The Boondock Saints (1999)

Regie: Troy Duffy | 112 minuten | actie, drama, thriller, misdaad | Acteurs: Willem Dafoe, Sean Patrick Flanery, Norman Reedus, David Della Rocco, Billy Connolly, David Ferry, Brian Mahoney, Bob Marley, Richard Fitzpatrick, William Young, Robert Pemperton, Bill Craig, Dot Jones, Scott Griffith, Layton Morrison, James Binkley, Matthew Chaffee, Robert Eaton, Kym Kristalie, Gerard Parkes, Jeffrey R. Smith, Jonathan Higgins, Anthony Crhysostom, Lizz Alexander, Carlo Rota, Ron Jeremy, Tom Barnett, Glenn Marc Silot, Victor Pedtrchenko, Lauren Piech, Gina Sorell, Jeanna Fine, Sergio Di Zio, Angelo Tucci, Jimmy Tingle, Dick Callahan, Maris Santia, Carmen DiStefano, Darren Marsman, Christopher Flockton, Joe Pingue, Kevin Chapman, Nicholas Pasco

In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti…

Normaal gesproken worden deze religieuze woorden afgesloten met een ‘Amen’, maar daar is het te laat voor als je de katholieke broertjes Connor en Murphy McManus tegen het lijf loopt. Of beter gezegd: als ze jou tegen het lijf lopen. Het laatste wat je dan hoort, zijn de gedempte schoten van twee Beretta 92f pistolen… en daarna een dodelijke stilte…

Boston, Saint Patrick’s Day. ‘The Boondock Saints’ gaat van start met een katholieke mis, waarin aandacht wordt besteedt aan de moord op Kitty Genovese. Terwijl de priester het onderwerp aansnijdt staan twee opvallende jongemannen op, doen een gebed bij het uit hout gesneden beeld van Jezus en verlaten de kerk: op deze manier tonen ze hun afschuw van deze daad. De moord op Kitty Genovese is overigens op waarheid gebaseerd. Gedurende de gruwelijke moordactie in 1964 keken 38 mensen toe zonder de alarmdiensten in te schakelen, iets wat tegenwoordig het Genovese-syndroom genoemd wordt. Kitty overleed aan haar verwondingen, maar haar naam zal, spijtig genoeg, voor eeuwig voortleven in deze psychologische term.

Na het kerkbezoek worden de broeders McManus nog wat verder geïntroduceerd onder het genot van een mooi, traditioneel Iers riedeltje. Het wordt al snel duidelijk dat de twee een tikkeltje anders zijn dan de overgrote massa, iets wat overigens ook voor de film zelf geldt. ‘The Boondock Saints’ is anders dan een ‘gewone’ Hollywoodproductie en heeft in de loop van tien jaar behoorlijk aan populariteit gewonnen. De film mag dan ook rustig een culthit genoemd worden.

Na een uit de hand gelopen kroeggevecht, dat Connor en Murphy ternauwernood overleven, besluiten ze, in opdracht van God, het recht in eigen handen te nemen. Stelselmatig beginnen ze samen met hun maffiamaatje David Della Rocco het ergste geboefte van de maatschappij uit de weg te ruimen. Kenmerkend voor cultfilms is hun vaak controversiële karakter en ook ‘The Boondock Saints’ werpt een controverse op. De saints zijn dan wel vóór een betere wereld, maar mag je in zo’n geval het recht in eigen handen nemen en kwaad met datzelfde kwaad vergelden? Een aardige tegenstrijdigheid, die nog eens versterkt wordt door een real life straatinterview dat zich afspeelt tijdens de aftiteling…

Daarnaast wordt ‘The Boondock Saints’ gekenmerkt door zijn typerende stijl, die zijn grootste weerslag vindt in de dialogen en de personages. De dialogen zijn zonder meer stukken vreemder, losser en daardoor leuker dan een die in een gemiddelde productie, waardoor deze film al een streepje voor heeft op menig andere film. Saillant detail: ‘The Boondock Saints’ telt 246 keer het woord ‘fuck’ of een afgeleide daarvan. Verder is het de licht bizarre verzameling aan hoofdrolspelers Connor en Murphy McManus, David Della Rocco en Paul Smecker (Willem Dafoe) die ‘The Boondock Saints’ maken tot de film die het geworden is. De laatste van het stel, Paul Smecker, bijvoorbeeld is rechercheur en homoseksueel, maar ook weer niet. Op de plaats delict luistert hij naar klassieke muziek en laat hij zich veelal meeslepen door wat er gebeurd is. Zijn homoseksuele geaardheid is af en toe over the top en af en toe bizar, maar ook dat hoort bij het cultgebeuren.

Al met al is ‘The Boondock Saints’ een, in positieve zin, aparte en alleraardigste film. Dat heeft deze productie van schrijver en regisseur Troy Duffy te danken aan zijn veelzijdigheid. Naast de vele, fijne actie die de film rijk is, is er veel ruimte voor boeiende, grappige dialogen en de nodige diepgang. Ook wat muziek betreft is er de nodige variatie; van religieuze muziek tot rock. De personages en het religieuze karakter doen de rest, en niet te vergeten het originele verhaal, dat niet echt een duidelijke lijn kent. Overigens is dat bij deze film niet storend. ‘The Boondock Saints’ is een film op zich, maar staat wel open voor een vervolg dat er dus waarschijnlijk in 2009 komt. We’re looking forward!

Arian Schouten