The Amber Sexalogy (2006)

Regie: Azharr Rudin | 61 minuten | korte film | Acteurs: Melissa Maureen Rizal, Gavin Yap, Mark Teh, Alvin Wong, Tora Andika, Tan Chui Mui, Azman Hassan, Jerome Kugan, Amir Muhammad

‘The Amber Sexalogy’ is een compilatie van zes korte films van de Maleisische filmmaker Azharr Rudin. Hij wordt in deze serie films bijgestaan door enkele gevestigde namen in de Maleisische filmwereld (Yasmin Ahmad, Amir Muhammad, James Lee en Woo Ming Jin). Centraal in vijf van de zes films staat Amber (Melissa Maureen Rizal). Alleen in ‘Majidee’ komt zij niet voor. De films zijn gemaakt vanuit het perspectief van het andere hoofdpersonage Harris (Gavin Yap, Mark Teh, Alvin Wong, Tora Andika) of de kijker zelf. Elk verhaal vertelt een fase van de relatie tussen de beide personages. Vanaf hun eerste ontmoeting in ‘Meeting Amber’ tot de uiteindelijke scheiding in ‘Forgetting Amber’, waarop alleen ‘Majidee’ een uitzondering vormt. ‘Majidee’ is een in één lang shot opgenomen op zichzelf staand verhaal over vertrouwen tussen twee vreemdelingen.

Het idee achter de films is origineel maar aan de uitvoering schort het één en ander. Het is verwarrend voor de kijker dat de personage van Harris door vier verschillende acteurs wordt gespeeld. Het zijn dan ook de twee films waarin dezelfde acteur de rol van Harris speelt, die je het best bijblijven. Het betreft ‘Meeting Amber’ en ‘Desir’. De twee films, die opgenomen zijn in een rijdende monorail, ogen op het eerste gezicht hetzelfde maar subtiel neemt de plot een andere wending. In die films slaagt Gavin Yap er ook beter in om met zijn acteren het karakter van Harris neer te zetten. De communicatie, zowel verbaal als non-verbaal, tussen de twee hoofdpersonages is hetgeen waar het hier omgaat.

‘Raining Amber’ is de film met de meeste humor. Op afstand volgen wij het stelletje dat ruzie heeft en ieder apart op een bankje bij een taxistandplaats zit, die de vorm van een paraplu heeft. Harris probeert de impasse te doorbreken en toont op luchtige wijze dat het allemaal wel meevalt. En dat je alles in verhouding moet zien. Regisseur Azharr Rudin doet dit op verrassende wijze vanuit het perspectief van de kijker en zonder dialoog. ‘Loving Amber’ en ‘Forgetting Amber’ zijn twee verhalen, die eigenlijk te lang duren. Vooral bij de eerstgenoemde is dit een storende factor. Dit in combinatie met het slechte geluid maakt ‘Loving Amber’ tot de slechtste film van het zestal. De film is als homevideo geschoten en het bewegende camerawerk zorgt voor de nodige onrust. De langdradigheid is bij ‘Forgetting Amber’ nog functioneel en daardoor is die film langer vol te houden, maar ook deze film gooit geen hoge ogen.

‘The Amber Sexalogy’ scoort wanneer je het als totaal beoordeeld een voldoende, maar de onderlinge score van de films afzonderlijk lopen sterk uiteen. Voor liefhebbers van de Maleisische film en -cultuur is deze collectie echter wel aan te raden.

Lodi Meijer