The Adventures of Young Indiana Jones: Love’s Sweet Song (2007)
Regie: Gillies MacKinnon, Carl Schultz | 93 minuten | actie, avontuur, geschiedenis | Acteurs: Sean Patrick Flanery, Ronny Coutteure, Elizabeth Hurley, John Lynch, Shane Connaughton, Darragh Kelly, Susannah Doyle, Nell Murphy, Vanessa Redgrave, Kika Markham, Dave Duffy, Conleth Hill, David Herlihy, John Rogan, Joe Savino, Britta Smith, Barry Stearn, Frederick Treves, Shelagh McLeod, Julian Fellowes, Pauline Melville, Daniel André Pageon, Tilly Vosburgh, Fergus Brazier, Sukey Fekkes, Jane Wood, Phyllida Hewat, Gérard Dimiglio, Colleen Passard, Rayner Bourton, Margaret Tyzack
Vrij onevenwichtige aflevering in ‘The Adventures of Young Indiana Jones’, waarin Indiana maar weinig karakteristieke dingen doet en vooral bezig is met de liefde. In plaats van de kleffe ondertitel ‘Love’s Sweet Song’ had het ook net zo goed “Young Indiana Jones in Love” kunnen heten. De bulk van de scènes komen voort uit ‘The Young Indiana Jones Chronicles’, maar zijn hier in twee segmenten gevoegd: Dublin en Londen. Beiden spelen zich af in 1916, als Indy en zijn corpulente Belgische vriend Remy (Ronny Coutteure) uit Mexico zijn gevlucht en onderweg zijn naar het front in de Eerste Wereldoorlog. Hun schip meert aan in Ierland en het is hun voornemen om dienst te nemen in het Belgische leger in Londen, maar voor ze zover zijn, moeten ze eerst geld verdienen om de overtocht naar Engeland te kunnen betalen.
In de pub waar Indy in de bediening werkt, zit ook heel vaak de schrijver/dichter Sean O’Casey (John Lynch) te werken, die Indy onder andere meetroont naar een repetitie van een toneelstuk van William Butler Yeats (Shane Connaughton), die O’Casey kritiek geeft op diens pennenvruchten die aan de meester had laten lezen. Dit is weer een voorbeeld van het opvoedkundige karakter van de serie: Indy moet altijd weer beroemdheden ontmoeten of historische gebeurtenissen meemaken, zelfs als het niets toevoegt aan de plot of, zoals hier, het eigenlijk te weinig aandacht krijgt. Zo staat onze titelheld pontificaal vooraan in de menigte als de Ierse Republiek wordt uitgeroepen en de Paasopstand begint, maar wordt er verder geen context of richting gegeven aan de gebeurtenissen. Ongeveer evenveel tijd wordt er besteed aan een beginnende romance met Maggie Lemass (Susannah Doyle), de zus van nationalist Sean Lemass (Darragh Kelly). Door het hermonteren van de oude afleveringen van de ‘Chronicles’ gaat zo verloren dat Sean Lemass veertig jaar later Taoiseach (minister-president) van Ierland zou worden. Zulke snippertjes informatie die zo’n episode wat meer diepgang en resonantie geven, gaan door de hermontage verloren. Dit levert soms een katterig gevoel op: welk personage is historisch, maar te onbekend om voor het grote publiek herkenbaar te zijn? De actiescènes zijn niet spectaculair, maar genoeg om een jong tienerpubliek (de doelgroep van de serie) tevreden te stellen.
Ondanks al het geld van maker Lucas en zijn bedrijf en hun vertrouwdheid op het gebied van (digitale) special effects, zien sommige scènes er volstrekt niet realistisch uit. Vooral de overzichtsshots zijn maar matig afgewerkt, met name in de nieuwe overbruggingsscènes tussen de twee segmenten. Storende continuïteitsfoutjes zijn er ook: Indy en Remy varen bijvoorbeeld op een witgeverfde boot naar Ierland en komen met een zwartgeverfde boot aan. Tenzij er ergens onderweg een onverklaarde tussenstop is geweest, is de slordigheid opvallend. Hetzelfde geldt voor Remy’s fraaie krulsnor, die bij aankomst in Londen ineens verdwenen blijkt. Goed, hij kan het onderweg hebben afgeschoren, maar ook de haarlengte van zowel Indy als Remy is ineens een stuk langer, wat de vraag oproept hoe lang ze gedaan hebben over de bootreis van Ierland naar Engeland.
Hoe dan ook, bij aankomst wordt Indy prompt weer verliefd. En dit keer heeft hij het zwaar te pakken: hij valt als een blok voor de temperamentvolle Vicky Prentiss (Elizabeth Hurley), een conductrice op de bus en een overtuigde strijdster voor het vrouwenkiesrecht. Ook hier gaat er veel tijd op aan smachtende blikken, uitjes naar het platteland, wandelingen, picknicks en wat dies meer zij. Als Indiana Jones is het echter maar moeilijk herkenbaar. Hoewel er goed geacteerd wordt en het verhaal interessant is, wil het maar nergens echt spannend worden. Dit ondanks een aanval door een Duitse zeppelin. Misschien helpt het ook niet echt dat de kijker allang weet dat Indiana niet echt gevaar loopt. Indy wordt voorgesteld aan Vicky’s ouders, waarbij haar moeder (Vanessa Redgrave) vertelt hoe slecht vrouwen die strijden voor kiesrecht behandeld worden in de gevangenis. Omgekeerd wordt Vicky voorgesteld aan Indy’s oude gouvernante Miss Seymour (Margaret Tyzack). Haar verschijning levert voor de makers een bruggetje op naar een diner waarbij ook Winston Churchill (Julian Fellows) aanschuift. Een totaal overbodige scène goed beschouwd, waarbij Vicky zelfs tenenkrommend haar toetje per ongeluk over Churchill heen kiepert. Het is haast met een zucht van verlichting dat de marsorders van Remy en Indiana binnenkomen en ze naar het Westelijk front begeven.
Kortom: niet het beste deel van ‘The Adventures’, waarin te veel aandacht ligt op de amoureuze perikelen van Indiana Jones en te weinig op datgene waardoor de archeoloog en avonturier zo geliefd is: veel goede actie, humor en halsbrekende toeren in dienst van een bijzondere queeste.
Hans Geurts