The Dark and the Wicked (2020)

Recensie The Dark and the Wicked CinemagazineRegie: Bryan Bertino | 95 minuten | horror, thriller | Acteurs: Marin Ireland, Michael Abbott Jr., Julie Oliver-Touchstone, Lynn Andrews, Tom Nowicki, Michael Zagst, Xander Berkeley, Charles Jonathan Trott, Ella Ballentine, Mel Cowan, Mindy Raymond, Chris Doubek

Op een afgelegen schapenboerderij, ergens diep in ruraal Texas, ligt een oude man op sterven. Gekluisterd aan zijn bed en vechtend voor zijn laatste adem, zorgt hij voor groot verdriet bij zijn vrouw die aan de situatie onderdoor lijkt te gaan. Wanneer hun volwassen kinderen, Louise en Michael, terug naar huis komen om afscheid te nemen van hun vader merkt het tweetal dat hun moeder door meer dan alleen verdriet overmand wordt. Er hangt een grauwe sluier over het ouderlijk huis, een duisternis die voor angstaanjagende momenten zorgt en het toch al moeilijke rouwproces van de familie verandert in een gruwelijke nachtmerrie.

Het is iets dat de meesten van ons gaan meemaken of al hebben doorgemaakt: de onvermijdelijke dood van onze ouders. Een sowieso al ingrijpende gebeurtenis, die nog pijnlijker wordt als het stervensproces langzaam verloopt en je het van dichtbij moet gadeslaan. Soms zorgt de gedeelde smart voor toenadering tussen de kinderen, in andere gevallen verergert het verdriet bestaande spanningen tussen de achterblijvende familieleden. In ‘The Dark and the Wicked’ komt daar nog een extra complicerende factor bij: een geheimzinnig kwaad dat de doodzieke vader fysiek lijkt te verteren en de rest van de familie langzaamaan richting de waanzin drijft.

‘The Dark and the Wicked’ is een horrorprent die veel dingen goed doet. De griezelige en omineuze soundtrack, de soms hallucinante beelden en een gezonde dosis gore op de goede momenten (worteltjes eten wordt na deze film nooit meer hetzelfde als je een zwakke maag hebt) koppelen een duistere sfeertekening aan een aantal effectieve schrikmomenten. Ook het acteerwerk is niet verkeerd. Vooral Marin Ireland is op dreef en zet vol overtuiging een vrouw neer die kwetsbaarheid en momenten van tederheid verenigt met soms staalharde koelheid. Haar afgeleefde gezicht getuigt van de terreur en het schuldgevoel (het contact met haar ouders en broer is niet al te innig) die Louise gaandeweg de film steeds meer beginnen te verteren.

Het enige minpuntje is dat ‘The Dark and the Wicked’ een sterk verhaal mist dat bepaalde losse eindjes aan elkaar knoopt. Sommige delen van de film ogen vooral als een aaneenschakeling van op zichzelf staande ‘jump scares’; je mist soms de verhaaltechnische lijm die ze verbindt. Aan de ene kant is het goed dat de film niet te veel uitlegt. Er zijn al te veel horrorfilms die dat te expliciet doen, wat vaak ten koste gaat van de spanning. Maar iets meer duiding was wel welkom geweest. Tussen de regels door begrijpen we wel dat broer en zus elkaar buiten de tragiek van de huidige familiesituatie amper zien of spreken, terwijl beide kinderen overduidelijk ook niet de deur platlopen bij hun ouders. Een korte referentie naar het hoe en waarom van deze situatie was welkom geweest.

Visueel heeft regisseur Bryan Bertino zijn zaakjes goed voor elkaar. Met interessante en aparte camerastandpunten weet hij de atmosfeer te creëren die een film van dit type nodig heeft. De effecten zijn bovendien degelijk en worden spaarzaam genoeg ingezet om daadwerkelijk impact te genereren. Het trage tempo van de film is in dit geval een voordeel en maakt het lichamelijke en/of geestelijke aftakelingsproces dat de hoofdrolspelers doormaken geloofwaardig, overtuigend en tastbaar.

Het eindverdict: hoewel ‘The Dark and the Wicked’ niet perfect is, is het een donkere en naargeestige psychologische horrorfilm die duidelijk boven het genregemiddelde uitsteekt. Een ideale film voor een regenachtige najaars- of winteravond waarop de wind hoorbaar over de daken giert.

Frank Heinen

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 3 december 2020
DVD-release: 7 april 2021