The Chronicles of Narnia: The Silver Chair – The Silver Chair (1990)
Regie: Alex Kirby | 160 minuten | familie, avontuur, fantasie | Acteurs: David Thwaites, Camilla Power, Tat Whalley, Ailsa Berk, William Todd Jones, Ronald Pickup, Geoffrey Russell, Richard Henders, Big Mick, Warwick Davis, Mike Edmonds, Roy Boyd, Barbara Kellerman
De verhalen van Narnia zijn betoverend. Schrijver Clive Staples Lewis, een goede vriend van J.R.R. Tolkien – neemt de lezers mee naar een magisch land waar dieren praten en legendes gesprek van de dag zijn. Altijd belanden een aantal kinderen op onverklaarbare manier in het land van Narnia, waar ze verwikkeld raken in een spannend avontuur. Lewis verweefde verschillende christelijke thema’s in de boekenserie. Vooral in het tweede deel van de serie is er een duidelijke analogie aan te wijzen tussen Jezus Christus en de leeuw Aslan.
Het is een logische stap om deze populaire boeken te verfilmen. Want als één film aanslaat kunnen ook de andere verhalen worden verfilmd. De verfilming van Disney ‘The Lion, the Witch and the Wardrobe’ is in Nederland goed ontvangen. Wat velen niet weten is dat de BBC Disney voor ging. Home Vision Entertainment verfilmde in 1990 in samenwerking met de British Broadcasting Corporation (BBC) onder andere het verhaal ‘The Silver Chair’.
Eustace gaat, samen met zijn klasgenootje Jill, terug naar Narnia. De leeuw Aslan geeft de kinderen de opdracht om prins Rilian, de verloren zoon van koning Caspian, te zoeken. Òf ze zullen de prins vinden òf ze zullen sterven tijdens hun zoektocht, voorspelt Aslan. Jill en Eustace beginnen samen met hun nieuwe vriend Puddlegum de Marshwiggle aan de moeizame tocht. De kinderen doen het aardig, soms iets te overdreven. Jammer dat de dialogen vaak weinig toevoegen. Ze praten voortdurend over alledaagse zaken die niets te maken hebben met het verhaal.
Het leuke van deze film is dat je een idee krijgt van het verhaal. De karakters en hoofdpersonen komen exact overeen met de karakters in het boek. Ook is het contrast tussen de onschuld van de kinderen en de kwaadaardigheid van sommige wezens mooi in kaart gebracht. De special effects zijn alleen zo uit de tijd dat de film niet spannend is, maar eerder lachwekkend. Als de kinderen vliegen is bijvoorbeeld duidelijk te zien dat ze aan hun schouders worden opgetild. Rechtop, met opgetrokken schouders en met hun hoofd naar voren zwieren ze door de lucht. En zo gaat het met alle effecten. De dieren worden gespeeld door mensen in een dierenpak, ook niet erg geloofwaardig. Alleen Aslan lijkt echt op een leeuw, wat weer een pluspunt is, aangezien hij vaak in beeld komt.
Natuurlijk moet je onthouden dat deze film een tijd geleden is gemaakt, de filmmakers een laag budget hadden en er minder technische mogelijkheden waren. Toch is het moeilijk om je lach in te houden als je weet hoe het ook kan.
Redactie Cinemagazine
Waardering: 2.5