The Dark Hours (2005)
Regie: Paul Fox | 80 minuten | horror, thriller | Acteurs: Kate Greenhouse, Aidan Devine, Gordon Currie, Iris Graham, Dov Tiefenbach, David Calderisi, Jeff Seymour, Trevor Hayes, Bruce McFee, Kathryn Haggis
‘The Dark Hours’ is een weinig originele titel voor een horrorfilm, maar het script is in tegenstelling tot vele hedendaagse horrorfilms wel behoorlijk origineel. In een prachtige openingsscène zien we psychiater Samantha Goodman in gesprek met een patiënt, niet zomaar een patiënt, maar een verkrachter en moordenaar die nu ter beschikking aan de staat gesteld is. De camera focust afwisselend op Samantha en de patiënt, steeds verder inzoomend. De kilte die het ziekenhuis uitstraalt, het escalerende gesprek tussen de twee en het lichtblauwe filter dat gebruikt is maken van deze scène een veelbelovende start.
Samantha blijkt nog meer problemen te hebben dan lastige patiënten, ze lijdt namelijk aan kanker. Er zit al zo’n twee jaar een tumor in haar hoofd die stabiel was, maar plotseling weer is beginnen te groeien en volgens een collega-dokter heeft ze nog minder dan een jaar te leven. Om haar zinnen te verzetten besluit ze het weekend naar haar man David te gaan. David is in een afgelegen blokhut aan zijn boek aan het werken, terwijl hij gezelschap wordt gehouden door Samantha’s zus Melody. Op de eerste avond staat er plotsklaps een vreemdeling voor de deur die met een list het huis binnentreedt, vrijwel direct gevolgd door Harlan Pyne, een ex-patiënt van Samantha, eveneens een veroordeelde moordenaar en verkrachter. Deze Harlan is niet van plan de drie simpel om het leven te brengen, maar wil graag eerst spelletjes spelen, net zoals Samantha met hem deed zoals hij het zelf uitdrukt tijdens zijn behandelingen.
De kracht van ‘The Dark Hours’ is het originele script en de plotwendingen. Na afloop krab je je toch wel even op je hoofd en laat je de hele film nog eens aan je voorbijgaan en vraag je je af of je het wel goed begrepen hebt. Daarnaast zijn de psychologische spelletjes die Harlan met zijn gijzelaars speelt erg spannend en shockerend. Uiteraard wordt het aloude “Truth or Dare” uit de kast gehaald om zo de meest diepe geheimen te ontlokken. Tja, als je moet kiezen tussen de waarheid vertellen en een lichaamsdeel missen is de keus niet zo moeilijk, hoe naar die waarheid ook is voor alle betrokkenen. De situaties die hieruit voortvloeien geven aan dat er hoe dan ook geen happy end zal zijn voor de gijzelaars mochten ze de sadistische spelletjes van Harlan overleven.
Een soort kruising tussen ‘Funny Games’ en ‘Death and the Maiden’ is deze horror, hoewel eerlijk gezegd moet worden dat ‘The Dark Hours’ bij lange na niet de kwaliteit haalt van deze twee films, maar wat kan je ook meer verwachten van een Canadese productie die met B-acteurs voor ongeveer 500.000 Canadese dollars (circa € 325.000) in elkaar is getimmerd? De film ziet er echter gelikt uit, naast het mooie openingshot is er ook nog een stijlvolle scène in een diner waar Sarah een gesprek heeft met de bardame terwijl plotseling bij haar het geluid uitvalt en dat fragmentarisch weer terugkomt.
Het script is origineel en laat je in verwarring achter en zoals het een goede horror betaamt zitten er ook een paar bloederige scènes is, waarin vooral die met de combinatietang en de pink lekker gruwelijk is. De acteurs doen wat ze kunnen met hun beperkte capaciteiten en brengen toch goed het heersende gevoel van angst en vervreemding over. Ondanks de korte speelduur van de film (dik vijf kwartier), het lage budget en een regisseur en cast die voornamelijk werkzaam zijn in de tv-wereld is ‘The Dark Hours’ al met al een prima horror geworden.
Hendrik Dijkhuis