The Adventures of André and Wally B. (1984)
Regie: John Lasseter | 1,45 minuten | animatie, korte film
‘The Adventures of André and Wally B.’ is voornamelijk vanuit filmhistorisch oogpunt van belang. Het is de eerste film die het latere Pixar team, onder leiding van John Lasseter, als groep maakte, en waarin voor het eerst geëxperimenteerd werd met basale animatie-elementen bij 3d animatie, die toen nog zeer in de kinderschoen stond. Enerzijds is het boeiend om te zien hoe de eerste schreden op het gebied van 3d animatie er uit zagen, en anderzijds om het eerste werk van de mensen achter de nu overbekende en zeer succesvolle studio te zien. Maar daar houdt de waarde van dit filmpje toch wel op. Het filmpje is namelijk erg kort, en het verhaal bevat nauwelijks een origineel idee, noch een humoristische clou. Het is een goede vingeroefening voor de technici maar zonder echte inhoudelijke kracht of veel aandacht voor entertainmentwaarde.
De Pixargroep werkte toen nog bij Lucasfilm, waar de mannen deel uitmaakten van de computerafdeling, en de reden dat ze deze film wilden maken was om een personage te kunnen animeren in 3d en om te experimenteren met technieken als bewegingsvervaging. Oorspronkelijk was het de bedoeling om van het centrale personage een androïde te maken maar hier werd vanaf gestapt omdat de animators meer flexibiliteit wensten in het lichaam, voor het pantomime “acteerwerk”. Ze stapten dus af van de pure geometrische vormen waartoe ze beperkt waren als kegels en cilinders, en maakten het lichaam van André in de vorm van een traan. Het lichaampje werd geanimeerd als ware het een waterballon, waardoor er beweging in kwam als het personage voorbij sprintte. De bewegingswaas die ontstond en revolutionair was in 3d animatie, zorgde er soms voor dat de computer op hol sloeg, zo vertellen de makers op het audiocommentaar van de verzameldvd van Pixars korte films.
Het waren belangrijke ontwikkelingen op het gebied van (3d) computeranimatie en de beslissingen in deze film zijn bepalend of zelfs beslissend geweest voor het latere succes van de studio. Het is interessant om hierover te leren, maar als film zelf is ‘The Adventures of André and Wally B’ niet erg geslaagd. André, die klinkt als Donald Duck, wordt wakker in een woud en wordt gepest door een nieuwsgierige bij. Dan wijst André een andere kant op, waar Wally de bij meteen naartoe vliegt – om onduidelijke redenen – waardoor André snel de andere kant op kan vluchten. Wanneer Wally de list inziet, volgt hij hem als een razende, om hem met zijn angel te grazen te nemen. Hij komt echter met gebogen angel terug. Dit laatste is waarschijnlijk nog een overblijfsel van het idee dat Andre ([A]ndroid?) een robot moest zijn, en zou in dat geval nog een aardig verhaalelement geweest zijn, maar nu is er weinig grappigs aan. De inventiviteit van de verhaaltjes van Pixars films en de emoties de ze, steeds beter, in hun personages wisten te leggen, zijn hier nog ver te zoeken. Het is geen vervelend filmpje, en is voorbij voor je er erg in hebt, maar het is te weinigzeggend om enige indruk te maken, anders dan de toen nog grove, primitieve animatiestijl, die in de context van de tijd bekeken vernieuwend was. Ook Pixar heeft klein en pretentieloos moeten beginnen.
Bart Rietvink