The Darwin Awards (2006)

Regie: Finn Taylor | 91 minuten | komedie, avontuur, romantiek | Acteurs: Joseph Fiennes, Winona Ryder , David Arquette, Ty Burrell, Kevin Dunn, Nora Dunn, , Judah Friedlander, Lukas Haas, Tom Hollander, Brad Hunt, Juliette Lewis, Julianna Margulies, Alessandro Nivola, Chris Penn, Max Perlich, D.B. Sweeney, Robin Tunney, Wilmer Valderrama, Adonal Foyle, Tom Wright, Adam Savage, Richmond Arquette, Mickey Breitenstein, Josh Kornbluth, Lawrence Ferlinghetti, Max Common, Rhett Ramirez, Mary Saudargas, Nancy Clausen, Lars Ulrich, James Hetfield, Kirk Hammett, Robert Trujillo

Er bestaat geen wet tegen domheid. Of toch wel? Michael Burrows is de man die moet uit zoeken of boontje nou echt om zijn loontje komt. Want mensen die door hun eigen stommiteit om het leven komen, daar betaalt de verzekering niks voor. En Burrows is door zijn aan het bovennatuurlijke grenzende analytische capaciteiten de juiste man om zulke claims te onderzoeken. Bovendien houdt hij zich in zijn vrije tijd bezig met de zogenaamde “Darwin Awards” waarnaar de film vernoemd is. Dit is een bestaande website op Internet (www.darwinawards.com) die een lijst bijhoudt van bizarre ongelukken die de slachtoffers aan hun eigen stommiteit te danken hebben. Zo lezen we het verhaal van een jongen die op een gegeven moment oog in oog stond met een giftige slang. Het beest liet dreigend zijn tong zien. De jongen dacht leuk te zijn, of juist niet, en deed hetzelfde. De slang maakte dankbaar van de gelegenheid gebruik en beet de jongen in zijn tong waardoor de jongen uiteindelijk overleed. De vele verhalen die de site optekent zijn soms te idioot om waar te zijn en er zitten ook enkele “Urban Legends” tussen.

In de film wordt dit gegeven gebruikt voor een charmante komedie waarin Joseph Fiennes als Michael Burrows dit soort sterfgevallen onderzoekt. Burrows is zelf een neurotisch brekebeentje die behalve een superieur analytisch talent ook een zeldzame ziekte heeft, hematofobie genaamd, waardoor hij flauw valt als hij bloed ziet. Zelf is Burrows altijd een voorzichtig mens geweest die alle vormen van risico probeerde uit te sluiten. Nu wordt hij bij een verzekeringsmaatschappij gekoppeld aan Siri (Winona Ryder), een brutale schade-expert, en hij moet een baan bij de maatschappij veilig stellen door enkele van die bizarre ongelukken te onderzoeken. Michael en Siri gaan op een cross-country tour door Amerika en komen een aantal bizarre ongelukken tegen. Die ongelukken worden in beeld gebracht in scènes met een aantal leuke bijrollen waaronder David Arquette (‘Scream’-serie, ‘Airheads’), Juliette Lewis (‘Natural Born Killers’, ‘From Dusk ‘till Dawn’), Adam Savage en Jamie Hyneman (‘Mythbusters’), Allessandro Nivola (‘Face/Off’, ‘Jurassic Park 3′) en Chris Penn (‘Reservoir Dogs’, ‘Footloose’). De leukste bijrol vormt toch echter de band Metallica die verschijnen in een scène waarin twee metalheads koste wat kost een concert van hen willen bijwonen.

Naast deze ongelukken vormt de obsessie die Burrows heeft met een seriemoordenaar een andere plotlijn. Ooit kon Burrows de man aanhouden maar deze ontsnapte doordat hij flauwviel na het zien van bloed. Door schuld gedreven probeert Burrows nu de man opnieuw op te sporen en zijn fout recht te zetten. En juist de combinatie van deze twee elementen, de bizarre ongelukken en de zoektocht van Burrows, geeft de film een onevenwichtig gevoel. Het gegeven van de ongelukken en de menselijke domheid die eraan ten grondslag ligt is leuk uitgewerkt en bij tijd en wijle erg grappig. Maar juist het andere gedeelte dat handelt over Burrows zijn zoektocht en zijn reis met Siri is aanzienlijk serieuzer van toon. Hoewel Fiennes en Ryder duidelijk twee typetjes spelen komen hun komische talenten hierbij niet goed tot uiting. Soms denk je bijna dat de film leuker zou zijn als de filmmakers gewoon een aantal ‘ongeluksegmenten’ aan elkaar geplakt hadden. Maar dat kan toch niet de bedoeling van de makers geweest zijn? Kortom, een charmante komedie met een origineel gegeven maar de combinatie van de eerder genoemde twee elementen is net niet goed uitgewerkt.

Joost Hoedemaeckers