The Blue Lagoon (1980)
Regie: Randal Kleiser | 105 minuten | avontuur, drama, romantiek | Acteurs: Brooke Shields, Christopher Atkins, Leo McKern, William Daniels, Elva Josephson, Glenn Kohan, Alan Hopgood, Gus Mercurio, Jeffrey Kleiser, Bradley Pryce, Chad Timmerman, Gert Jacoby, Alex Hamilton, Richard Evanson
‘The Blue Lagoon’ is een middelmatige film, die zwaar moet leunen op de prachtige natuur van de zuidelijke Stille Oceaan en de gebruinde lichamen van de jonge hoofdrolspelers.
Arthur Lestrange (William Daniels) reist met zijn jonge zoontje Richard en nichtje Emmeline per schip over de Stille Oceaan, als er aan boord brand uitbreekt. Richard en Emmeline (meestal Emm genoemd) belanden in een roeiboot met de alcoholistische kok Paddy (Leo McKern) en raken op drift. Ze stranden op een paradijselijk eilandje vol met vis, vruchten en materiaal om boomhutten en vlotten te bouwen. Zodra Paddy de kinderen overlevingstechnieken heeft geleerd, legt hij prompt het loodje, zodat het tweetal alles zelf moet opknappen.
In een montage verstrijkt de tijd en als ontluikende tieners worden Richard en Emm door respectievelijk Christopher Atkins en Brooke Shields gespeeld. Hun ontwikkelende seksualiteit compliceert hun relatie en het eiland blijkt bovendien niet zo verlaten als ze denken.
Het verhaal is om te huilen zo dun en lijkt vooral een voorwendsel te zijn om zoveel mogelijk softerotische scènes te laten zien. Saillant detail is dat Shields destijds nog maar veertien was en voor de echte naaktscènes een body double moest worden ingezet. Vanwege haar minderjarigheid werd haar lange bruine haar aan Shields’ borsten vastgeplakt, wat duidelijk te zien is en niet erg realistisch overkomt. De kijker moet zich door tenenkrommende momenten van blikken, glimlachjes en schuwe toenaderingspogingen heen worstelen, die het niveau van schooltoneel niet overstijgen. Hoewel met name Atkins’ acteerwerk later belachelijk gemaakt zou worden, werd hij genomineerd voor een Golden Globe voor “nieuwe ster van het jaar” en was het Brooke Shields die een Razzie Award – niet bepaald een eer – voor “slechtste actrice” kreeg.
Cinematograaf Néstor Almendros ontving een terechte Oscarnominatie voor zijn prachtige camerawerk (hij won er al twee jaar eerder één voor ‘Heaven’s Gate’), waarin hij de grotendeels ongerepte natuur van het eiland op schitterende wijze in beeld brengt. Veel zonsondergangen, het onwerkelijke blauw van de zee, veel onderwatershots met gefilterd zonlicht: het zou zo in een reclame kunnen. De thematiek kent overigens parallellen met het Bijbelse verhaal van Adam en Eva. Twee ‘onschuldige’ mensen die leven in een paradijs van overvloed, waarbij er niet gegeven mag worden van de ‘verboden vrucht’ – hier giftige besjes in plaats van de appel.
Geloof het of niet, maar de film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Henry De Vere Stacpoole uit 1908. In 1923 en 1949 werd ‘The Blue Lagoon’ overigens ook al verfilmd. Stacpoole was een scheepsarts en een autoriteit op het gebied van de zuidelijke Stille Oceaan. De film volgt bovendien grotendeels de plot van het boek, waarbij het voor de lezer destijds te hopen was dat Stacpoole een beetje beeldend kon schrijven, om de visuele aantrekkingskracht van het natuurschoon ook in de verbeeldingskracht van die lezers op te roepen. Stacpoole (en zijn kielzog de filmmakers) negeren voor de hand liggende risico’s voor de twee alleen opgroeiende kinderen zoals ziektes en infecties door verwondingen. En dat in een tijd waarin de eenvoudigste kwaal zonder antibiotica of hygiëne snel fataal kon worden. Om nog maar te zwijgen over het ter wereld brengen van een kind zonder enige hulp of medische kennis, wat de geloofwaardigheid toch wel tot het uiterste oprekt.
Het boek van Stacpoole was bovendien het eerste deel van een trilogie, waarbij in de volgende delen de avonturen van de zoon van Richard en Emmeline centraal staat. Die lijn is – enigszins – gevolgd in het mogelijk nog slechtere ‘Return to the Blue Lagoon’ uit 1991 met Milla Jovovich. In 2012 werd er bovendien nog een soort van remake gemaakt: de tv-film ‘Blue Lagoon: The Awakening’ waarin de de hoofdrolspelers al tieners op high school zijn. Christopher Atkins speelt hierin overigens een klein bijrolletje.
Wat wel een opmerkelijk feitje is, is dat een Amerikaanse herpetoloog (reptieldeskundige) een nog niet eerder beschreven leguaan “ontdekte” bij het kijken van de film. Vanwege die bijdrage tot de wetenschap, krijgt ‘The Blue Lagoon’ in de beoordeling een halve ster extra.
Hans Geurts
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 12 februari 1981
Blu-ray-release: 26 juni 2013