The Curious Case of Benjamin Button (2008)
Regie: David Fincher | 166 minuten | drama, romantiek, fantasie | Acteurs: Brad Pitt, Cate Blanchett, Tilda Swinton, Elle Fanning, Jason Flemyng, Julia Ormond, Julia Ormond, Faune A. Chambers, Elias Koteas, Taraji P. Henson, Josh Stewart, Spencer Daniels, Mahershalalhashbaz Ali, Patrick Holland, Chandler Canterbury, Peter Donald Badalamenti II, Madisen Beaty, Ed Metzger
Dat is nog eens prettig het nieuwe jaar beginnen. 166 minuten David Fincher, dat kan toch slechter. De regisseur maakte niet veel films, maar stelde zelden teleur. ‘Se7en’, ‘Fight Club’ en het recentere ‘Zodiac’ waren vermaak van de hoogste plank en smaakte zonder twijfel naar meer. Met het fantasievolle ‘The Curious Case of Benjamin Button’ laat Fincher de ijzingwekkende thrillers en zogenoemde mindfucks even voor wat het is. Maar ook dit genre lijkt hem op het lijf geschreven. De film ontving dertien Oscarnominaties en niet onterecht. In ‘The Curious Case of Benjamin Button’ lijdt de titelheld, gespeeld door Brad Pitt, aan een bijzonder fenomeen. Hij wordt geboren als een oude man en wordt vervolgens lichamelijk niet ouder, maar jónger. Zijn jeugd is dan ook alles behalve normaal. Als hem wordt gevraagd hoe oud hij is zegt hij netjes dat hij zeven is, maar voegt daar aan toe, “but I look much older”. Iedereen lacht. Benjamin wordt aangezien voor een bejaarde, maar is nog gewoon een kind. Een kind dat net zo op wil groeien als ieder ander kind, maar die wens nooit in vervulling zal zien gaan.
De bejaarde kleuter Benjamin verovert al meteen het hart van de kijker. Hij beweegt onhandig, oogt kwetsbaar en stelt zich in zijn opvallendheid toch bijna onzichtbaar op. Hij kijkt, neemt op en leert. Benjamin groeit, helemaal op zijn eigen manier. Hij is aandoenlijk, ook op latere leeftijd – wanneer hij jonger wordt. Hij blijft moeite hebben met zich in te passen in de wereld. Het lukt hem nooit. Benjamin blijft een buitenbeentje. Pitt speelt deze rol op – voor Hollywoodmaatstaven – bijzonder subtiele wijze. Nergens stapt hij in de valkuil van het overacteren en nooit verliest hij zijn kwetsbare karakter. Noem het kil of koud, maar voor liefhebbers van het iets minder dik aangezette sentiment is dat toch echt een verademing. Ook Blanchett, misschien wel dé actrice van tegenwoordig, doet het als de grote liefde van Benjamin voortreffelijk. Ze groeit op als een gewoon kind, doet wel wat ‘normale’ mensen doen, maar bevindt zich door haar liefde voor Benjamin tussen twee verschillende werelden. Haar onzekerheden, wensen en teleurstellingen bestaan als ogenschijnlijk simpele expressies, waardoor Blanchett zich goed meet aan haar tegenspeler.
De prachtige beelden, de fantastische decors, kostumering en de sfeervolle ragtime en New Orleans jazz doen de rest. Maar nergens probeert de film het verhaal te ontstijgen. Voor een fantastisch drama van twee uur en drie kwartier blijft het een relatief nuchter schouwspel. Met de beide beentjes op de grond dus, waarbij aandacht voor de schoonheid en vergankelijkheid van de dingen altijd op de eerste plaats blijft staan. ‘The Curious Case of Benjamin Button’ is Hollywood op zijn best. Groots en pakkend, maar met weinig cheesy momenten of goedkoop effectbejag. Het heeft de kunde van een topregisseur als David Fincher nodig om dat te bereiken. De nostalgie waarmee de film is doordrenkt, dringt zich dan ook snel aan de kijker op. Alles is veranderlijk. Schoonheid blijft niet en tijden veranderen. Het ene moment heb je het goed en het volgende moment is dat alweer vervlogen. Als je de bioscoop uitloopt heb je je 166 minuten in een andere wereld kunnen wanen, maar eenmaal buiten is dat allemaal toch echt voorbij. Dan misschien tóch nog maar heel eventjes wegdromen in die voorbije tijden.
David Croese
Waardering: 4.5
Bioscooprelease: 29 januari 2009