Take Cover (2024)

Regie: Nick McKinless | 90 minuten | actie, thriller | Acteurs: Scott Adkins, Alice Eve, Jack Parr, Billy Clements, Madalina Bellariu Ion, Renars Latkovskis, Nik Goldman, Alba De Torrebruna, Ada Michaels-Mason, Lucy Cork, Peter Caulfield

“A sniper’s most important skill is not the ability to shoot, it’s the ability to hide.” Deze omineuze quote leidt ‘Take Cover’ in, en al snel wordt duidelijk waarom. Sam (Scott Adkins) en Ken (Jack Parr) zijn sluipschutters: op verzoek vermoorden zij mensen met een verleden vol foute activiteiten. Wanneer Sam tijdens een missie per ongeluk een onschuldige vrouw raakt, gooit dit zijn gehele wereldbeeld omver, en kan hij zijn werk niet langer rechtvaardigen. Met zijn vriend Ken neemt hij nog één laatste zaak aan, maar daarna zal hij definitief stoppen als sluipschutter. Dit loopt echter niet geheel ongecompliceerd: Sam en Ken blijken in een val te zijn gelokt, en hebben geen garantie dat ze hun hotelruimte ooit nog levend gaan verlaten.

‘Take Cover’ is gevuld met actie, gewelddadigheid en vechtscènes. Het dynamische en beweeglijke camerawerk van regisseur Nick McKinless, die zelf ook ervaring heeft als stuntman, sluit hier goed op aan. Los van het camerawerk laten de actiescènes visueel echter nog veel te wensen over: de gevechten voelen te duidelijk in scène gezet, en de stress van de personages komt niet overtuigend over. Het acteerwerk voelt geforceerd, met als enige uitzondering de domme gesprekken tussen Sam en Ken, wiens chemie verbazingwekkend goed werkt. Een enkele voetnoot die hierbij geplaatst moet worden is dat hun humor regelmatig seksueel getint is, wat na het zoveelste grapje over wie de grootste piemel heeft zijn charme wel verliest. Bovendien wordt er meermaals een redelijk vrouwonvriendelijke ondertoon aangenomen, wat zeker niet nodig was geweest: een sekswerker die voor haar dochter moet zorgen belachelijk maken en direct beschrijven als “goedkope hoer” is simpelweg niet gepast.

Daarnaast maakt de film zich schuldig aan meer dan genoeg clichés. De mysterieuze leidinggevende mevrouw die alleen van achter te zien is met een zonnebril op en een peuk in haar hand, een speech over hoe het hoofdpersonage geen ontslag mag nemen omdat hij simpelweg té goed is in zijn werk, en een hardloopscène in het bos van het hoofdpersonage in crisis begeleid door gevoelige gitaarmuziek. Dit gebrek aan creativiteit is niet per se storend, maar valt wel op. Met name omdat de rest van de film weinig diversiteit bevat, en grotendeels bestaat uit vechtscènes en isolatie in een hotelkamer.

Het gebrek aan overtuiging van het actie-element doet af aan de kwaliteit van de film, maar kan op sommige momenten ook zeker heel vermakelijk zijn. Sam en Ken werken erg goed als bro’s, maar mogen zich wel even bijscholen over de hedendaagse normen en waarden wat betreft vrouwvriendelijkheid. ‘Take Cover’ is leuk als je houdt van sluipschutters, lang wachten in dezelfde ruimte, en “hele stoere mannen” grapjes, maar kan in elk ander geval overgeslagen worden.

Sara Goosensen

Waardering: 2

VOD-release: 13 februari 2025