The Flock (2007)

Regie: Wai-keung Lau | 101 minuten | drama, thriller, misdaad | Acteurs: Richard Gere, Claire Danes, Ed Ackerman, Dwayne L. Barnes, Josh Berry, Frank Bond, Twink Caplan, Blake Catherwood, Susan Conklin, Erik Davies, Victoria Gallegos, Robert Nathan Gleason, Tom B. Gleason, Chaz Grundy, Johnnie Hector, Dylan Kenin, Avril Lavigne, Ric Maddox, Paul McGowen, Genia Michaela, Roberto Enrique Pineda, Robyn Reede, Russell Sams, Matt Sanford, Paul Scallan, Bailey Ann Scheller, Dylan Scheller, Cyd Schulte, Matt Schulze, Carmen Serano, J. Nathan Simmons, Kristina Sisco, KaDee Strickland, Z. Ray Wakeman, Ray Wise

Het had een opwindende gebeurtenis in filmland moeten zijn: Andrew Lau’s eerste Amerikaanse filmproductie. Immers, Lau’s ‘Infernal Affairs’ is al prima geschikt gebleken voor een Amerikaanse aanpak, getuige Martin Scorsese’s bewerking van de interessante infiltratiefilm. Lau blijft met ‘The Flock’ in het gebied van misdaad opereren, en ook wil hij dit keer wederom de scheidslijn en het grijze gebied tussen goed en kwaad in mensen onderzoeken, een belangrijk aspect van zijn Hong Kong hitfilm dat in Scorsese’s bewerking ietwat ondergesneeuwd werd. Tel daarbij zijn vlotte regie en de betrouwbare acteurs Richard Gere en Claire Danes bij op, en een succesfilm lijkt geboren. Jammer genoeg blijkt het niet zo simpel te zijn.

Het grijze gebied en de manier waarop dit door Gere geacteerd is wat de film nog enigszins de moeite waard maakt. Hoewel zijn cynische houding en onreglementaire Dirty Harry-aanpak niet wereldschokkend is, geven deze eigenschappen zijn personage wel een interessant, scherp randje. Jammer is het dan weer dat zijn gedrag op zo’n banale en letterlijke manier gecommuniceerd wordt aan het begin en eind van de film. “Als je lang genoeg in de afgrond kijkt, kijkt de afgrond in jou”. Deze knullig verwoorde tegeltjeswijsheid is ongetwijfeld bedoeld om de film van diepte te voorzien, maar het heeft een bijna tegengesteld effect. Het reduceert een personage tot iets simpels.

De film zelf ondergaat helaas hetzelfde lot. De structuur is overbekend en de uitwerking goeddeels oninteressant. Er is de oude, cynische rot in het vak, die gekoppeld wordt aan een jonge, misschien ietwat naïeve collega, wier personages botsen maar later uiteraard naar elkaar toegroeien. Een buddy thriller, dus de veel verschuldigd is, zowel qua vorm als inhoud, aan David Finchers ‘Se7en’. Gere gaat zelfs, net als Morgan Freeman in Finchers film, met pensioen en moet tijdens zijn laatste paar dagen zijn jonge collega inwerken.

Tijdens hun zoektocht komen ze in aanraking met de duistere krochten van de samenleving, de plekken waar de meest perverse en sadistische misdaden gepleegd worden. Boeiend wordt het pas wanneer er op de psyches van Gere’s en Danes’ personages wordt ingegaan, maar die van de eerste wordt goed vertolkt door de acteur maar uiteindelijk, zoals gezegd te simpel getypeerd, en die van de laatste wordt maar kort aangestipt.

Blijft over het thrillerverhaal, dat soms spannend is maar teveel het stempel draagt van soortgelijke films over seriemoordenaars, in het bijzonder de eerder genoemde ‘Se7en’. Zelfs de eindconfrontatie doet erg veel denken aan deze film. Toch teleurstellend, dat nota bene Lau, een regisseur wiens eigen film herbewerkt werd door een Amerikaanse regisseur, nu zélf zozeer leentjebuur speelt bij zijn Westerse collega’s. Gelukkig heeft hij in Gere een competent vertolker gevonden van zijn getroubleerde hoofdpersonage, maar volgende keer graag weer een fris en opwindend script. Amerikaans of niet.

Bart Rietvink

Waardering: 2

Bioscooprelease: 17 januari 2008