Texas Chainsaw Massacre (2022)

Recensie Texas Chainsaw Massacre 2022 CinemagazineRegie: David Blue Garcia | 83 minuten | misdaad, horror | Acteurs: Sarah Yarkin, Elsie Fisher, Mark Burnham, Jacob Latimore, Moe Dunford, Olwen Fouéré, Jessica Allain, Nell Hudson, Alice Krige, William Hope, Jolyon Coy, Sam Douglas, John Larroquette

Een hamer slaat een hoofd tot rood gehakt. Glas snijdt een halsslagader door. Warm bloed sproeit terwijl het slachtoffer gorgelend sterft. En dan de krijsende motor van een kettingzaag in de handen van een psychopaat die maar een doel heeft: moorden. Sinds 1974 terroriseert Leatherface de geestelijke gezondheid van de horrorfans en de toevallige kijkers van ‘The Texas Chain Saw Massacre (1974)’. In de huidige film, de negende van de TCM franchise, is het niet anders. Net zoals junkfood volgen de films een vaste formule die precies levert wat ervan wordt verwacht. ‘Texas Chainsaw Massacre’ zou initieel worden geregisseerd door Ryan en Andy Tohill. Echter, vanwege creatieve verschillen tussen de Tohill broers en de studio werden ze vervangen door David Blue Garcia (‘Tejano’). ‘Texas Chainsaw Massacre’ is een vervolg op de eerste Tobe Hooper-versie uit 1974 en speelt zich 50 jaren, na Leatherface zijn eerste slachtpartij, af.

Melody (Sara Yarkin) en Dante (Jacob Latimore), twee millennial ondernemers, reizen af naar Harlow, Texas, om oude gebouwen te veilen. De bedoeling is om het uitgestorven en verlaten Harlow nieuw leven in te blazen met nieuwe ideeën, creativiteit en kapitalisme. Wanneer ze een verlaten vervallen weeshuis binnenlopen om een vlag van de Geconfedereerde Staten van Amerika, die buiten wappert, weg te halen, komen ze erachter dat het weeshuis nog wordt bewoond door een oude vrouw aan een zuurstoffles. Het was niet de bedoeling dat ze nog daar was en Dante laat het haar in niet mis te verstane bewoordingen weten. Er volgt een woordenwisseling die wordt onderbroken door een tweede bewoner. Stil en groot staat hij boven aan de trap. De oude vrouw verzekert deze stille aanschouwer dat er niets aan de hand is. Ze keert zich terug naar Melody en zegt dat dit de laatste jongen was van het weeshuis. Dat hij speciale verzorging nodig heeft. En dat hij het niet echt goed doet in de buitenwereld. Dan komt de politie binnen en verwijdert de heftig protesterende vrouw uit het gebouw. De daaropvolgende gebeurtenissen veroorzaken de herrijzenis van Leatherface (Mark Burnham), de met een kettingzaag zwaaiende psychopaat die niet alleen dit stuk gereedschap gebruikt om mensen naar de andere kant van het leven te helpen.

De eerste ‘The Texas Chain Saw Massacre’ sloeg een bres in het algemeen bewustzijn van de maatschappij, vooral vanwege het feit dat zo een mate van gewetenloos geweld, vooral in 1974, geenszins standaard op het grote scherm te zien was. Echter, in al de jaren is de formule niet veranderd: een bloedspoor naar het einde van de film. Nu is het niet erg wanneer verhaallijnen simpel zijn. Het is namelijk even belangrijk hoe een verhaal wordt verteld. En daar valt iets over te zeggen.

De hoofdrolspelers, Sara Yarkin (Melody), Elsie Fisher (Lila) en Jacob Latimore (Dante) representeren de millennial-generatie. In de film wordt niet veel verwacht van de acteurs, anders dan gillen, schreeuwen en wegrennen. Meer is ook niet nodig omdat de film niets anders ambieert dan wat we verwachten. Ook de dialogen zijn minimaal en bedoeld om een klein beetje context te creëren. Ook de karakterontwikkeling volgt hier een standaardformat waar de zwakke underdog de angst confronteert en zo zichzelf in een sterker daglicht plaatst.

Een groot pluspunt zijn de sound-effects. De film speelt zich grotendeels af in een oud houten huis. Het kraken van de planken en het piepen van de deuren is een waar genot en versterkt de spanning van de film. Een ander pluspunt is het hoge gehalte aan gewelddadigheid. Voor horrorfans die van mindless violence houden zal dit dan ook de enige reden zijn waarom met een bakje popcorn en een Diet Coke naar de film gekeken wordt. Alles voor de amusementswaarde.

‘Texas Chainsaw Massacre’ is een voorspelbare horrorfilm met een simpel plot en wrede moordscènes. Voor de liefhebbers van sadistische gewelddadigheid is dit een film om op de lijst te zetten. Echter, voor hen die iets meer intelligentie zoeken in de verhaallijn, waarbij het horroraspect ondergeschikt is aan de plot, is deze film geen significante toevoeging aan het filmrepertoire. De slechterik is een op hol geslagen moordtrein en de rest probeert het maar te overleven.

Gerold Kort

Waardering: 2

VOD-release: 18 februari 2022 (Netflix)