The Astronaut’s Wife (1999)
Regie: Rand Ravich | 109 minuten | drama, science fiction | Acteurs: Johnny Depp, Charlize Theron, Joe Morton, Clea DuVall, Donna Murphy, Nick Cassavetes, Samantha Eggar, Gary Grubbs, Blair Brown, Tom Noonan, Tom O’Brien, Lucy Lin, Michael Crider, Jacob Stein, Timothy Wicker, Sarah Dampf, Charles Lanyer
Ze is het meest succesvolle exportproduct van Zuid-Afrika: Charlize Theron. De blondine begon als model en ballerina en haar talent en ambities brachten haar al gauw naar Europa en de VS. Ze maakte deel uit van het prestigieuze Joffrey Ballet in New York toen een hardnekkige knieblessure een vroegtijdig einde maakte aan haar danscarrière. Haar moeder dacht dat een loopbaan als actrice ook wel wat voor Charlize zou zijn, en gaf haar een enkele vliegreis naar Los Angeles cadeau. Nadat ze tevergeefs allerlei agentschappen was langs geweest op zoek naar een acteerklus, werd de Zuid-Afrikaanse uiteindelijk toch ontdekt. Op een plek waar ze het niet had verwacht; bij de bank. Haar moeder had haar een cheque van 500 dollar gestuurd, maar het geld innen verliep niet zonder slag of stoot omdat de ‘vreemde’ cheque niet werd geaccepteerd. Charlize schopte een scène in de bank, waar toevallig net een talentenjager aanwezig was. Hij gaf haar zijn kaartje, onder voorwaarde dat ze haar stevige Afrikaanse accent zou zien kwijt te raken. Dat lukte haar door naar soapseries te kijken. Na wat figurantenrollen brak ze vanaf 1996 definitief door, met rollen in films als ‘That Thing You Do’ (1996), ‘The Devil’s Advocate’ (1997) en ‘Mighty Joe Young’ (1998), verdiende een Oscar voor haar rol in ‘Monster’ (2003) en groeide uit tot één van de bestbetaalde actrices in Hollywood.
Eén van die films uit de beginjaren van Therons carrière is ‘The Astronaut’s Wife’ uit 1999. Niet per se een film waar ze trots op is waarschijnlijk, want schrijver/regisseur Rand Ravich heeft er niet de spannende science-fiction/horrorfilm van kunnen maken die het had kunnen zijn. ‘The Astronaut’s Wife’ heeft raakvlakken met tal van soortgelijke films – ‘The Invasion of the Body Snatchers’ (1978) en ‘Species’ (1995) schieten als eerste te binnen – maar waar veel van dit soort films groots uitpakken, houdt ‘The Astronaut’s Wife’ het letterlijk dicht bij huis. Spencer Armacost (Johnny Depp) is een astronaut die voor een routineklus met een space shuttle de ruimte ingeschoten wordt. Zijn echtgenote Jillian (Charlize Theron) is, zoals altijd, ongerust over zijn lot. Daarom belt Spencer haar altijd op vanuit de ruimte, om haar gerust te stellen. Maar dan ziet ze op het nieuws dat Spencer en zijn collega Alex Streck (Nick Cassavetes, inderdaad de zoon van) betrokken zijn geraakt bij een bizar ongeluk. Jillian en Alex’ vrouw Natalie (Donna Murphy) worden per direct verwacht bij NASA, waar official Sherman Reese (Joe Morton) hen mededeelt dat hun echtgenoten het incident overleefd hebben en herstellende zijn. Het blijkt dat Spencer en Alex betrokken waren bij een explosie buiten de shuttle en twee minuten lang het contact met het moederstation verloren hadden.
Wanneer de mannen het ziekenhuis mogen verlaten, lijkt alles weer terug bij het oude te zijn. Voor een tijdje althans. Maar ze zijn wel degelijk veranderd. Spencer besluit NASA te verruilen voor een kantoorbaan in New York. Bij zijn afscheidsfeestje wordt Alex plotseling onwel en komt te overlijden. Slechts enkele dagen later maakt ook zijn vrouw, die de weg compleet kwijt lijkt te zijn en beweert vreemde geluiden te horen, een einde aan haar leven. Op Spencer lijken de gebeurtenissen weinig effect te hebben, maar Jillian vraagt zich af wat er eigenlijk écht gebeurd is die twee minuten in de ruimte en raakt steeds meer in de ban van het mysterie.
Op papier is ‘The Astronaut’s Wife’ interessant en boeiend genoeg, maar de praktijk laat desondanks een heel ander beeld zien. De aanpak van Rand Ravich, die met deze film zijn debuut als regisseur maakte, is op zijn zachtst gezegd nogal onevenwichtig. Na een aardig begin blijft de film steken in eindeloze rondjes om de hete brij heendraaien. De kijker heeft al lang in de gaten hoe de vork in de steel zit – Spencer is zichzelf niet meer sinds zijn terugkeer op aarde – maar Jillian ziet dat niet of wil het niet zien en blijft als een kip zonder kop ronddolen. Met een verleden van depressies probeert Ravich nog een zijspoor te creëren, maar de oplettende filmkijker weet allang dat dat een doodlopende weg is. Overigens zet de met een kort koppie getooide Theron haar beste beentje voor; dat de rol (en niet alleen die van haar) slecht geschreven is, is niet haar fout. Ravich maakt in stilistisch opzicht meerdere opmerkelijke keuzes; meest in het oog springend is de scène waarin Jillian op het punt staat met een pil haar zwangerschap vroegtijdig te beëindigen, maar dit niet kan. Theron is als actrice goed genoeg om die twijfel op een subtiele manier tot uiting te laten komen, maar de regisseur laat haar hysterisch schreeuwen naar haar eigen spiegelbeeld, waardoor het hele effect van de scène letterlijk overschreeuwd wordt. Daar komt bij dat de dialogen vaak tenenkrommend slecht zijn en Ravich met een potsierlijke finale komt, die het laatste sprankje voordeel van de twijfel in één ruk van tafel veegt.
Hoe kun je een in theorie goed concept verknallen? Dat laat Rand Ravich met ‘The Astronaut’s Wife’ zien. Prima acteurs als Theron en Depp weten zich geen raad met de slechte dialogen, het tempo van de film is compleet uit balans en het einde raakt kant noch wal. Klein lichtpuntje is dat het camerawerk stijlvol gedaan is, met hier en daar een creatief shot dat aantoont dat Ravich het ergens toch in zich heeft. Daarnaast spat de nog jonge Charlize Theron, zelfs in een krakkemikkige rol als deze, van het scherm. Meer nog dan de veel meer ervaren Johnny Depp weet zij de aandacht naar zich toe te trekken en deze zwakke film een beetje op te fleuren.
Patricia Smagge
Waardering: 2
Bioscooprelease: 21 oktober 1999