The End of Sex (2022)
Regie: Sean Garrity | 87 minuten | komedie, drama, romantiek | Acteurs: Emily Hampshire, Jonas Chernick, Gray Powell, Lily Gao, Melanie Scrofano, Eden Cupid, Emily Watt, Maya Misaljevic, Kimberly-Sue Murray, Samantha Espie, Frances Townend, R Austin Ball, Daniel Falk, Milton Barnes, Pedro Miguel Arce, Brad Austin, Ken Pak, Sydney Owchar, Steven McCarthy
Wie maar lang genoeg recenseert herkent vanzelf het dilemma. Bij de recensie van een film kun je kiezen voor lange beschrijvingen waarin je iets zegt over het genre, de sfeer, de toon, het milieu en de personages. Je kunt ook voor de makkelijker weg kiezen van de referenties. Je legt dan eenvoudig uit aan welke films of series de film je doet denken. Een zelfde sfeer, een zelfde toon, een zelfde milieu. Zoiets.
Dit dilemma dwingt niet altijd tot een vrije keuze: het is noodzakelijk wanneer een film dermate origineel is dat je hem nergens mee kunt vergelijken of wanneer een film onontkoombaar veel lijkt op een voorganger. Dat laatste is het geval bij de Canadese komedie ‘The End of Sex’. Hierin ontmoeten we het uitgebluste koppel Emma en Josh. Wanneer de dochters van deze dertigers op schoolkamp zijn, doemen onverwachte mogelijkheden op, vooral op het gebied van seks. In doordeweekse seks hebben ze al lang geen zin meer, maar wat dan? Trio, orgie, swingclub? En wat als dat allemaal niet werkt?
Met een verhaal als dit kun je alle kanten op, van platte Farrelly-komedie tot Franse praatprent. Maar uit alles blijkt dat de makers hun inspiratie hebben gehaald bij de aardige dertigersserie ‘You Me Her’. Ook hier het milieu van de hogere middenklasse (hij een designer, zij iets met kunst), de bijdehante humor, de tegelijk intelligente en stuntelige gesprekken over seks, de sleur van het leven in suburbia. En net als in ‘You Me Her’ zijn de bijrollen stukken leuker dan de enigszins saaie hoofdrollen.
Wie ‘You Me Her’ niet kent, moet maar denken aan Noah Baumbach of Woody Allen in een lichtvoetige bui. Die referentie geldt nog sterker voor de meer dramatische scènes halverwege. Dan komen de diepere lagen vanonder de sleur tevoorschijn en wordt het allemaal wat stroperiger. Waar de humor meestal geslaagd en origineel is, hebben we de relationele burnout al iets te vaak gezien. Bovendien mist dat dramatische deel de aanwezigheid van een stel aansprekende hoofdpersonages.
Wat onder de streep blijft is een aardig komisch drama dat vooral een publiek van gelijkgestemden zal aanspreken. Publiek dus uit de hogere middenklasse dat houdt van de voorbeelden hierboven. En dat niet meteen afhaakt bij een korte uitleg over recensentendilemma’s.
Henny Wouters
Waardering: 3
VOD-release: 7 november 2023 (Prime Video)