Ten Canoes (2006)

Regie: Rolf de Heer, Peter Djigirr | 90 minuten | drama, komedie, oorlog, avontuur, geschiedenis | Acteurs: Richard Birrinbirrin, Johnny Buniyira, Peter Djigirr, Frances Djulibing, David Gulpilil, Jamie Gulpilil, Crusoe Kurddal, Peter Minigululu

Tegenwoordig zijn er nog maar 160.000 Aboriginals in Australië. Sinds de Engelsen het land veroverden zijn ze behoorlijk in aantal gedaald. Ze schijnen ongeveer 60.000 jaar geleden vanuit Zuidoost Azië naar Australië gekomen te zijn. Sindsdien leefden ze in kleine groepjes van ongeveer veertig man als jagers en nomaden. Naar die tijd gaan we terug in deze film.

Het leuke van ‘Ten Canoes’ is dat je een beeld krijgt van de samenleving van de Aboriginals. Niet alles wordt uitgelegd zoals in een documentaire, maar aan de hand van een eenvoudig verhaal waarin aspecten als liefde, jaloezie, magie en strijd voorbij komen, krijg je toch een aardig beeld van hoe die samenleving functioneerde.  De eenvoud van het verhaal is meteen de charme. We zien de mannen op ganzenjacht gaan, kano’s maken van basten, oorlog voeren met speren en in hutten slapen in de bushbush. Ver voor de moderne media, dus verhalen moesten nog gewoon verteld worden. Dat gebeurt hier ook. Ook nam men daar rustig de tijd voor en dat gebeurt in deze film ook.

Er zijn drie niveaus in ‘Ten Canoes’: de verhalenverteller, de Aboriginals en het verhaal dat de Aboriginals vertellen. Één van de Aboriginals is een jonge man die verliefd wordt op één van de drie vrouwen van zijn oudere broer. De oudere broer vertelt hem tijdens de ganzenjacht een eeuwenoud verhaal dat uitlegt waarom dit niet kan, een verhaal dat een paar dagen duurt.

Het bijzondere is, dat de film – op de verhalenverteller na – volledig in één van de talen van de Aboriginals is. Ook gaat ‘Ten Canoes’ niet over de onderdrukking van de Aboriginals nu, zoals eerdere films over de oorspronkelijke bewoners van Australië. Daarnaast zijn de spelers geen echte acteurs. De film heeft de Grote Prijs voor Beste Film in de wacht gesleept op het 33ste Filmfestival van Gent en won op het filmfestival in Cannes de speciale prijs van de jury in de sectie Un Certain Regard. De film is heel origineel en je ziet prachtige plaatjes van de Australische natuur. Alleen er gebeurt niet zo veel en het tempo van de film is ook aangepast aan die periode. Zelfs de jongere broer vindt zijn oudere broer een langzame verteller. Al met al een charmante film, maar de moderne mediaconsument is wel wat meer actie gewend.

Redactie Cinemagazine

Waardering: 3

Bioscooprelease: 1 februari 2007