The Fabulous Baker Boys (1989)

Regie: Steve Kloves | 110 minuten | drama, muziek, komedie, romantiek | Acteurs: Jeff Bridges, Michelle Pfeiffer, Beau Bridges, Ellie Raab, Xander Berkeley, Dakin Matthews, Ken Lerner, Albert Hall, Terri Treas, Gregory Itzin, Bradford English, David Coburn, Todd Jeffries, Jeffrey J. Nowinski, Nancy Fish

Filmsterren in muzikale rollen die zelf zingen of een instrument bespelen is niet alleen iets van de laatste jaren. Er werd hoog opgegeven – en terecht – over de prestaties van Joaquin Phoenix en Reese Witherspoon in ‘Walk the Line’ en van Ewan McGregor en Nicole Kidman in ‘Moulin Rouge’, maar in 1989 maakten de broertjes Bridges en Michelle Pfeiffer al indruk met hun muzikale kwaliteiten in ‘The Fabulous Baker Boys’, de film die vooral bekend is geworden door Pfeiffer’s sexy pianodans in rode jurk. Hoe sensueel deze scène ook is, het zou zonde zijn als dit het enige is wat in de herinnering van de kijker achterblijft. ‘The Fabulous Baker Boys’ is namelijk bovenal een mooi, gedoseerd drama over de stormachtige relatie tussen twee broers en het omgaan met talent.

In feite is ‘The Fabulous Baker Boys’ een arthouse film met enkele sterren in de cast. Het is namelijk geen flitsende film en de focus ligt op de ontwikkeling van de personages en hun onderlinge relaties en niet op een vrolijk, vlot verhaal dat in hapklare brokken wordt geserveerd. De muziek is best swingend, maar de makers hebben de verleiding weerstaan om een modern repertoire uit te kiezen. Er is voor authenticiteit gekozen, voor klassieke, lichte jazz en soul nummers die ook daadwerkelijk in dat soort restaurants en clubs gespeeld werden en worden. En ook al is het misschien wat erg optimistisch gesteld dat Michelle Pfeiffer op basis van haar optreden een platencontract aangeboden had kunnen krijgen – zoals Jeff Bridges in een documentaire op de dvd voorstelt – ze komt zeer zeker overtuigend over als zangeres. Net als Jeff en Beau Bridges, die een groot gedeelte van de pianomuziek in de film voor hun rekening nemen. Het is niet ondenkbaar dat Jeff Bridges een toppianist had kunnen worden op basis van zijn performance hier.

Met name de dramatiek in de vertolkingen van de broers maakt van ‘The Fabulous Baker Boys’ meer dan slechts een amusante muziekfilm over het succes en de neergang van de carrière van de Baker broers. De fricties die ontstaan tussen Jack en Frank en de verwijten die Jack zichzelf en zijn broer (impliciet) maakt over de commerciële weg die ze als muzikanten zijn ingeslagen, zorgen dat de film ook daadwerkelijk ergens over gaat. Het is Jacks personage die de interessantste dilemma’s met zich meedraagt en het boeiendste figuur in de film vorm. Zijn soms hooghartige houding is enerzijds verantwoord – vanwege zijn grote, onbenutte talent waarmee een groot en gerespecteerd pianist had kunnen worden – en anderzijds egoïstisch vanwege het gebrek aan aandacht voor de praktische eisen van het leven. Broer Frank mag dan minder getalenteerd zijn, maar hij is ook niet altijd gelukkig met de keuzes die ze moeten maken. Want dit moeten ze doen. Frank heeft een gezin en er moet nu eenmaal brood op de plank komen. Dit houdt in dat er zo nu en dan artistieke concessies gedaan zullen moeten worden. Jarenlang heeft Jack zijn samenwerking met Frank zwijgzaam geaccepteerd, maar wanneer Suzie Diamond voor wat nieuw leven in de brouwerij zorgt en alles op de spits drijft, komen onuitgesproken frustraties eindelijk aan de oppervlakte.

Ondanks voelbaar en drama komt er ook veel humor in de film voor. De auditieronde voor een nieuwe zangeres is niet verrassend, maar wel grappig uitgewerkt, met een leuke montage van allerlei incompetente “zangeressen”, als een willekeurige auditieronde van Idols. De romantische en speelse momenten tussen Jack en Suzie zijn ook amusant, vooral wanneer ze tegelijkertijd in elkaar nabijgelegen hotelkamers in de rondte snuffelen. Verder is de liefde van Jack voor zijn hond aandoenlijk en wordt het grappig wanneer hij erop staat dat het beest mee op reis gaat, en ook overnacht in het superluxe Sheraton hotel. En verschillende individuele scènes zijn vermakelijk, zoals de goedkope schnabbel die Frank geregeld heeft, waarbij de broers, zo blijkt, piano moeten spelen voor het behoud van een gymnastiekzaal, en ze middenin hun nummers worden afgebroken door de spelleider, tot grote frustratie van vooral Jack. Maar het leukst zijn de kleine interacties tussen Frank en Jack zelf. De humor, de overduidelijke vertrouwdheid met elkaar, de kleine irritaties, en de liefde die toch ook duidelijk onder de oppervlakte schuilt. Het feit dat de twee acteurs ook in het echte leven broers zijn van elkaar, draagt hier ongetwijfeld bij aan de overtuiging en het realistische gehalte van de film.

‘The Fabulous Baker Boys’ heeft van alles wat – humor, drama, tragiek, romantiek – maar geeft vooral een mooi, realistisch beeld van de professionele en persoonlijke levens van deze interessante broers.

Bart Rietvink

Waardering: 4

Bioscooprelease: 4 mei 1990