The Eyes of My Mother (2016)

Recensie The Eyes of My Mother CinemagazineRegie: Nicolas Pesce | 76 minuten | drama, horror | Acteurs: Diana Agostini, Olivia Bond, Will Brill, Joey Curtis-Green, Flora Diaz, Kika Magalhães, Paul Nazak, Clara Wong

Regisseur van videoclips Nicolas Pesce ziet zichzelf vooral als een visueel ingestelde filmmaker, in plaats van een verhalenverteller. En dat is te zien aan zijn macabere debuutfilm ‘The Eyes of My Mother’ (2016). Een horrorfilm zonder de plichtmatige schrikeffecten die het genre maar al te vaak domineren. In plaats daarvan zorgvuldig opgebouwde, veelal statische shots, waarmee rustig het verhaal wordt verteld van Francisca, een geïsoleerd meisje met een morbide aanleg.

De film is digitaal in kleur opgenomen en daarna omgezet naar zwart-wit, wat het vergemakkelijkt om in de postproductie nog flink te spelen met licht en donker. En dat werkt bijzonder goed in deze, op het Amerikaanse platteland gesitueerde, setting; houten huizen verlicht met schemerlampen, en schuren met scheerlicht doen het bijzonder goed in contrastrijk zwart-wit. Ook het hoofdpersonage met haar donkere haren en witte jurk steekt mooi af bij een achtergrond van een duister bos.

Er gaat geen shot voorbij of Pesce kiest wel voor een bijzondere opzet: een vensterraam als inkadering, een camera op een plastic zeil dat wordt meegesleept, of een shot loodrecht vanaf het plafond. Het resultaat is een fraaie wisselwerking tussen grimmig realisme en een sprookjesachtige sfeer.

Nu zijn sprookjes wel vaker naargeestig, maar het gaat er hier wel erg luguber aan toe. Voor de doorgewinterde horrorfanaat is dat natuurlijk allemaal prima, alleen zal die wellicht niet gecharmeerd zijn van de arthouse aanpak, en dat de gruwelijkheden veelal buiten beeld afspelen. Om nou te zeggen dat ‘The Eyes of My Mother’ voor een ander soort kijker is, is ook niet juist. Pesce wilt ons laten meevoelen in de alledaagse belevingswereld van een psychopathische moordenaar, en past daarvoor dezelfde uiterst stilistische werkwijze, die hij gebruikt voor de vorm, ook toe op het verhaal. De heldere en eenvoudige sequentie van gebeurtenissen complementeert de vorm, maar laat qua verdieping te wensen over.

Je zou willen dat Pesce wat meer context aan het isolement van zijn moordende hoofdpersonage had gegeven. Francisca zal toch weleens een stadje bezoeken voor alledaagse benodigdheden en daarbij met andere mensen in contact komen? Haar huis ligt recht aan een autoweg, zou er nooit eens iemand komen vragen naar de verdwenen personen? (Ze hoeven alleen maar een kijkje in de schuur te nemen en het spel is uit.) Het zijn vragen die je afhankelijk van het genre niet per se hoeft te beantwoorden. Eenheid van plaats en handeling is ook belangrijk, en je hoeft niet altijd alles uit te leggen, maar dit verhaal had wel wat meer aangekleed kunnen worden.

Dat had meer kleur gegeven aan het persoon van Francisca. Nu is ‘The Eyes of My Mother’ vooral een keurig verpakte opsomming van narigheden. Kortom, te weinig vlees voor de griezelliefhebber, en te weinig vis voor de filmhuisbezoeker.

Alberto Ciaccio

Waardering: 3

Bioscooprelease: 3 augustus 2017
DVD-release: 14 maart 2019