The Flash (2023)

Regie: Andy Muschietti | 144 minuten | actie, avontuur, fantasie | Acteurs: Ezra Miller, Sasha Calle, Ben Affleck, Michael Keaton, Michael Shannon, Antje Traue, Ron Livingston, Temuera Morrison, Kiersey Clemons, Saoirse-Monica Jackson, Maribel Verdú, Rudy Mancuso, Isabelle Bernardo, Ian Loh, Luke Brandon Field

De film begint en de adrenaline stroomt al door de aderen. Het zorgt voor een idiote glimlach die de hele film voortduurt. Je voelt je als een kind in een snoepwinkel dat allerlei heerlijkheden aan het oog voorbij ziet komen. Barry Allen, als superheld The Flash, die in de vorige DC-films meer een ondersteunende rol had voor allerlei hand-en-spandiensten, is in ‘The Flash’ het centrum van de aandacht. Echter, de totstandkoming van de film gebeurde niet zonder slag of stoot. Gedurende de post-productie kwam Ezra Miller negatief in de media en is zelfs gearresteerd. Natuurlijk twijfelde Warner Bros. Discovery over het uitbrengen van de film. Een andere acteur voor The Flash was niet mogelijk omdat Ezra in bijna elke scène van de film voorkomt. Uiteindelijk waren de voorwaarden dat hij professionele hulp zou krijgen voor zijn mentale gesteldheid en dat hij zich publiekelijk moest verontschuldigen. Gelukkig is het goed gekomen, omdat deze film een monster van een film is. ‘The Flash’, van horrorfilm regisseur Andy Muschietti, doet elk zenuwuiteinde vonken met plezier terwijl je door een rollercoaster van actie raast om uiteindelijk, compleet verzadigd, je stoel uit te strompelen.

De film speelt zich af na de gebeurtenissen in ‘Justice League’. Barry Allen maakt nu deel uit van Batmans team en wordt regelmatig ingezet als vliegende kiep. Gedurende de dag werkt Barry als forensisch onderzoeker, een baan die een natuurlijke extrapolatie is van zijn vaders gevangenschap. Henry, zijn vader dus, zit namelijk vast voor de moord op zijn vrouw, Nora, en Barry wijdt zijn leven aan het bewijzen van zijn vaders onschuld. Hiervoor roept hij de hulp in van Batman en diens hackerkunsten om informatie boven water te halen. De laatste hoop is gevestigd op een tape van een bewakingscamera die Henry zou kunnen vrijspreken. Helaas blijkt deze niet toereikend. Nadat Barry het slechte nieuws met zachte stem en natte oogjes aan zijn vader mededeelt, vermaant Henry hem voor de zoveelste keer zijn leven te leven en hem te vergeten. Ze praten over de goede oude tijden met Nora en hoe ze lekkere spaghetti maakte, hoe ze zong terwijl ze de kleren streek en in huis danste. In een nostalgische stemming zoekt Barry zijn ouderlijk huis op waar de herinneringen als vergeten geesten uit de kieren van zijn onderbewustzijn tevoorschijn komen. De realisatie dringt tot hem door dat hij niks kan doen. Niks meer voor zijn moeder. Niks voor zijn vader. Wanneer zijn verdriet een hoogtepunt bereikt, rent hij uit alle macht weg en bereikt een snelheid die Einstein terug zou sturen naar de tekentafel. Barry staat ineens in een soort interdimensionele arena. Hij is omringd door duizenden iteraties van zijn leven, waarbij elke een andere keus of optie voorstelt. Hij komt op een idee. Hij weet hoe hij de pijn in zijn leven ongedaan kan maken. Hij is vastberaden en zelfs een therapeutisch gesprek met Bruce Wayne kan hem niet van zijn idee afbrengen. Dit is wanneer de droge rechte strengen spaghetti veranderen in een bord vol chaotisch verstrengelde wormen.

Het leuke van superhelden is dat ondanks hun bijna goddelijke vermogens, ze in essentie gewoon mens zijn. Ze hebben dezelfde emoties die op dezelfde manier breken. Ze zijn zoals wij maar dan een beetje sterker. Ook de gebeurtenissen in ‘The Flash’ komen van een plaats van herkenbare menselijkheid. Het is een verhaal over een kind dat zijn ouders mist en een poging doet tot vereniging en heling. Gegeven, dit verhaal hebben we ontelbaar keren in films gezien, maar het is de uitvoering die hier belangrijk is.

Vergis je niet, dit is een superheldenfilm pur sang en regisseur Andy Muschietti heeft zijn stempel gedrukt op een manier die gelijk een uitdaging is voor anderen. Het is niet te zien dat hij uit het horrorgenre komt maar wellicht dat het voor een net andere smaak heeft gezorgd. En het smaakt verrukkelijk. In superheldenfilms zijn Shakesperiaanse acteerprestaties niet nodig omdat de actie en special effects de paarden zijn die de film voorttrekken. Hier is het ook niet anders.

Ezra Miller (‘We Need To Talk About Kevin’, ‘The Perks of Being a Wallflower), als Barry Allen, heeft wel een persona die typisch en moeilijk vervangbaar is. Hij heeft een zekere eigenzinnigheid die goed past bij zijn rol en essentieel bijdraagt aan het geheel. De rest van het acteerwerk is zoals we dat gewend zijn in superheldenfilms waarbij het gehele palet aan emoties is gereduceerd tot standaardzinnen en mooi zijn. Het is direct duidelijk welke dialogen belangrijk zijn en later in het verhaal terugkomen als lessen of als neurolinguïstische ankers. Het is erg plezierig om Michael Keaton (‘Beetlejuice’, ‘Spotlight’) terug op het scherm te zien. Hij straalt een warmte uit die doet denken aan cognac en sigaren. Ook Maribel Verdú (‘Pan’s Labyrinth’, ‘Y tu mamá también’), als Nora Allen, is een zon op het scherm met een mooie open uitstraling. Echter, waar de film echt met kop en schouders boven vele anderen uitsteekt, is actie.

Als deze recensie een boek was, hadden de actiescènes, editing en geluid een paar hoofdstukken nodig. Deze maken de film voor 90%. Ja, het verhaal is belangrijk maar de sugarcoating waarin deze is gegoten is erg goed te pruimen. De special effects van The Flash, wanneer hij rent, lokken een Pavloviaans effect uit dat alleen maar smaakt naar meer. De actie is heerlijk knarsend, krakend en hypnotiserend. Je kunt simpelweg de ogen niet van het scherm houden. Het is groots en wijds, maar ook subtiel en intiem. De ernst en humor zijn zo gebalanceerd als zoet en zout in een Michelinsterren gerecht.

´The Flash´ is meer dan een waardige toevoeging aan het ensemble van de DCEU. Het heeft een extreem hoge entertainment value waarbij we nietig staren naar de grootse werken van superhelden. Tegelijkertijd is het een intiem menselijk verhaal waarin we allemaal onze pijnen, angsten en hoop weerspiegeld zien. En dit voelt fijn. De actiescènes zijn niet van deze wereld, alsook de special effects die deze onderschrijven. DCEU films zijn tot nu toe ondergeschoven kinderen geweest in een wereld die wordt gedomineerd door Marvel Cinematic Universe (MCU). Echter, DC heeft nu zijn kampioen gevonden en het is afwachten hoe deze presteert in de superhelden arena.

Gerold Kort

Waardering: 4

Bioscooprelease: 15 juni 2023
VOD-release: 5 oktober 2023
DVD, blu-ray- en 4K UHD-release: 18 oktober 2023