The Boys in the Band (2020)

Recensie The Boys in the Band CinemagazineRegie: Joe Mantello | 121 minuten | drama | Acteurs: Jim Parsons, Zachary Quinto, Matt Bomer, Andrew Rannells, Charlie Carver, Robin de Jesus, Brian Hutchison, Michael Benjamin Washington, Tuc Watkins

New York, 1968. Dertiger Michael geeft in zijn appartement een feestje voor een klein clubje vrienden. Die hele vriendenclub bestaat uit homoseksuelen, iets wat je in de jaren 60 beter verborgen kon houden. Eregast is de cynische Harold, de jarige job van de avond. Andere gast is Allen, een heteroseksuele kennis van Michael die van niets weet en die onuitgenodigd komt opdagen. Terwijl de drank vloeit en de gesprekken stekeliger worden, besluit Michael dat het tijd is voor een spel. Een wreed spel.

‘The Boys in the Band’ is een verfilming van het gelijknamige toneelstuk uit 1968. Die herkomst is overduidelijk. Op een paar losse fragmenten na bevinden we ons op een enkele locatie en de dialogen spelen de voornaamste rol. Zoals zo vaak in toneelstukken speelt alcohol de rol van emotionele aanjager en verlager van remmingen. Hoofdpersoon Michael heeft bovendien een kwade dronk, die bijdraagt aan de ontsporing van het feest.

Het eerste half uur is ‘The Boys in the Band’ even doorbijten. De clichés (die in de jaren 60 wellicht nog niet die status hadden) vliegen je om de oren. Het onderlinge gebitch, de oversekste grappen, het verwijfde dansje, de promiscuïteit, de nadruk op uiterlijke schoonheid en de afkeer van iedere vorm van lelijkheid. Het zijn allemaal oppervlakkige zaken, die daarmee onbedoeld de indruk wekken dat we te maken hebben met oppervlakkige personages.

Gelukkig verandert dat in het tweede deel. Dan worden de gesprekken serieuzer en blijken de personages tragischer en minder oppervlakkig dan gedacht. Dan merk je dat veel van het gekat voortkomt uit zelfhaat en een kennelijke weigering om zichzelf (en dus ook elkaar) als homoseksueel te accepteren. In dat tweede deel krijgen de acteurs de ruimte om uit te blinken. Met Jim Parsons (‘The Big Bang Theory’) voorop, gevolgd door Zachary Quinto (‘Star Trek’) en Matt Bomer (‘The Sinner’).

Hoewel ‘The Boys in the Band’ lichtelijk gedateerd is – vooral het stiekeme gedoe is redelijk passé – weet het toneelstuk ook nu nog te boeien. De humor is tamelijk verschrikkelijk, maar de serieuze dialogen, de verbale gevechten en de onderliggende tragiek zijn van alle tijden. Want uiteindelijk gaat ‘The Boys in the Band’ over eeuwige zaken als liefde, vriendschap en acceptatie. En over de noodgedwongen solidariteit van sociale ballingen.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

VOD-release: 30 september 2020 (Netflix)