The Bye Bye Man (2017)

Regie: Stacy Title | 92 minuten | horror, thriller | Acteurs: Doug Jones, Carrie-Anne Moss, Faye Dunaway, Douglas Smith, Lucien Laviscount, Cressida Bonas, Michael Trucco, Jenna Kanell, Erica Tremblay, Marisa Echeverria, Cleo King, Leigh Whannell, Keelin Woodell, Lara Knox, Jonathan Penner, Nicholas Sadler, Martha Hackett, Ava Penner, Andrew Gorell

Drie studenten uit Wisconsin, Elliott (Douglas Smith), zijn vriendin Sasha (Cressida Bonas) en Elliotts beste vriend John (Lucien Laviscount) besluiten samen een huis te huren. Wat aanvankelijk nog een ongemakkelijke situatie lijkt, omdat John een oogje heeft op Sasha, blijkt voor het verhaal nauwelijks relevant. Het huren van een oud, leegstaand huis is een aardige variant op het “huisje in het bos” dat wel vaker in horrorfilms opduikt. In de kelder vinden ze oud meubilair, waaronder een kastje met een verborgen tekstboodschap: “Niet aan denken, niet zeggen”. Mysterieuze zilveren dollars duiken op en een op een hond lijkend dier is wel/niet verstopt in of rond het huis en laat markeringen achter in stenen muurtjes aan de buitenzijde. Met de tijd escaleert ook de dreiging, zeker als de housewarming ontaardt in een mislukte seance met een vierde deelnemer, Kim (Jenna Kanell). Zij noemt zichzelf paranormaal sensitief en probeert de vrienden in contact te brengen met welke kracht dan ook zich met hen bemoeit. Intussen krijgen ze allemaal hallucinaties. Hun waanbeelden zijn te traceren naar “niet aan denken, niet zeggen” en blijken betrekking te hebben op het moorddadige gedrag van een journalist, Larry Redmon (Leigh Whannell), die in 1969 een aantal vrienden en bekenden doodschoot. Redmon deed op zijn beurt weer onderzoek naar een aantal moorden die vlak daarvoor door een tiener in Iowa waren gepleegd. De connectie tussen de zaken? The Bye Bye Man…

‘The Bye Bye Man’ is een wazige horrorfilm die een potentieel interessante invalshoek rond de mysterieuze Bye Bye Man (Doug Jones) helemaal verkwanseld. Na de nog enigszins acceptabele opening waarin Larry in een proloog begint aan zijn moordpartij gaat het met de film snel bergafwaarts. Het is één ding om de oorsprong van het dreigende kwaad in het ongewisse te laten, het is iets anders om totaal geen achtergrond, geen verhaal of zelfs maar een motivatie te geven voor de slechterik. En als de Bye Bye Man in beeld verschijnt, ziet deze er overigens totaal niet afschrikwekkend uit. Waarom heeft hij een hond bij zich? Wat is de betekenis van de voortrazende trein die de vrienden in de hallucinaties te zien krijgen? Wat is de reden van de vloek van de Bye Bye Man en hoe werkt het mechanisme van er niet aan denken en niet over praten nu precies? Een enge boeman, wat de Bye Bye Man zou moeten zijn, werkt alleen effectief als de grondregels vastliggen en de film een zekere interne logica volgt. Als de filmmakers zich zelf al niet aan de elementaire regels voor effectieve horror houden, hoe krijg je je kijkers dan mee in een futloos verhaal zonder rode draad? Sterker nog: veel aan ‘The Bye Bye Man’ maakt de kijker eerder aan het lachen dan aan het griezelen. Het acteerwerk is in het gunstigste geval matig te noemen, waarbij zeker Bonas en Kanell dat niveau eigenlijk niet al niet halen. Verrassend genoeg duiken er in bijrollen twee bekendere gezichten op: Carrie-Ann Moss als rechercheur en Oscar winnares Faye Dunaway als de weduwe van Larry Redmon. Zelfs hun aanwezigheid weet de film amper naar een hoger plan te brengen.

Al gauw begint ‘The Bye Bye Man’ te irriteren en later zelfs te vervelen. Dan kunnen 90 minuten toch nog best lang duren en hoewel de film gebaseerd is op één van de verhalen uit bundel ‘The Bridge to Body Island’ van scenarist Robert Damon Schneck, rammelt het geheel aan alle kanten. Het is ook in meerdere opzichten een behoorlijk bloedeloze film: het wil zowel nauwelijks spannend worden en als er moorden worden gepleegd, is daar nauwelijks iets aan verwondingen te zien. Daarmee gaat ook een groot deel van het (vast) beoogde effect van de film verloren.

Al met al: overslaan deze hap en in plaats daarvan een goede horrorfilm opzetten. Er zijn legio betere films in de aanbieding, dus waarom hieraan tijd verspillen?

Hans Geurts

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 12 januari 2017
DVD- en blu-ray-release: 27 juni 2017