The Call (2020)

Regie: Timothy Woodward Jr. | 97 minuten | horror, thriller | Acteurs: Lin Shaye, Tobin Bell, Chester Rushing, Erin Sanders, Mike Manning, Sloane Morgan Siegel, Judd Lormand, Randy J. Goodwin, Brooklyn Anne Miller, Leah Contreras, Toby Leeder, Aidan Bertola

Wat is het belangrijkste element als je een horrorfilm maakt? Een sfeervolle setting? Indringende karakters? Voldoende slachtpartijen? Je kunt voor al deze dingen een argument verzinnen. Maar er is één element dat hoe dan ook onmisbaar is: de film moet spannend zijn. Laat dat nou net de bouwsteen zijn die ‘The Call’ niet heeft gebruikt.

‘The Call’, geregisseerd door Timothy Woodward Jr. en geschreven door Patrick Stibbs, kondigt al in de eerste minuut aan om de horrorfilms uit de jaren 70 en 80 na te willen leven. We worden voorgesteld aan een handjevol stereotype middelbare scholieren, krijgen een dosis gesynthetiseerde muziek voorgeschoteld en belanden al snel in een grimmig oud huis waar het niet pluis is. Niets in de film is een originele creatie. Elk idee hebben we al eens eerder gezien. Deze aspecten, waaronder uitdrukkelijk luie trucs en goedkope clichés, zijn allemaal overgenomen. Je vindt hier klassiekers zoals scènes met enge waarnemingen in spiegels, objecten die van plaats veranderen en de dreunende muziek als voorbereiding op schrikmomenten.

Nog erger is dat Woodward en Stibbs in de tweede helft proberen (en falen) om hun eendimensionale personages plotseling meer diepgang te geven. Zoals zo vaak in het horrorgenre, zijn het flashbacks en visioenen die kijkers inzicht in hun ziel moeten geven. Het halfslachtige script ondermijnt deze intentie echter met regelmaat, waardoor er geen echte aantrekkingskracht is. We geven simpelweg niet om deze karakters en wanneer zij in gevaar verkeren, zal de uitkomst ons een worst wezen.

In plaats van de gedachtegang van de hoofdpersonen meer in detail te onderzoeken, verschuift ‘The Call’ meestal naar het afvinken van spookachtige factoren. Krakende deuren. Enge poppen. Bewegende hobbelpaardjes. Onheilspellende muziek. En meerdere keren schuift de camera rond als een spookachtige aanwezigheid. Ook vervelend, en volkomen misplaatst, is het idee dat bejaarden zogenaamd eng zijn. Dit lijkt een recente trend in films te zijn. Hier is het actrice Lin Shaye, die een griezelig oud dametje moet spelen. De film geeft geen enkele reden waarom wij bang voor haar moeten zijn. Wanneer zij onder een laken verstopt zit of weer eens demonisch aan het schreeuwen is, met bloeddoorlopen ogen en al, kan je als kijker alleen maar lachen. Dit is geen horror. Dit is komedie.

‘The Call’ is de soort film die in een beperkte tijd is gemaakt om zo snel mogelijk aan de man te kunnen worden gebracht. Dit betekent dat er geen ruimte is voor originaliteit of gevoel. Er is hier enkel zelfbegoocheling en een enorme hoeveelheid aan clichés. Zelfs die-hard horrorfans zullen hier slechts matig plezier aan beleven. Anderhalf uur heeft zelden zo lang aangevoeld.

Len Karstens

Waardering: 0.5

DVD-release: 24 februari 2021