The Bridge of San Luis Rey (2004)
Regie: Mary McGuckian | 114 minuten | drama | Acteurs: F. Murray Abraham, Kathy Bates, Gabriel Byrne, Geraldine Chaplin, Robert De Niro, Émilie Dequenne, Adriana Dominguez, Harvey Keitel, Samuel Le Bihan, Pilar López de Ayala, John Lynch, Dominique Pinon, Mark Polish, Michael Polish, Jim Sheridan
Stop een flink aantal internationale acteurs en actrices bij elkaar, verzin een religieus getint verhaal over de dood dat plaatsvindt op een mooie locatie in Peru, laat honderden kostuums en relikwieën maken die dat verhaal plaatsen in het begin van de 18e eeuw en zet alles op film. Dat moet zo ongeveer de gedachte zijn geweest van regisseuse Mary McGuckian. En daar is meteen alles mee gezegd. Want Robert De Niro als aartsbisschop, Kathy Bates als Spaanse markiezin en Harvey Keitel als frivole theatermaker is op z’n zachtst gezegd een miscasting, bovenop een plot waar geen touw aan vast te knopen is.
Het verhaal van ‘The Bridge of San Luis Rey’ is op zich zo slecht nog niet. In 1714 zakt de grootste brug in Peru in, en vijf mensen storten het ravijn in. Priester Juniper is getuige van het ongeluk, en vraagt zich af waarom God deze mensen koos om op deze manier te sterven. En daar gaat het de mist in. Vanuit een soort rechtszaak verbeeldt McGuckian de roman van Thornton Wilder, en laat Juniper zijn verhaal doen van de zoektocht die hij heeft afgelegd. Zo onoverzichtelijk en onduidelijk als maar kan, want in no time duiken er allerlei vreemde, nieuwe personages op en wordt er gewisseld van verhaallijn. Dat Juniper het zelf nog begrijpt.
Wat bovendien erg stoort in de film is de casting. De acteurs die zijn gekozen passen simpelweg niet bij hun karakters. Of dat ligt aan hun eerdere rollen (De Niro en Keitel zien we toch liever in de klassieke gangster- of misdaadfilms) of aan hun stem die totaal niet in deze context past, is moeilijk te zeggen. Feit blijft dat de heren niet overtuigend zijn als machtige Spaanse mannen, en het geheel eerder doen overkomen als één grote verkleedpartij. Zeker als het eentonige Engels hier en daar wordt afgewisseld door vreemd uitgesproken Spaanse namen.
Is er dan helemaal niets goeds te vinden in deze film? Absoluut wel. Want, zoals vaker in films die zich in deze periode afspelen, de kostuums zijn prachtig. Maar wat heb je aan mooie kostuums als je geen mooi verhaal hebt? Uiteindelijk zal de priester vervolgd worden omdat het boek waarin hij zijn bevindingen heeft beschreven, als ketters wordt afgedaan. De dood is geen toeval, God heeft deze vijf mensen tot zich geroepen. Juniper belandt op de brandstapel. Misschien hadden ze dat beter kunnen doen vóórdat hij zijn boek schreef. Dan was er ook geen film gekomen.
Julien van Alphen