The Front Runner (2018)

Recensie The Front Runner CinemagazineRegie: Jason Reitman | 113 minuten | drama, biografie | Acteurs: Hugh Jackman, Vera Farmiga, J.K. Simmons, Mark O’Brien, Molly Ephraim, Chris Coy, Alex Karpovsky, Josh Brener, Tommy Dewey, Kaitlyn Dever, Oliver Cooper, Jenna Kanell, RJ Brown, Alfred Molina

Ach, die ‘goeie ouwe tijd’ waarin politici nog ongestoord vreemd konden gaan zonder enige journalistieke bemoeienis. ‘Lyndon Johnson (LBJ) waarschuwde ons eens dat we veel vrouwen in en uit zijn hotelkamer zouden zien komen, maar vroeg ons daar maar niet over te schrijven, en dat deden we dan ook niet’, aldus een van de oudere journalisten ergens halverwege ‘The Front Runner’. Serieuze journalisten dienden ver te blijven van roddel en achterklap, zo luidde het adagium rond 1988, daarmee blind voor het feit dat de politieke werkelijkheid allang de contouren van een 24-uurs entertainmentindustrie aannam, en gedateerde verzoeken zoals die van LBJ een lachwekkende utopie leken. ‘The Front Runner’ belicht drie dramatische weken in het leven van een presidentskandidaat die een van de eerste slachtoffers van die entertainmentindustrie werd.

Charismatisch, idealistisch en ook nog aantrekkelijk: niets lijkt senator Gary Hart (een uitstekende Hugh Jackman) in de weg te staan op zijn pad richting het Witte Huis. Zijn beleidsplannen vinden gretig aftrek, jonge kiezers vallen blind voor zijn idealen, en Amerika heeft na de Reagan-jaren behoefte aan een frisse wind in de trant van John F. Kennedy.

Toch is Hart niet geheel onfeilbaar: de beste man is dermate gesteld op zijn privacy dat hij weinig tot niets vrij wenst te geven over zijn persoonlijke leven. Best lastig als je dé man van het uur bent. Niet zo gek ook, blijkt later. Ondanks een langdurig huwelijk met zijn vrouw Lee (Vera Farmiga), blijkt Hart meer dan eens gevoelig voor de overige geneugten des levens, en dan met name het vrouwelijk schoon waar de doorsnee campagnebijeenkomst meer dan eens door bevolkt wordt.

Met een pers die maar weinig interesse heeft in deze ‘roddeljournalistiek’, lijkt Hart zich weinig zorgen te hoeven maken. Tot een stel kneuterige journalisten in Miami per toeval op het verhaal van een vermeende liefdesaffaire stuit. Het levert de zelfbenoemde serieuze pers een ethisch dilemma op: deze persoonlijke ‘laster’ negeren of vol op de bandwagon springen? Harts campagneleider Dixon (J.K. Simmons) heeft last van andere kopzorgen: is het genoeg om de minnares aan de hongerige wolvenroedel van de sensatiepers te voeren, of is de carrière van Hart met het uitlekken van dit verhaal allang in de knop gebroken?

Eenieder die bekend is met de recente Amerikaanse geschiedenis zal vermoedelijk wel weten hoe het is afgelopen met Gary Hart, en in dat licht is het niet vreemd dat regisseur Jason Reitman (‘Juno’, ‘Tully’) een interessante ‘tragedie’ zag in zijn verhaal. Een senator met de politieke talenten voor het hoogste ambt, maar ook iemand die de daarmee gepaard gaande noodzaak tot openheid verafschuwt. In feite luidde Gary Hart onbewust een tijdperk in waarin politiek steeds verder uitgroeide tot een veredelde entertainmentindustrie, en het persoonlijke leven van politici ook voor de serieuzere pers een belangrijk verdienmodel werd. Om dertig jaar later te culmineren in een Amerikaanse president die geldt als het ultieme bastaardkind van diezelfde entertainmentindustrie.

Wat dat betreft is ‘The Front Runner’ een ongelooflijk interessant politiek-journalistiek drama, en het verhaal van Gary Hart bij uitstek geschikt om aan de huidige werkelijkheid te spiegelen. Maar de uitstekende energieke vertelstijl van Reitman, het prima acteerwerk en het fijnmazige camerawerk maken dat de film ook buiten de filosofische weerspiegelingen om genoeg interessants te bieden heeft.

Dixon verzucht richting het einde van de film nog maar eens dat Hart simpelweg niet wil begrijpen dat politici zich allang in een Hollywood-achtige setting begeven. Gary Hart zag te laat in dat het persoonlijke allang politiek was geworden, en luidde daarmee onbedoeld zijn eigen Icarus-vlucht in het journalistieke en politieke ravijn in. En als dit verhaal zich dertig jaar later had afgespeeld? Dan woonde Gary Hart vermoedelijk ‘gewoon’ in het Witte Huis en had de hele affaire altijd nog afgedaan kunnen worden als fake news.

Alex Mazereeuw

Waardering: 4

Bioscooprelease: 7 maart 2019
Digital download-release: 5 juli 2019
VOD-release: 17 juli 2019
DVD en blu-ray-release: 17 juli 2019