The Boss Baby (2017)

Regie: Tom McGrath | 97 minuten | animatie, komedie, familie | Originele stemmencast: Alec Baldwin, Steve Buscemi, Jimmy Kimmel, Lisa Kudrow, Tobey Maguire, Miles Christopher Bakshi, James McGrath, Conrad Vernon, VivAnn Yee, Eric Bell Jr., David Soren, Edie Mirman, James Ryan, Walt Dohrn, Jules Winter, Nina Zoe Bakshi, Tom McGrath | Nederlandse stemmencast: Guido Weijers, Stijn van der Plas, Buddy Vedder

Iedereen die het oudste kind was thuis, herkent het gevoel. Zodra er een nieuw broertje of zusje komt, is het gedaan met de pret. Ben je het enige kind in het gezin, dan krijg je alle aandacht van je ouders. Maar zodra die indringer – want zo wordt de nieuwkomer beschouwd – er is, besta je niet meer voor je vader en moeder. De baby eist niet alleen alle tijd en aandacht op, maar is er ook voor verantwoordelijk dat er allerlei nieuwe spullen moeten worden aangeschaft. Opa’s en oma’s komen niet meer langs om jou te zien, maar lopen je straal voorbij omdat ze zo graag de nieuwste telg willen zien. En de baby zelf? Die huilt, spuugt, poept en kwijlt alleen maar. Tegelijkertijd bepaalt hij wel wat er allemaal wel of niet gebeurt in huis. Natuurlijk is dit zwaar gechargeerd, maar de veranderingen in een gezin bij de komst van een nieuw kindje vormen wel de basis voor ‘The Boss Baby’ (2017). Deze animatiefilm van DreamWorks Animation is dan weer geïnspireerd door het prentenboek met dezelfde titel van Marla Frazee, over een baby’tje in driedelig grijs dat nachtelijke ‘vergaderingen’ belegd, eisen stelt en op geheel eigen wijze laat zien wie er nou echt de baas is in huis. Natuurlijk allemaal met een dikke knipoog. De baby als CEO, het is een mooie metafoor voor de totale ontwrichting die een nieuw kind in een gezin kan veroorzaken.

De baby in ‘The Boss Baby’ spreekt met de stem van Alec Baldwin en is behalve een keiharde zakenman ook een rasechte cynicus. Hij komt ook niet ter wereld zoals baby’s meestal ter wereld komen, maar wordt voorgereden door een taxi. Hij is afgeleverd door Baby Corp, een fabriek in de hemel waar alle baby’s vandaan komen (een soortgelijke fabriek zagen we vorig jaar in de door Warner Animation geproduceerde animatiefilm ‘Storks’, 2016). De meeste baby’s worden rechtstreeks naar een gezin gestuurd, maar de uitverkorenen belanden op de afdeling ‘management’ van Baby Corp en worden met een speciale opdracht naar aarde gestuurd. In het geval van The Boss Baby naar de familie Templeton. De komst van dit merkwaardige kind wordt door oudere broer Tim (Miles Bakshi) met lede ogen aangezien. Voorheen had hij het alleenrecht in huis; alle aandacht van zijn ouders ging naar hem. Ze lazen elke avond wel drie verhaaltjes voor het slapen gaan en zongen samen een liedje voor hem. Maar nu de baby er is, is dat allemaal voorbij. Tim ontdekt al snel dat dit geen gewone baby is, maar dat hij in fantastische volzinnen kan praten en besprekingen heeft met zijn ’team’. Wanneer hij de baby ermee confronteert, legt die uit wat zijn geheime opdracht is: The Boss Baby is naar de aarde gestuurd om de baby’s te beschermen. Hun plek als meest geliefde huisgenoot wordt namelijk in rap tempo overgenomen door puppy’s, en laten pa en ma Templeton (Jimmy Kimmel en Lisa Kudrow) nou net werken bij Puppy Co., een multinational die op het punt staat een nieuw huisdier te lanceren: een puppy die nooit oud wordt. Aan The Boss Baby de taak dit tegen te houden. Tim en hij besluiten het op een akkoordje te gooien. Tim helpt de baby om zijn taak te volbrengen, als die belooft het gezin daarna met rust te laten, zodat Tim weer alle aandacht van zijn ouders krijgt. Maar tijdens hun missie groeien de kersverse broertjes steeds dichter naar elkaar toe.

Het verhaal van ‘The Boss Baby’ is nogal bizar; een baby die de baas speelt, daar kunnen we nog wel iets bij voorstellen. Maar het hele Puppy Co.-gebeuren is uit een bijzonder creatief brein ontsproten. Om nou te zeggen dat we ons erdoor hebben kunnen laten meeslepen…? Nou nee. Het verhaal is simpelweg te vergezocht en mist charme. Wat wél werkt, zijn de scènes waarin we meegetrokken worden in Tims onmetelijke fantasie, mede doordat in die fragmenten met verschillende animatiestijlen gewerkt wordt. Het is dan ook een verstandige keuze van scenarioschrijver Michael McCullers en regisseur Tom McGrath om het verhaal te vertellen vanuit Tims perspectief, want hij is beduidend sympathieker dan dat wurm in pak. De film probeert zijn publiek met een flinke dosis humor in te pakken, en bij de jeugdige doelgroep zullen de grollen best kunnen aanslaan, maar vergeleken bij de treffende spitsvondigheid van Pixar zijn de geintjes hier vlak en flauw. ‘The Boss Baby’ zet in op visueel spektakel, en het ziet er allemaal uitstekend uit, maar het is wel druk, veel en bombastisch. Veel geschreeuw en weinig wol. In die kakofonie valt de emotie weg. Dat valt vooral op in de vroege scènes; Tim die door zijn ouders ‘Blackbird’ krijgt toegezongen. Dát voelen we. Het liedje komt nog een aantal keren terug, maar de impact van die eerste keer ebt snel weg. Less is more is een tip die we de makers van ‘The Boss Baby’ dan ook graag willen meegeven. Deze film is ongetwijfeld met de beste bedoelingen gemaakt, maar om het hart en de ziel van de film te vinden moet je je eerst door een vuistdikke laag luidruchtige en hysterische drukte heen zien te worstelen.

Patricia Smagge

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 19 april 2017
Digital HD-release: 17 juli 2017
DVD- en blu-ray-release: 6 september 2017