The Braid (2023)

Recensie The Braid CinemagazineRegie: Laetitia Colombani | 121 minuten | drama | Acteurs: Kim Raver, Fotinì Peluso, Mia Maelzer, Sajda Pathan, Nehpal Gautam, Danish Iqbal, Jyoti, Aslam Shaikh, Shanti Devi, Shubham Tiwari, Sangeeta Rai, Vijay Gupta, Pankaj Gupta, Fotinì Peluso, Avi Nash, Manuela Ventura, Celeste Savino, Guendalina Losito, Mimmo Mancini, Francesco Marinelli, Lucia Zotti, Monica Contini, Ilaria Cangialosi, Cecilia Zingaro, Mara Spinelli, Michele Cuonzo

‘The Braid’ (2023) vertelt de verhalen van drie vrouwen, die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben. De eerste vrouw is de Indiase Smita (Mia Maelzer), die met haar man en dochter tot de laagste sociale klasse (de ‘onaanraakbaren’) behoort en de kost verdient met het opruimen van menselijke uitwerpselen. Haar leven is een hard bestaan, met gezondheidsklachten, uitbuiting en stigmatisering.

Op een dag besluit Smita haar dochter Lalita (Sajda Pathan) een betere toekomst te geven en lukt het haar om een plekje op school te regelen. Maar op de eerste schooldag moet Lalita voor de klas voordoen hoe ‘onreine’ onaanraakbaren hun sporen uitwissen met een bezem. Dat weigert ze, waarna de meester haar schoolcarrière beëindigt. Smita vreest dat haar dochter onderaan de maatschappelijke ladder zal blijven bungelen en neemt een rigoureuze beslissing. Samen beginnen ze aan een tocht door India, vol uitdagingen en risico’s.

De tweede vrouw waarover ‘The Braid’ vertelt is de Italiaanse Giulia (Fotinì Peluso), die een relatief zorgeloos leven leidt. Ze werkt in het pruikenatelier van haar vader, met wie ze een liefdevolle band heeft, en brengt haar vrije tijd door in de lokale bibliotheek. Ondertussen probeert het rijkeluiszoontje Gino (Francesco Marinelli) haar het hof te maken. Alles gaat z’n gangetje, tot Giulia’s vader een ongeluk krijgt en in coma raakt. En alsof dat niet erg genoeg is, blijkt hij zijn zaken niet op orde te hebben.

Dan is er nog de Canadese Sarah (Kim Raver). Ze is een alleenstaande moeder met drie kinderen: een tweeling van tien en een dochter van 16. Ze heeft een topcarrière als advocaat en staat op het punt om een geweldige promotie te krijgen. Ze is moe, maar wie zou dat niet zijn in haar plaats? Als ze onderuitgaat op haar werk, brengt ze toch maar een bezoekje aan de dokter. Daar blijken de vermoeidheid en het ‘pijntje aan de rechterkant’ toch niet zo onschuldig te zijn.

In het twee uur durende drama van Laetitia Colombani, die haar eigen boek bewerkte voor film, komen drie verhaallijnen op ingenieuze wijze samen. Het ritme in het scenario is ook formidabel: de scènes worden steeds korter en wisselen elkaar steeds sneller af, zonder dat je er tureluurs van wordt. Maar inzoomend op de afzonderlijke verhaallijnen valt toch op dat deze minder goed doordacht zijn.

Het verhaal van Smita en haar dochter begint veelbelovend, maar bij hun reis is de dreiging nooit echt voelbaar. Zo zou een iets te behulpzame man met iets te veel belangstelling voor de kleine Lalita beangstigend moeten zijn. Maar Smita weet hem van zich af te schudden, voordat je met je ogen kunt knipperen. Het verhaal over Giulia is nog minder boeiend, omdat daarin elke focus ontbreekt. Er is van alles aan de hand: een comateuze vader, financiële problemen en een onmogelijke romance. En nog voor de aandacht ergens op gericht kan worden, zijn de problemen alweer opgelost.

De vertelling over Sarah is het sterkst, met aangrijpend drama en goed opgebouwde spanning. Je hoopt dat ze haar persoonlijke tragedie verborgen kan houden, maar je vreest dat het hele kaartenhuis instort. Aanwijzingen daarvoor worden subtiel aangereikt en Raver acteert de eenzaamheid overtuigend.

In ‘The Braid’ worstelen drie vrouwen op verschillende continenten met hun toekomst. De afzonderlijke verhalen zijn vernuftig met elkaar verbonden en worden in een prima ritme verteld. Maar twee van de drie verhalen zijn rafelige draden, waardoor het derde verhaal de boel bijeen moet houden.

Ester Šorm

Waardering: 3

Bioscooprelease: 9 mei 2024