The Color Purple (2023)

Regie: Blitz Bazawule | 140 minuten | drama, musical | Acteurs: Taraji P. Henson, Danielle Brooks, Colman Domingo, Corey Hawkins, Halle Bailey, H.E.R., Aunjanue Ellis-Taylor, Fantasia Barrino, Louis Gossett Jr., Phylicia Pearl Mpasi, Deon Cole

In de wereld van Hollywood en Broadway is het een terugkerend fenomeen om door de decennia heen hetzelfde materiaal te herstarten, herzien, recyclen en/of bewerken. Vaak voelt dit aan als een puur financiële zet in plaats van een vernieuwende benadering van eerder gebruikt materiaal. Toch is deze vierde productie (een roman, musical en twee films) van ‘The Color Purple’ een opvallende uitzondering op deze regel.

In het indrukwekkende begin van ‘The Color Purple,’ ontvouwt het verhaal zich aan de kust van Georgia in 1909. De jonge zussen Celie (vertolkt door Phylicia Pearl Mpasi) en Nettie (Halle Bailey, bekend van ‘The Little Mermaid’) delen kostbare momenten van geluk wanneer ze ontsnappen aan de gruweldaden van hun monsterlijke vader Alfonso (Deon Cole). Alfonso, die Celie al jarenlang verkracht, laat een spoor van tragiek achter, resulterend in twee baby’s die onmiddellijk na de geboorte worden weggenomen en verkocht. Celie wordt vervolgens gehuwd met de wrede en gewelddadige Mister (Colman Domingo). Deze verbintenis blijkt een andere vorm van hel te zijn, waar Celie zich eenzamer dan ooit voelt op de wereld. Nadat Nettie een aanval van Mister weet af te weren en ontsnapt, verdwijnt ze uit Celie’s leven, waardoor een diepe kloof ontstaat en het contact voorgoed verbroken lijkt.

We springen vooruit naar 1917, waar Fantasia Barrino, die eerder al schitterde in de Broadway-productie en de nationale tournee halverwege de jaren 2000, de rol van Celie vertolkt. Ondanks de voortdurend harde en brute controle van Mister, put Celie troost uit haar levendige verbeelding en de steun van twee krachtige en onafhankelijke vrouwen. Taraji P. Henson schittert als Shug Avery, een vrijgevochten jazzzangeres die ondanks haar flirt met Mister uiteindelijk de beschermer van Celie wordt en voor een kort moment zelfs haar geliefde, en Danielle Brooks’ Sofia, een overweldigende levenskracht die in het huwelijk treedt met Harpo, de zoon van Mister (Corey Hawkins). Sofia is een krachtige persoonlijkheid die van niemand en niets orders aanneemt. Terwijl Taraji P. Henson met haar zuidelijke passie en verleidelijke uitvoering van “Push the Buttons” het podium domineert, is het Danielle Brooks’ intelligente en strijdlustige vertolking in het nummer “Hell No” die wellicht de aandacht verdient voor de Oscar van beste vrouwelijke bijrol.

In Blitz Bazawale’s interpretatie van ‘The Color Purple’ komt het verhaal op het perfecte moment tot leven. De centrale thema’s zijn glashelder: het belang van met je borst vooruit staan, de wijze waarop vrouwengemeenschappen de fundamenten van samenlevingen vormen, en de potentie en kracht van verlossing. Deze voorstelling is tevens spectaculair, ongegeneerd in zijn vreugde, en neemt zonder aarzeling ruimte in, zonder eerst om toestemming te vragen. De film is doordrenkt van een overweldigende overvloed aan zang en dans die werkelijk fantastisch is; op momenten zul je jezelf betrappen op het knikken van de ritme en neuriën met de muziek. De muzikale begeleiding is van ongekende kwaliteit en de cast, met name Brooks en Barrino, levert een fenomenale prestatie. Het bruist van leven en vermaak, zonder concessies te doen aan de ernstige implicaties van bepaalde onderwerpen. Het is een heropleving die eerder vreugdevol dan weemoedig is, waardoor het publiek wordt meegenomen op een opbeurende reis.

Vincent Tramper

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 25 januari 2024