The Eagle Huntress (2016)

Recensie The Eagle Huntress CinemagazineRegie: Otto Bell | 83 minuten | documentaire, avontuur, sport | Met: Aisholpan Nurgaiv, Rys Nurgaiv, Daisy Ridley

Het jagen met steenarenden is een eeuwenoude traditie in Mongolië, Kazachstan en Kirgizië. Buiten de culturele significantie van de activiteit, is het ook een manier om te kunnen overleven op de onherbergzame steppen van het Centraal-Aziatische binnenland. Het verbouwen van gewassen is namelijk amper mogelijk in dit barre landschap, terwijl potentiële prooidieren als hazen of vossen vaak lastig op te sporen zijn op de weidse vlakten. Vandaar dus dat een paar rasechte arendsogen (het zichtvermogen van een roofvogel is royaal superieur aan het onze) heel goed van pas komen.

Maar het jagen met een arend is in de Mongoolse nomadengemeenschappen ook vooral een mannenaangelegenheid. In ‘The Eagle Huntress’ volgen we de lotgevallen van het jonge meisje Aisholpan. Al sinds haar jeugd helpt ze haar vader met het trainen van de gracieuze steenarenden. Maar Aisolphan wil meer: haar droom is om zelf een arend te trainen en met de roofvogel te jagen. Op haar dertiende beslist ze in samenspraak met haar vader om een arend te adopteren en een heuse vossenjager van de gevederde rover te maken. Zal het meisje erin slagen om de aloude tradities te doorbreken en aanvaard te worden door de ouderen en traditionele arendjagers van het dorp?

Regisseur Otto Bell komt van origine uit een commercieel filmmilieu. Het leeuwendeel van zijn werk bestaat uit bedrijfsfilms voor opdrachtgevers met een flink film- en marketingbudget. Het idee voor het maken van ‘The Eagle Huntress’ ontstond toen Bell in 2015 een bekende fotoserie van Aisolphan en haar arend onder ogen kreeg. Met een bescheiden crew en dito middelen besloot hij om af te reizen naar Centraal-Azië om het bijzondere verhaal van een dappere meid in een overwegend patriarchale gemeenschap te verfilmen. De commerciële achtergrond van Bell schijnt zeker door in de manier waarop ‘The Eagle Huntress’ is gefilmd. De film ziet er op cinematografisch vlak namelijk behoorlijk gelikt uit. Panoramisch fraaie, veelal met drones geschoten beelden van imposante berglandschappen worden afgewisseld met adrenaline-opwekkende actieshots. Grote delen van de film zijn bovendien in scène gezet, toch een wat ongebruikelijke aanpak voor een documentaire. Hoewel het gelukkig niet heel opzichtig gebeurt, doet die keuze toch een beetje afbreuk aan de authenticiteit van de prent.

De zoektocht naar een geschikte verteller deed de makers op het allerlaatste moment uitkomen bij Star Wars-actrice Daisey Ridley. Helaas voegt haar wat kinderlijk klinkende voice-over niet al te veel toe aan de film en het vertelde verhaal. De even nuchtere als innemende hoofdpersoon Aisolphan heeft genoeg charme, karakter, pit en uitstraling om geheel op eigen kracht de boodschap over te dragen die ‘The Eagle Huntress’ wil vertellen.

‘The Eagle Huntress’ is zonder meer een film die zich kan beroepen op een aantal sterke punten. Het verhaal dat wordt verteld heeft een hoog avontuurlijk, romantisch en idealistisch gehalte, terwijl de beelden van het ongecultiveerde steppelandschap en de jagende arenden vaak oogstrelend mooi zijn. Het is alleen jammer dat regisseur Otto Bell de film af en toe met een Disney-achtig sausje probeert te overgieten. Een onnodige zet, die toch een beetje afbreuk doet aan de geloofwaardigheid van een verder prachtig gefilmde prent.

Frank Heinen

Waardering: 3

Bioscooprelease: 15 juni 2017
DVD-release: 11 oktober 2017