The 3 Rooms of Melancholia – Melancholian 3 huonetta (2004)
Regie: Piljo Honkasalo | 106 minuten | documentaire | Met: Hadizhat Gateava, Malik Gateav, Mullah Arbi Musaev, Galina Tsalikova, Madina Galeava, Heda Dikaeva, Malika Shidaeva, Adam, Aslan, Milana
Pirjo Honkasalo weet met haar drieluik een intrigerend portret neer te zetten van de kinderen die een rol spelen binnen de oorlog tussen Rusland en Tsjetsjenië. In het eerste deel, room 1, longing worden de jongens voorgesteld die op de militaire academie in Kronstadt zitten. De meeste jongens die hier zitten konden hier terecht nadat hun vader gesneuveld was in de oorlog. Dankzij de academie hebben de jongens uitzicht op een toekomst. Van een duidelijk verhaal is geen sprake, de jongens worden gevolgd gedurende hun bezigheden op de academie. Je vraagt je tijdens dit eerste deel regelmatig af, waar Pirjo met haar film heen wil. Dit wordt pas duidelijk bij het kijken van Room 2, Breathing en Room 3, Remembering.
In het tweede deel zien we hoe in Grozny drie kinderen door Hadizhat Gateava bij hun zieke moeder worden weggehaald, nadat haar man in de oorlog is gedood. Dit deel van de film is anders dan de twee andere delen, maar verbindt deze delen met elkaar. We zien beelden van Grozny, met zijn kapot geschoten huizen en militairen op straat. Alle beelden zijn in het zwart-wit, in tegenstelling tot de beelden in het eerste en het derde deel. Dit maakt het geheel nog grauwer, dan de werkelijkheid in de stad zal zijn.
Het derde deel van de documentaire zien we de kinderen in Ingoesjetië. Ze worden summier voorgesteld, hieruit blijkt dat de kinderen allen slachtoffer zijn van de oorlog in Tsjetsjenië. De nadruk komt hierop te liggen omdat er naast deze voice-over, nauwelijks gesprekken in de film zijn opgenomen. Vooral beelden van de bezigheden van de kinderen en de omgeving waarin ze wonen komen naar voren. Het eerste en derde deel van de documentaire worden met elkaar verbonden door de gebeurtenissen in de schouwburg in Moskou op dat moment. Alle kinderen volgen dit op de televisie. Het is vreemd om je als kijker te realiseren dat deze kinderen die op het eerste gezicht zo op elkaar lijken (letterlijk, want met hun kaalgeschoren hoofden zien ze er allemaal hetzelfde uit) in deze kwestie lijnrecht tegenover elkaar staan.
Uit de film komt naar voren dat alle kinderen in feite slachtoffer zijn van de oorlog tussen Rusland en Tsjetsjenië. De manier waarop Pirjo Honkasalo dit verfilmd is erg interessant. Het is dan ook niet vreemd dat ze met haar film de Amnesty International-DOEN Award gewonnen heeft. Je moet bij het kijken van deze film geen spannende actie verwachten, maar als je de tijd neemt om eens rustig te gaan zitten voor deze film, is hij zeker de moeite waard.
Wietske Uneken
Waardering: 4
Bioscooprelease: 20 oktober 2005