The Curse of Rosalie – The Harbinger (2022)
Regie: Will Klipstine | 114 minuten | drama, fantasie | Acteurs: Irene Bedard, Madeleine McGraw, Will Klipstine, Amanda MacDonald, Steve Monroe, Charles Hubbell, Vince Duvall, Jamie Bozian, Bruce Bohne, Teal Redmann, Kate Luyben, Diana Wilde, Lynnette Marie, Heidi Fellner, Olivia Klipstine
‘The Curse of Rosalie’ komt uit de pen van Will Klipstine die het scenario zelf heeft geregisseerd en er ook nog eens in speelt. In 2012 schreef, regisseerde en speelde hij in ‘The Evolution of Andrew Andrews’, een komedie. Klipstine werkt voor ‘The Curse of Rosalie’ weer samen met Amy Mills, die meeschreef aan het script van beide films. ‘The Curse of Rosalie’ ziet er low budget uit. De film moet het vooral hebben van de kracht van het overbrengen. Jammer genoeg is dit niet echt gelukt en blijft de film aan de rand van onze serieuze aandacht steken.
Het gezin Snyder heeft een probleem. Rosalie, de dochter van Daniel en Theresa, is een kleine schizofrene psychopaat die, elke keer wanneer ze spreekt, lijkt op een doomsday-Bijbelfanaat, die alleen de dansende vlammen van de hel ziet. Wanneer de psycholoog aangeeft dat hun kind nog net geen seriemoordenaar is, lijken de ouders van dit zonnetje niet verbaasd. Ze verhuizen naar een andere stad, eigenlijk een dorp, vanwege Daniels werk als verzekeringsagent. Hier komen ze er al snel achter dat de inwoners even kleinzielig zijn als de grootte van het dorp. Maar er is meer aan de hand. Een mysterieuze man in een grote grijze jas volgt Daniel stilzwijgend. Wat totaal onbegrijpelijk is, en het wordt ook niet uitgelegd, is dat de ouders van Rosalie haar laten spelen met andere kinderen. Dit mondt natuurlijk uit in drama. Verder zijn er flashbacks over gebeurtenissen van een paar eeuwen geleden, een vreemd object nabij mensen die zelfmoord plegen en een kale man die de spin in dit web lijkt te zijn. Het wordt snel duidelijk dat Daniel en Theresa meer weten over hun vreemde dochter, die niet zo geboren is. Ze weten ook meer over de vreemde gebeurtenissen die ze als een schaduw achtervolgen en welke rol ze hierin spelen.
Over het algemeen kan niet worden gezegd dat een verhaal slecht is. Geen enkele verhaal is slecht. Wat een verhaal slecht maakt is de uitvoering. Hoe wordt het verteld? Hoe wordt het gestructureerd? Een simpel verhaal van een man die op een bankje in een park zit, en naar bloemen kijkt, kan interessant zijn als het goed wordt gebracht. Omgekeerd kan een boeiend verhaal uiterst saai zijn als deze saai wordt gebracht. Een goed voorbeeld van een simpel horrorverhaal dat uiterst goed is gebracht is ‘Hereditary’. Het verhaal is bijna insignificant ten opzichte van hoe de karakters hiermee omgaan. En de manier zoals ‘Hereditary’ is gebracht is meesterlijk. En dit is exact wat ‘The Curse of Rosalie’ mist. De film ziet er simpelweg klungelig en gehaast uit. Het is een kunst om de kijker het gevoel te geven dat deze niet naar een film kijkt, maar naar het leven. Hier is het in gefaald en de satanische mijmeringen van Rosalie beginnen al snel te vervelen.
De acteerprestaties zijn ook niet echt om naar huis over te schrijven. En natuurlijk, niet iedereen is een Robert De Niro of een Denzel Washington, maar het is wel handig als het gebrek aan acteervermogen de uitvoering van de film niet in de weg staat. Jammer genoeg is dit hier niet het geval en kijk je dus echt naar acterende mensen. Alhoewel moet worden toegegeven dat Irene Bedard (als Floating Hawk) beter acteert dan de rest, is dit niet genoeg om de film aan overtuigingskracht te helpen. Ook de special effects zijn zo jaren 80 dat het afleidend werkt. Toegegeven, er komt een wezen in de film voor dat zo goed gemaakt is, dat het vermoeden bestaat dat het budget hierin is gaan zitten.
Doet deze horrorfilm wat het moet doen? Maakt het ons bang? Niet echt. Natuurlijk is angst zaaien niet het enige nuttige aan een horrorfilm. Het eng zijn van een verhaal is soms een symptoom, niet het doel. Anderen hebben angst als enig doel. ‘The Curse of Rosalie’ heeft in beide opties gefaald. Er zijn betere (horror)films om je tijd aan te verdoen dan deze. Het duurt ook nog bijna twee uren en deze krijg je nooit meer terug. Mocht het een keer op TV komen, en er is echt niks anders te zien of te doen, zelfs niet slapen, dan kun je hier met een half oog naar kijken. Maar als je andere opties hebt, doe geen moeite.
Gerold Kort
Waardering: 2
DVD- en blu-ray-release: 30 januari 2023