The Fall of the American Empire – La chute de l’empire américain (2018)

Recensie The Fall of the American Empire CinemagazineRegie: Denys Arcand | 127 minuten | misdaad, komedie | Acteurs: Alexandre Landry, Maripier Morin, Rémy Girard, Vincent Leclerc, Pierre Curzi, Catherine Paquin-Bechard, Rose-Marie Perreault, Florence Longpré, Gaston Lepage, Louis Morisette, Yan England, Benoît Brière, Patrick Abellard, Anoulith Sintharaphone, Éric Bruneau, Maxim Roy

‘The Fall of the American Empire’ (‘La chute de l’empire américain’) is het derde deel in een trilogie, maar wijkt zozeer af van de voorgaande twee films dat de film makkelijk op zichzelf kan staan. Deels vermakelijke heistfilm, deels scherpe kritiek op de maatschappij, weet Oscarwinnende regisseur Denys Arcand (voor ‘Les invasions barbares’, de tweede film uit de trilogie) van ‘The Fall of the American Empire’ toch een uitgebalanceerd geheel te maken.

De zelfverklaard hyperintelligente Pierre-Paul Daoust (Alexandre Landry) windt er in de openingsscène geen doekjes om. Zijn begaafdheid is zijn handicap, alleen domme mensen kunnen gelukkig worden en hij is te intelligent om succesvol te worden. Tijdens zijn monoloog let hij nauwelijks op de reacties van zijn vriendin, die aan de overkant van de tafel steeds geëmotioneerder wordt en uiteindelijk de relatie verbreekt. Niet zo verwonderlijk. Echt sympathiek vinden we Pierre-Paul nog niet echt, hij doet aanvankelijk een beetje denken aan Mark Zuckerberg in ‘The Social Network’, vast geholpen door het feit dat de film op ongeveer dezelfde wijze start.

Ook zijn volgende actie helpt hem niet echt het hart van de kijker voor zich te winnen. Bij zijn werk als koerier komt hij een net verkeerd gelopen overval tegen. De omgeving lijkt uitgestorven, er liggen een paar lijken op de grond en twee enorme sporttassen boordevol geld. Pierre-Paul aarzelt niet lang, verstopt de tassen in zijn bestelbus en ontwijkt daarna nerveus de vragen van de toegesnelde politieagenten.

Wat doet een rechtschapen burger als Pierre-Paul in zo’n geval? Gaat hij voor zijn eigen gewin of blijft hij trouw aan zijn morele overtuigingen en maakt hij de wereld een stukje beter? Arcand houdt het lang in het midden waar het verhaal naartoe gaat, en dankzij de intrigerende relatie die ontstaat tussen babyface Pierre-Paul, de adembenemend mooie én dure escortdame Aspasie (Maripier Morin) en de pas uit detentie gekomen biker Sylvain Bigras (Remy Girard, met wie Arcand eerder samenwerkte) blijft de film boeien. Geloofwaardig is het allemaal geenszins, maar dit Robin Hood-verhaal met Pretty Woman-elementen laat je dat gedurende het kijken makkelijk vergeten.

Natuurlijk worden ook de andere kanten van het verhaal belicht: de criminele organisatie die achter de overval zit; de politie-agenten die Pierre-Paul wel erg verdacht vinden… En tussendoor krijgen we glimpen van de onderkant van de Canadese samenleving: met name de daklozenproblematiek is er schrijnend. Sommige scènes voelen wat onnatuurlijk, een keiharde afrekening was echt niet nodig geweest en met de portretten van daklozen aan het einde van de film lijkt Arcand zijn film aan hen op te dragen, wat er misschien een beetje dik bovenop ligt. Maar ‘The Fall of the American Empire’ is een vaardig gemaakte misdaadkomedie, die dankzij het idealisme van de filmmaker en de daaruit voortvloeiende sprookjesachtige elementen een uniek sausje krijgt.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 30 mei 2019
DVD-release: 25 september 2019