The Florida Project (2017)

Recensie The Florida Project CinemagazineRegie: Sean Baker | 115 minuten | drama | Acteurs: Brooklynn Prince, Christopher Rivera, Aiden Malik, Grandma Stacy, Valeria Cotto, Edward Pagan, Bria Vinaite, Patti Wiley, Jasineia Ramos, Willem Dafoe, Rosa Medina Perez, Mela Murder, Krystal Nicole Watts, Sandy Kane, Jim R. Coleman

Zelden zal een openingsscène beter aangeven wat de thematiek van de film is dan in het geval van ‘The Florida Project’. De film opent met de zesjarige Moonee, die op het eerste oog schattig met haar vriendjes lijkt te spelen. Als ze dan gewezen wordt op verse aanvoer bij Futureland denk je in eerste instantie aan verse ijsjes bij de lokale ijssalon of een nieuwe game in een gamehal, want dat past bij zulke jonge kinderen. Maar niets is minder waar. Ze gaan naar een nabij gelegen motel om de auto van nieuw aangekomen huurders onder te spugen. Wanneer ze hierop aangesproken worden volgt er een stortvloed van “Bitch” en soortgelijke termen. De toon is duidelijk gezet: verwacht geen liefelijke eigenwijze kindjes zoals in ‘Little Miss Sunshine’, maar maak je klaar voor een veel rauwere variant.

‘The Florida Project’ vertelt het verhaal van Moonee die samen met haar moeder Halley in een motel in Orlando woont, bijna letterlijk in de schaduw van alle Disneyparken. Moonee heeft zomervakantie en gebruikt die vrije tijd vooral voor kattenkwaad, althans de minder schattige variant daarvan. Haar moeder is op haar manier zorgzaam voor Moonee, maar die manier blijkt gaandeweg het verhaal steeds minder de goede. Ten slotte is daar nog Bobby, de motelmanager gespeeld door Willem Dafoe, die vooral een zwak heeft voor de kinderen en daardoor ook voor de ouders zorgt.

Door het verhaal te plaatsen tegen de achtergrond van de ultieme droomfabrieken van de Disneyparken krijgt het verhaal een extra dimensie. ‘The Florida Project’ richt zich op de zelfkant van de maatschappij die schrijnender lijkt door de constante nabijheid van een droomwereld. Die droomwereld staat symbool voor “The American Dream”, iets wat voor mensen als Halley alleen een droom zal blijven.

De film heeft weinig tot geen plot. Er lijkt zo op het eerste oog niets dat opgelost moet worden. Deze doelloosheid in het verhaal is gelijk de perfecte metafoor voor de situatie van de hoofdrolspelers. Hun situatie gaat niet veranderen, er ligt geen pot goud aan het eind van de regenboog. Het leven is geen pretje en oneerlijk en de mensen in dat leven lijken er ook niks aan te kunnen veranderen. Wat regisseur Sean Baker goed doet is ervoor te zorgen dat deze machteloosheid niet gelijk staat aan slachtofferschap. Zeker in het geval Halley wordt duidelijk dat zij ook nooit in staat zal zijn verantwoording voor haar daden te nemen. Dat wordt pijnlijk duidelijk na een streek van Scooty en Moonee. Waar de moeder van Scooty het heft in eigen handen neemt, lijkt Halley vooral niks te willen weten van de situatie, ook al is Moonee medeschuldig daaraan.

‘The Florida Project’ doet af en toe pijn en schotelt je als kijker geen hapklare brokken voor. De film lijkt qua stijl soms nog meest op een documentaire en dat maakt dat je als kijker nog meer betrokken wordt bij het verhaal. De climax van het verhaal is tegelijk hartverscheurend en compleet logisch. Die ambivalentie, die zo typerend is voor de hele film, maakt dat de ‘The Florida Project’ nog een tijd in de gedachten van de kijker zal blijven rondspoken.

Ton te Slaa

Waardering: 4

Bioscooprelease: 8 februari 2018
VOD-release: 13 juni 2018
DVD- en blu-ray-release: 13 juni 2018