The Devil’s Own (1997)
Regie: Alan J. Pakula | 107 minuten | actie, drama, thriller | Acteurs: Harrison Ford, Brad Pitt, Margaret Colin, Rubén Blades, Treat Williams, George Hearn, Mitch Ryan, Natascha McElhone, Paul Ronan, Simon Jones, Julia Stiles, Ashley Carin, Kelly Singer, David OHara, David Wilmot, Anthony Brophy, Shane Dunne, Martin Dunne, Gabrielle Reidy, Samantha Conroy, Hassan Johnson, Scott Nicholson, Jonathan Earl Peck, Sixto Ramos, Mya Michaels, Jessica Marie Kavanagh, Brendan Kelly, Kevin Nagle, Gregory Salata, Joseph P. Dandry, Jack McKillop, Mac Orange, Malachy McCourt, Marian Tomas Griffin, Peggy Shay, Danielle McGovern, Ciarán OReilly, Rob McElhenney
Harrison Ford meets Brad Pitt. Een alleraardigst affiche, zou je op het eerste gezicht zeggen. In 1997 was het de eerste, maar waarschijnlijk ook meteen de laatste keer dat deze filmische grootheden elkaar ontmoeten, want van een fijne samenwerking was niet echt sprake. Op de set van ‘The Devil’s Own’ van regisseur Alan J. Pakula hadden beide acteurs inspraak op hun personages, iets waar ze beiden niet zo goed mee overweg konden. Zo moest het script vanwege hun inspraak meerdere malen herschreven hebben en kregen de twee sterren ruzie op de set. Sterallures noemen we dat… Eigenlijk kan er kan dus beter gesproken worden van Harrison Ford vs. Brad Pitt, wat ook voor de plot wat toepasselijker is. Brad Pitt kruipt in de huid van IRA-lid Frankie McGuire, die in Amerika onderduikt bij het Iers-Amerikaanse gezin O’Meara. Harrison Ford speelt heer des huizes Tom O’Meara, een echte (hoe kan het haast ook anders?) family man. Daarnaast is O’Meara een voorbeeldig brigadier bij de NYPD, zo eentje die de wet hanteert als richtlijn. Er ontstaat een warme band tussen de twee mannen, totdat O’Meara ontdekt wie Frankie McGuire werkelijk is… Een klopjacht begint en hiermee pretendeert ‘The Devil’s Own’ een actiethriller te zijn. Dat is deze film in wezen ook wel, maar een echte actiethriller mag dit niet genoemd worden. Het kat- en muisspel tussen de twee bestaat uit een klein aantal korte fragmenten, waardoor het nooit echt los komt. Door de korte fragmenten wordt er niet echt spanning opgebouwd; enerverend wordt het dus evenmin. Van een echte klopjacht is nauwelijks sprake. En wat de grande finale had moeten zijn, loopt jammerlijk uit op een anticlimax. Naast de actie- en thrillerelementen probeert ‘The Devil’s Own’ ook op dramatische wijze nog wat zieltjes te winnen. Dat was goed mogelijk geweest door het morele gevecht tussen de twee hoofdpersonen verder uit te diepen, maar helaas gebeurt dat niet. In plaats daarvan wordt de aandacht meer gericht op de randzaken, terwijl het hoofdverhaal in dat opzicht onderbelicht en daardoor behoorlijk oppervlakkig blijft. Verder bevat het verhaal zo nu en dan een aantal overtolligheden. Wat te denken van de scène waarin O’Meara’s collega een autodief neerknalt en de daaropvolgende toestanden? Dit zijverhaaltje leidt helemaal nergens toe en mag dus rustig overbodig genoemd worden…
Hoewel de uitwerking redelijk wat te wensen overlaat is het verhaal op zich niet onaardig en dat helpt ‘The Devil’s Own’ nog een beetje in de goede richting. Daarin spelen ook de acteurs Harrison Ford en Brad Pitt een belangrijke rol; van een ruzie lijkt wat dat betreft nauwelijks sprake! Harrison Ford doet het gewoon goed als gezinsman en diender O’Meara en Brad Pitt, die het benodigde Ierse accent behoorlijk onder controle heeft, weet zowel een warme als een koele Frankie McGuire neer te zetten. Ook met de muziek van James Horner is niet veel mis. Een gemiste kans, zo kun je ‘The Devil’s Own’ eigenlijk het beste omschrijven. Het verhaal mist op de juiste momenten de diepgang die dit misschien wel tot een succesje hadden kunnen maken. Verder schiet deze film in het genre actiethriller gewoonweg te kort. ‘The Devil’s Own’ verdient daarmee geen voldoende, maar kan voor een avondje vertier net gebruikt worden. Aan de basis van de gebrekkige kwaliteit staat waarschijnlijk de vrijheid die de beide hoofdrolspelers Ford en Pitt hadden op de invulling van hun personages. Er ontstond hommeles op de set, een duidelijke lijn ontbrak en de lijmpogingen van wijlen regisseur Alan J. Pakula waren vervolgens vergeefs. Mag het de volgende keer misschien wat minder, heren diva’s?
Arian Schouten
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 3 april 1997