The Best of Times-Luchshee vremya goda (2008)

Regie: Svetlana Proskurina | 93 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Mikhail Evlanov, Dana Agisheva, Irina Evdokimova, Elena Levinskaya, Yana Esipovich, Natalia Sedyh, Victor Sukhorukov, Yuri Gorin

Svetlana Proskurina’s ‘The Best of Times’ behandelt op zichzelf interessante onderwerpen, die met name betrekking hebben op liefde, maar ze weet de kijker helaas niet de gehele film lang bij de gebeurtenissen te betrekken en, belangrijker, om het lot van de personages te laten bekommeren. Nu is een betrokkenheid niet noodzakelijk voor een sterke film, maar wanneer de thema’s vooral over liefde en eenzaamheid gaan, is het belangrijk dat de toeschouwer deze emoties (of het opzichtig wegblijven hiervan) toch goed bij de personages kan waarnemen. Ondanks alle technische kwaliteiten van de film is het echter teleurstellend om te zien dat de prikkelende opening en de interessante driehoeksverhouding erg aan spanning verliest en als een nachtkaars uitgaat Dan nog is het geheel van een afstand beschouwd nog best interessant, maar de film had veel heftiger aan kunnen, of moeten, komen.

Hoe intrigerend de relatie van de twee concurrerende dames op latere leeftijd ook is, het meest spannende gedeelte is toch het eerste circa half uur, wanneer de hormonen duidelijk door de lichamen heen gieren, en seks, uitdaging, en jaloezie de boventoon voeren. Ook filmisch is het spannend, zoals in de scène waarin Valentin (Mikhail Evlanov) Valentina (Dana Agisheva) langzaam in de armen valt, en een kus in de lucht hangt maar erg lang uitgesteld wordt. Maar ze belanden uiteindelijk bij elkaar in bed, tot ongenoegen van de verlegen Katya (Yana Esipovich), die de schrik van haar leven krijgt wanneer ze op de deur van Valentin bonst en er bij het opendoen een poedelnaakte, onbeschaamde Valentina in de deuropening staat, een duidelijk boodschap aan Katya sturend. Ook het moment in bed dat zeer waarschijnlijk een Valentina’s ontmaagding moet uitbeelden is aardig als substituut. Valentina’s bebloede lip wordt hier gezoend, met als toelichting dat het “in het begin pijn deed, maar daarna lekker was”.

De film neemt na deze prikkelende opening, die eigenlijk een flashback van de twee (inmiddels) oude dames is, een sprongetje in de tijd, wanneer iedereen rond de veertig jaar is, waarna er vervolgens tussen de verschillende tijdslijnen wordt gewisseld. Veel boeiends gebeurt er alleen jammer genoeg niet. De film verloopt nu betrekkelijk traag, en er wordt alleen nog maar een beetje gepraat of gestaard. Wanneer Katya zich halverwege de film weer (in jonge vorm) aanbiedt op het strand – door eerst het water in te lopen (waardoor haar blouse doorschijnend wordt) en later gewillig in het zand te gaan liggen, om Valentin maar te kunnen veroveren, wordt het gelukkig weer even spannend. Het huwelijk dat tussen dit tweetal plaatsvindt heeft echter geen toekomst, vanwege het gebrek aan liefde van zijn kant – wat later in de huiskamer voor een emotionele scène zorgt – één van de weinigen. Maar de introspectieve momenten die zo ongeveer de helft van de film in beslag nemen bezorgen de film helaas weinig verhalende drijfkracht. Wel is de symboliek die we eerder in het bed zagen, ook hier weer zichtbaar in een gesprek tussen de twee vrouwen, waarbij Valentina het dubbelloops geweer van Valentin ter hand neemt en hem dreigt te gebruiken. Het geweer van Valentin, die twee vrouwen in zijn bed toelaat, en twee kogels in zijn geweer heeft. Dat is er één teveel. Het is jammer dat de uitwerking van het verhaal de film in de tweede helft zo tegenwerkt, want dit soort symboliek, alsmede het veelbelovende begin en het prachtige camerawerk – met erg mooie beelden van de baai en het heuvelachtige landschap – bezorgen de film wel degelijk aantrekkingskracht.

Bart Rietvink