The Banquet – Ye yan (2006)

Regie: Xiaogang Feng | 131 minuten | actie, drama | Acteurs: Ziyi Zhang, Daniel Wu, Xun Zhou, You Ge, Jingwu Ma, Xiaoming Huang, Zhou Zhonghe, Zeng Qiusheng, Xu Xiyan, Liu Yanbin, Ma Lun, Xiang Bin, Chunyu Zheng     

Omtrent de onverwachte dood van de keizer circuleren de nodige geruchten. Feit is dat zijn broer Li meteen stevig de touwtjes in handen neemt en zijn machtspositie versterkt door de keizerin weduwe te trouwen. Om zijn neef en kroonprins Wu Luan uit te schakelen stuurt hij een groot aantal van zijn soldaten op hem af. Het kunstzinnige gezelschap rondom Wu Luan wordt op bloederige en uiterst gewelddadige wijze afgeslacht, maar Wu Luan zelf overleeft de moordenaarsbende en reist in het geheim naar het keizerlijk paleis. 

In het paleis aangekomen ontdekt hij dat zijn mooie stiefmoeder helemaal niet zo blij is met haar nieuwe huwelijk, behalve dan dat haar vroegere zwager, die al een oogje op haar toen ze nog de vrouw van zijn broer was, haar seksueel wel kan bevredigen. Dat ze Wu Luan gunstig is gezind, laat ze zonder enige gêne blijken, ze hanteert zelfs het zwaard als keizer Li Wu Luan voor de tweede maal probeert te laten vermoorden tijdens wat een oefening met houten zwaarden had moeten zijn. De vraag is slechts hoe lang zal het duren voordat de keizer er wel slaagt om Wu Luan uit de weg te ruimen en zo de absolute alleenheerschappij te vestigen. 

Als een alchemist gooit regisseur Xiaogang Feng een beetje van dit en een beetje van dat bij elkaar in de hoop zo goud te maken, maar dat is hem bepaald niet gelukt. De film gaat ten onder aan een overdaad aan mooie plaatjes en de goedkoop smakende inhoud van een oppervlakkige soap. Daarbij komt dan ook nog eens die verschrikkelijk trage ontwikkeling in het verhaal die de suggestie van diepgang en hoogstaand drama moet wekken en een onbegrijpelijk rauwe gewelddadigheid die beter in een horrorfilm zou passen in plaats van in een drama dat op Shakespeare is gebaseerd. Bij elkaar laat het een ranzig en viezig gevoel achter, terwijl je als kijker toch verwacht dat je door zo’n soort drama meegesleept wordt en met een brok in je keel blijft zitten. Eerder nog raak je overmeesterd door een hoge mate van irritatie. Meer vorm dan inhoud is niet zo best als je een vorstendrama à la Shakespeare wilt maken en iets minder ketchup had ook gemogen. Volgende keer hopelijk beter.

Diana Tjin-A Cheong