That’s What I Am (2011)

Regie: Michael Pavone | 119 minuten | drama, komedie | Acteurs: Ed Harris, Chase Ellison, Molly Parker, Daniel Roebuck, Randy Orton, Daniel Yelsky, Alexander Walters, Mia Rose Frampton, Amy Madigan, Camille E. Bourgeois III, Renwick D. Scott II, Jordan Reynolds, Vanessa Cloke, Sarah Celano, Dalton Mitchell, Raymond Philip Michael Diamond, Joe Chrest, Geraldine Singer, Cameron Deane Stewart, Holly Settoon, Alex Hardee, Brett Lapeyrouse, Taylor Faye Ruffin, Cassidy Smith, Sean Michael Cunningham, William Faust, Greg Kinnear

Ed Harris (1950) geldt al jaren als een van de beste acteurs van zijn generatie. Al begin jaren tachtig verdiende hij de nodige accolades, onder meer voor zijn rol als astronaut John Glenn in ‘The Right Stuff’ (1983). Vier keer zou hij genomineerd worden voor een Academy Award, voor ‘Apollo 13’ (1995), ‘The Truman Show’ (1998), ‘Pollock’ (zijn regiedebuut uit 2000) en ‘The Hours’ (2002). Daarnaast staan er diverse toneelprijzen, waaronder een Off-Broadway Theatre Award, op zijn schoorsteenmantel. Harris beschikt over de zeldzame gave om een film die van zichzelf misschien niet zo heel bijzonder is, toch boven het maaiveld uit te trekken. Het is dan ook mede door zijn aanwezigheid dat ‘That’s What I Am’ (2010), een nostalgisch coming-of-age-drama dat zich afspeelt in een Californisch slaapstadje halverwege de jaren zestig, zo prettig wegkijkt. Ondanks een gebrek aan originaliteit weet deze film je in te pakken met zijn charme en bescheidenheid.

De dertienjarige Andy Nichol (Chase Ellison) doet zijn uiterste best om het schooljaar zo onopvallend mogelijk door te komen. Hij haalt redelijke tot goede cijfers, is niet populair maar behoort ook zeker niet tot de outcasts. Wanneer zijn favoriete leraar Mr. Simon (Ed Harris) hem opdraagt de afsluitende opdracht van het schooljaar samen te doen met de grootste misfit van de school, een roodharige reus met flaporen (Alexander Walters), wordt het hem lastig gemaakt om zonder conflicten het schooljaar af te sluiten. Hij heeft geen idee dat Mr. Simon een goede reden heeft om hem aan ‘Big G’ te koppelen. Alsof hij nog niet genoeg kopzorgen heeft, wordt hij ook nog eens verliefd op de populaire Mary Clear (Mia Rose Frampton, de dochter van rocker Peter) en komt de carrière van zijn favoriete leraar op de tocht te staan doordat een gefrustreerde pestkop (Camille Bourgeois) een kwade roddel de wereld in stuurt. Het is opmerkelijk dat dit drama afkomstig is uit de stal van WWE Movies, de filmtak van de professionele worstelorganisatie in de VS. Het enige element dat naar de WWE verwijst is de kleine maar cruciale rol van worstelsuperster Randy Orton als de vader van pestkop Jason Freel, die Mr. Simon maar al te graag aan de schandpaal wil nagelen.

‘That’s What I Am’ is een vriendelijk en herkenbaar ‘coming-of-age-drama’, dat teruggrijpt naar de jaren zestig. Scenarioschrijver Mike Pavone (die tevens de regie voerde) heeft er een typisch Amerikaans pleidooi voor tolerantie en waardigheid van gemaakt, dat ondanks de moraliserende toon nergens dwingend wordt. Hier en daar schiet het script wat tekort en het verloop van de film laat zich (grotendeels) raden, maar omdat dit duidelijk een product is dat met liefde werd gemaakt, vergeef je ‘That’s What I Am’ zijn gebreken. Het verhaal wordt lekker vlot verteld en er wordt over de breedte uitstekend geacteerd. De film ademt bovendien een fijne, nostalgische sfeer uit, doordat de sets met veel oog voor detail zijn samengesteld. Voice-overs zijn vaak een teken van zwakte, maar in ‘That’s What I Am’ stoort het door Greg Kinnear (als de volwassen Andy) ingesproken commentaar geenszins.

De piepjonge hoofdrolspeler Chase Ellison is een groot talent. Ogenschijnlijk zonder enige moeite weet hij het kijkerspubliek mee te krijgen in zijn belevingswereld. Dat deze film zo charmant en sympathiek is, komt grotendeels door hem. Ook de andere jonge acteurs zetten prima prestaties neer. Ze laten zien hoe wreed kinderen kunnen zijn, maar ook hoe vergevingsgezind en welwillend. Op Orton na, die gewoon niet thuishoort in het jarenzestigplaatje van deze film, spelen ook alle volwassenen solide. Let vooral op Molly Parker in de rol van Andy’s moeder en Amy Madigan (de echtgenote van Ed Harris) als de schooldirecteur. De gevoelige, kleine scène waarin Madigan Harris vriendelijk doch dringend verzoekt om open kaart te spelen, is zeer de moeite waard.

‘That’s What I Am’ blinkt eigenlijk nergens echt in uit. Het is een film als zovelen, maar wel een die met ontzettend veel liefde gemaakt is en dat zie je eraan af. Het maakt van dit kleine coming-of-age-drama een lief en sympathiek filmpje dat prettig en gemakkelijk wegkijkt.

Patricia Smagge