Tarot (2024)

Regie: Spenser Cohen, Anna Halberg | 92 minuten | horror | Acteurs: Harriet Slater, Adain Bradley, Jacob Batalon, Avantika, Humberly González, Wolfgang Novogratz, Larsen Thompson, Olwen Fouéré, Suncica Milanovic, Alan Wells, Anna Halberg, Cavin Cornwall, Joss Carter, Lucy Ridley, Felix Leech, James Swanton, Vahidin Prelic, Stasa Nikolic, Dunja Pavlovic, Visnja Obradovic

Tarotkaarten gaan al honderden jaren mee. We kennen deze kaarten voornamelijk als tool voor waarzeggers. Er wordt een kaart voor je getrokken en vervolgens kan het orakel van dienst uitweiden over de kenmerken van deze kaart en wat dit over jou als persoon en je leven zegt. Er kleeft een zekere mate van mysterie aan tarotkaarten en mensen koppelen het vaak aan het occulte. In de basis is het onderwerp een passend hoofdingrediënt voor een horrorfilm.

In ‘Tarot’ zien we hoe een vriendengroep poogt hun toekomst te voorspellen aan de hand van een eeuwenoud kaartspel. De heilige regel bij tarot is echter dat je nooit of te nimmer een kaartspel van iemand anders mag gebruiken. Jong en onbezonnen als ze zijn, gaan ze toch met de kaarten aan de haal. Na al deze sessies komt er een tomeloos kwaad vrij dat stuk voor stuk korte metten maakt met de ooit zo gezellige vriendenkring.

Enkel in de synopsis komt al een groot cliché in het horrorgenre aan bod: een vriendengroep die een kwaad aanwakkert door de regels aan hun laars te lappen. In het kleine anderhalf uur dat ‘Tarot’ beslaat, worden er nog veel meer blikken aan clichés opengetrokken. Het gezelschap gaat een toekomst tegemoet die veel gelijkenissen kent met de bekende ‘Final Destination’-franchise. In die films krijgt iemand een visioen waardoor bijvoorbeeld een achtbaancrash of een kettingbotsing voorkomen wordt, om vervolgens stuk voor stuk in handen te vallen van Magere Hein. In ‘Tarot’ is dat niet anders.

Vooropgesteld: het is niet leuk om een film waar veel menselijke arbeid aan te pas is gekomen domweg de grond in te boren vanachter je laptop. De eerlijkheid gebiedt echter te zeggen dat er eigenlijk geen positieve aanknopingspunten zijn te vinden in ‘Tarot’. Het acteerwerk is tenenkrommend, de dialogen voelen aan als een gemiddelde aflevering van ‘Dora the Explorer’, er zit een overdaad aan voorspelbare jumpscares in, de ‘enge’ wezens kruipen iets te vaak voorbij, de muziek is generiek en eentonig en het allerergste van alles: het neemt zichzelf veel te serieus. Dit maakt dat de film van een lachwekkend niveau wordt.

‘Tarot’ heeft niets nieuws te bieden of te vertellen. Zulke films hebben ook zeker bestaansrecht, maar het is vooral dat het al vele malen op een betere wijze gedaan is. Dit maakt de film tot niet meer dan plat horrorvermaak, voornamelijk gericht op tieners die lekker willen griezelen met een bak popcorn in de hand. Filmisch en verhalend is het een wanvertoning eerste klasse, maar misschien is het wel een goede instap voor mensen die de wereld van horror willen ontdekken. Al is dan een gouwe ouwe als ‘Scream’ uit 1996 een stuk beter aan te raden.

Sjoerd Crins

Waardering: 1

Bioscooprelease: 2 mei 2024
VOD-release: 17 juni 2024 (Pathé Thuis)