The Covenant (2006)

Regie: Renny Harlin | 97 minuten | actie, horror, thriller | Acteurs: Steven Strait, Laura Ramsey, Sebastian Stan, Taylor Kitsch, Chace Crawford, Toby Hemingway, Jessica Lucas, Kyle Schmid, Wendy Crewson, Stephen McHattie, Kenneth Welsh, Christian Baril, Rob Burns, Robert Crooks, Steven Crowder    

Het verhaal dat het uitgangspunt vormt voor deze film is niet overdreven origineel of hemelschokkend, maar lijkt desondanks garant te kunnen staan voor een aardige film die een verrijking zou kunnen zijn voor het horror- en/of thrillergenre. Het draait allemaal om een aantal jonge studenten die stuk voor stuk beschikken over bovennatuurlijke krachten, een uitvloeisel van het pact dat hun voorouders sloten om in de zeventiende eeuw aan de heksenjachten te ontsnappen. Ze hebben in de loop der jaren geleerd hun krachten op een verantwoorde manier en slechts zeer sporadisch te gebruiken. Wanneer er echter in de nabijheid van de campus een moord wordt gepleegd en de leider van het groepje bovennatuurlijk begaafde jongeren Caleb vreemde visioenen en dromen krijgt, blijkt dat zij blijkbaar niet de enigen met magische krachten zijn.

Dit is, kort samengevat, de plot waarop de rest van de film voortborduurt. Kijkers die op grond van het bovenstaande een pulserende thriller of een echte horrorfilm verwachten, zullen waarschijnlijk teleurgesteld afdruipen na het zien van ‘The Covenant’. De prent is namelijk vooral een met bovennatuurlijke en spookachtige effecten gelardeerd actievehikel. Gezien de naam van de regisseur is dat natuurlijk niet eens zo verwonderlijk. Regisseur Renny Harlin heeft ook wel een paar horrorfilms geregisseerd (‘Exorcist: The Beginning’, ‘A Nightmare on Elm Street 4: The Dream Master’), maar heeft zijn bekendheid waarschijnlijk toch vooral te danken aan explosieve producties als ‘Deep Blue Sea’ ‘Die Hard 2’ en ‘Cliffhanger’. De actie is dan ook best spectaculair te noemen. De scènes waarin veelvuldig gebruik wordt gemaakt van bovennatuurlijke krachten en allerlei voorwerpen en omgevingsobjecten door de lucht zweven, zien er aardig uit en zijn best vermakelijk. Dit geldt echter minder voor het griezelgehalte en de spanning van het vertelde verhaal. Zo zal voor de oplettende kijker al veel te snel duidelijk zijn wie de mysterieuze vijfde ‘heks’ is die zijn krachten inzet voor duistere en minder nobele doeleinden. Gevolg is dat de spanningsboog van de film na ongeveer 45 minuten al danig verslapt. Ook de geschiedenis omtrent de voorouders van “The Sons of Ipswich” wordt in de film onderbelicht. Hierdoor komt de context waarbinnen het vertelde verhaal zich afspeelt niet echt op een bevredigende manier uit de verf. Goede en vakkundig ingelaste flashbacks, die de kijker meer hadden kunnen vertellen over het oorspronkelijke verbond, waren kortom welkom geweest. Opvallend genoeg bevat ‘The Covenant’ ook nog een subtiel verpakte moralistische boodschap. De imposante krachten waarover de in deze film opgevoerde jongeren beschikken, hebben namelijk een verslavende werking en veelvuldig gebruik van deze magie leidt dan ook tot een versneld verouderingsproces, lichamelijke aftakeling en uiteindelijk de dood. De magische krachten kunnen daarom opgevat worden als een metafoor voor drugs en waarschuwen voor de gevaren die verbonden zijn aan de overmatige consumptie van verdovende middelen.

‘The Covenant’ is een film die waarschijnlijk vooral getypeerd kan worden als een mix van ‘The Craft’ (de thematiek), ‘Underworld’ (met name wat betreft de actiescènes en de gecreëerde atmosfeer), minus de vampiers en weerwolven, en andere aanverwante films. Kwalitatief blijft deze rolprent echter duidelijk achter bij de bovengenoemde illustere voorgangers. Dit is met name te wijten aan de voorspelbaarheid van de plot, een onvolledige benutting van het narratieve potentieel en een ongemakkelijke en niet geheel geslaagde spagaat tussen actie aan de ene kant en horror/thriller aan de andere kant. Dit neemt echter niet weg dat deze film, ondanks zijn gebreken, ook wel vermakelijke momenten kent en zeker geschikt is voor een ontspannen avondje op de bank.

Frank Heinen