The Game (1997)

Regie: David Fincher | 128 minuten | avontuur, thriller | Acteurs: Michael Douglas, Sean Penn, Deborah Kara Unger, James Rebhorn, Peter Donat, Carroll Baker, Anna Katarina, Armin Mueller-Stahl, Charles Martinet, Scott Hunter McGuire, Florentine Mocanu, Elizabeth Dennehy, Caroline Barclay, Daniel Schorr    

Spelletjes, je houdt ervan of je haat het. Nicholas Van Orton is een man die je op het eerste gezicht geen potje ganzenborden of mens-erger-je-niet ziet doen met zijn gezin. Hij is een zeer succesvolle en daarom extreem rijke zakenman, die alleen woont in een gigantisch huis waarin je met gemak zou kunnen verdwalen. Hij is gescheiden en lijkt alleen te leven voor zijn werk. Hij krijgt voor zijn 48-ste verjaardag een soort cadeaubon van zijn broer Conrad (Sean Penn). Hij moet om het certificaat te verzilveren contact opnemen met CRS (Consumer Recreation Services). Hij brengt het bedrijf een bezoekje. De baas van CRS, Jim Feingold (James Rebhorn) probeert Nicholas uit te leggen wat The Game inhoudt, maar blijft erg vaag in zijn bewoordingen. Elk spel wordt aangepast aan de deelnemer. Het is een grote vakantie, maar jij gaat niet op vakantie, de vakantie komt naar jou toe. Hij beweert zelfs dat ze nog nooit een ontevreden klant hebben gehad.

Nicholas is uiteraard sceptisch, maar toch geïntrigeerd en besluit mee te doen. Vervolgens wordt hij aan allerlei tests, zowel psychische als fysieke, en vragenlijsten onderworpen. Zijn irritatie groeit wanneer blijkt dat het een hele dag in beslag neemt. Als hij een dag later een telefoontje krijgt, tijdens een belangrijke vergadering, dat zijn aanvraag is afgewezen omdat hij niet voldoet aan de eisen is hij – terecht – verontwaardigd. Bij thuiskomst echter ligt er een clownspop op zijn oprit, een nogal lugubere ontdekking voor iemand wiens vader op precies dezelfde plek in precies dezelfde houding neerkwam na zijn geslaagde zelfmoordpoging. Vanaf dat moment beseft Nicholas dat hij wel in het spel zit en worden de gebeurtenissen in zijn anders zo geordende leventje steeds vreemder.

Voor een controlfreak als Nicholas is dit geen verrijking van zijn leven, maar een nachtmerrie. Van kleine dingen tot een lekkende pen en een koffertje dat niet opengaat, tot ingrijpende dingen als het mee moeten rijden in een ambulance omdat hij een onwel geworden man wilde helpen en het vast zitten in een lift, Nicholas herkent zijn leven niet terug.

Het eerste uur van ‘The Game’ heeft een trage opbouw, maar David Fincher weet toch de spanning er goed in te brengen. De sfeer is onheilspellend, mede door de muziek van Howard Shore. De kijker wordt regelmatig op het verkeerde been gezet. Het script is, op een paar onlogische punten na, dan ook een perfecte basis geweest voor dit derde regieproject van  Fincher (‘Alien 3’ en ‘Se7en’ gingen deze film voor). De twee hoofdthema’s die gebruikt worden zijn al vaker gebruikt in thrillers maar de combinatie van deze twee werkt uitstekend. Het eerste thema is “een normaal persoon die plotseling in een extreme situatie terechtkomt en hoe hij of zij daarmee omgaat” en het tweede thema is “een samenzwering die het leven van een persoon totaal op zijn kop kan zetten”.

Michael Douglas zet een prima prestatie neer als Van Orton. De ontwikkeling die zijn karakter doormaakt is erg overtuigend, van kille berekenende zakenman, tot ontredderd en hulpeloos slachtoffer, die alles kwijt is geraakt wat hem lief is. Sean Penn’s rol is bijna gereduceerd tot een cameo, maar als hij in beeld is, steelt hij de show. Ook Deborah Kara Unger weet de kijker te boeien en is één van de belangrijkste personages die de kijker telkens weer weet te misleiden.

‘The Game’ is een zeer onderhoudende thriller, die de reputatie van Fincher tot dan toe zeker niet heeft geschaad. Het is het beste deze film te zien zonder al te veel voorkennis. Hou je van winnen, kijk dan deze film en laat je verrassen!

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 13 november 1997