 2012) verlangt openlijk terug naar dat bijna uitgestorven genre en besloot het nieuw leven in te blazen, maar dan wel met één groot verschil. “In die oude films draait het vrijwel altijd om twee witte mensen die zich in een gepassioneerde romance storten. Waarom zou dat niet met twee zwarte mensen kunnen?” Zijn belangrijkste inspiratie vormde de film ‘Paris Blues’ (1961), waarin Paul Newman en Sidney Poitier twee jazzmuzikanten spelen die in Parijs verliefd worden op twee Amerikaanse toeristes (Joanne Woodward en Diahann Carroll). “Het boek van Harold Flender, waarop deze verfilming gebaseerd is, focust zich in eerste instantie op de liefde tussen de zwarte muzikant en de zwarte vrouw, maar in de film vormt hun romance slechts de ‘B-plot’ en staan de personages van Newman en Woodward ineens centraal. Ik vroeg me af wat er zou gebeuren als die film gemaakt zou worden met zwarte personages, nauwer verwant aan het boek.”
Die film die Ashe uiteindelijk maakte is ‘Sylvie’s Love’ (2020) en de hoofdrollen zijn voor Tessa Thompson en Nnamdi Asomugha, een multigetalenteerde Amerikaan die na een succesvolle sportcarrière als defensive back in de NFL de overstap maakte naar Hollywood waar hij als schrijver, producent (van onder meer ‘Beast of No Nation’ (2015) en ‘Harriet’ (2019)) en acteur aan de weg timmert. De jazz is zwoel en de liefde hangt in de lucht in het New York van 1957. Thompson speelt Sylvie, dochter van de eigenaar van een platenzaak die af en toe meehelpt in de winkel, terwijl ze wacht op haar verloofde die meestrijdt in Vietnam. Maar dan wandelt de talentvolle saxofonist Robert (Nnamdi Asomugha) ineens de platenzaak binnen, op zoek naar een baantje overdag om zijn verblijf in de Blue Morocco Lounge te kunnen bekostigen. En terwijl ze de nieuwste plaat van Thelonious Monk bespreken, springen de vonken over en weer. Sylvies moeder vindt de opbloeiende romance maar niks en wijst haar dochter fijntjes op het feit dat ze zich al verloofd heeft, terwijl Roberts band voor optredens geboekt wordt in het buitenland. Sylvie en Robert groeien uit elkaar en de tijd verstrijkt. Maar steeds als ze elkaars pad weer kruisen laait de liefde en passie weer in volle hevigheid op.
‘Sylvie’s Love’ mag je gerust een eerbetoon aan die al eerdergenoemde romantische drama’s uit de tijd van het klassiek Hollywood noemen, en niet alleen omdat Ashe schoot op 16mm film. Hij weet zelfs de kenmerkende studiosetting na te bootsen, vol stijlvolle, weelderige decors en kostuums en warme, dromerige sfeer. Maar zijn film is tegelijkertijd een ode aan de liefde, die zich nergens door laat afstoppen. Het is heel verfrissend om zwarte acteurs in dit soort rollen te zien schitteren. Doorgaans gaan historische drama’s waarin zwarte mensen de hoofdrollen spelen over rassenhaat, discriminatie en de burgerrechtenbeweging. Terecht uiteraard, omdat het belangrijk is en blijft om daar aandacht aan te schenken (en helaas ook urgent, omdat ongelijke behandeling nog altijd aan de orde van de dag is). Het feit dat we aanstippen hoe bijzonder het is dat in ‘Sylvie’s Love’ twee zwarte mensen een meeslepende, klassieke romance beleven zou eigenlijk niet nodig moeten zijn. Ashe neemt de kijker aan de hand van zijn twee hoofdrolspelers mee in een reis door de tijd, inclusief de bijbehorende verrukkelijke, tijdloze muziek van onder anderen Sam Cooke en Stevie Wonder. Terwijl de seksuele revolutie zich ontvouwt in de jaren zestig en Motown de toon zet in muziekland, ontwikkelt onze heldin Sylvie zich tot een zelfverzekerde jonge vrouw die de controle over haar leven in eigen handen neemt, al is dat misschien niet altijd op de manier waarop je dat zou verwachten. Asomugha leerde zelf de saxofoon bespelen (al speelt hij lang niet alles zelf) en heeft een intense chemie met Thompson, waardoor we zonder enige moeite meegaan in hun passie voor elkaar.
Voor de liefhebber van onvervalste, pure romantiek is ‘Sylvie’s Love’ een must-see. Niet alleen omdat de film eruitziet om door een ringetje te halen, ook omdat de romance tussen Thompson en Asomugha zo overtuigend is. Ben je niet zo’n rasromanticus, maar kijk je wel graag naar historisch drama, dan is ‘Sylvie’s Love’ eveneens de moeite waard, omdat het liefdesverhaal zich afspeelt tegen de achtergrond van de roerige jaren zestig en op een natuurlijke manier de ontwikkelingen van die tijd vervlecht met de levens van de personages. ‘Sylvie’s Love’ is ‘La La Land’ (2016) maar dan zonder dat de personages om de haverklap in gezang uitbarsten en mét meer diepgang en historisch tijdsbesef.
Patricia Smagge
Waardering: 4
VOD-release: 23 december 2020 (Prime Video)