The Buried Forest-Umoregi (2005)

Regie: Kôhei Oguri | 93 minuten | drama, fantasie | Acteurs: Tadanobu Asano, Tokie Hidari, Mitsuru Hirata, Karen, Ittoku Kishibe, Takashi Nishina, Taka Okubo, Sumiko Sakamoto, Akira Sakata, Yoshi Sako, Yuko Tanaka, Hiromitsu Tosaka

Een depressieve kameel, een bootje van bladeren, een vogel die een olifant kan dragen, en een begraven bos: het zijn enkele van de elementen die onderdeel uit maken van Kohei Oguri’s ‘The Buried Forest’. Soms “slechts” als deel van de verbeelding of dromen van de personages maar soms in werkelijkheid. De film viert, net als Tim Burtons wonderlijke ‘Big Fish’, de kracht en waarde van het vertellen van verhalen en benadrukt het belang van de menselijke verbeelding.

En hoewel de film prachtig in beeld en geluid is vormgegeven, met (audio)visuele magie alom aanwezig, is deze verbeelding ook van belang bij de kijker. Er wordt namelijk weinig voorgekauwd. Zo wordt het verhaal van de drie meisjes waarmee de film in gang wordt gezet, over een kameel als huisdier, niet gevisualiseerd, zoals je dit misschien zou verwachten (en waar eerder genoemde ‘Big Fish’ zich wel mee bezig hield), maar blijven we als kijker in dezelfde positie als de personages in de film die dit verhaal aanhoren. Met andere woorden, we worden enerzijds getuige gemaakt van de band tussen deze personages die ontstaat door het samen vertellen en aanhoren van de verhalen, en anderzijds wordt onze eigen fantasie geprikkeld door de inhoud ervan.

Daarnaast is de kijker vrij om de prachtige momenten en beelden die zich in de film zelf aftekenen, te bewonderen. Dit kan gaan om een weerspiegeling van een geschilderde walvis in een plas, of om het mooie lichtgebruik en het prettige trage tempo van een scène waarin een jongen een meisje met een oude fotocamera zogenaamd op de gevoelige plaat wil vastleggen, maar in werkelijkheid haar hart wil veroveren.

In ‘The Buried Forest’ worden zowel verhalen verteld als verhalen (in werkelijkheid) voltrokken, waarvan de scheidslijn misschien niet altijd even duidelijk is. Dat verhalen en (het gebruik van de) verbeelding essentieel zijn in een mensenleven is echter wél duidelijk. Het kan voor simpele lol zorgen in het leven van drie tienermeisjes of het leven van een oude vrouw kan opfleuren, die de gedachte aan een verblijf in een verzorgingstehuis niet kan verdragen. ‘The Buried Forest’ is magie voor de zintuigen en de geest.

Bart Rietvink