The Gene Generation (2007)

Regie: Pearry Regionald Teo | 92 minuten | science fiction | Acteurs: Bai Ling, Alec Newman, Parry Shen, Faye Dunaway, Ethan Cohn, Robert David Hall, Michael Shamus Wiles, Daniel Zacapa, Erin Layne, Jeff Imada, Nils Allen Stewart, Richard Cetrone, Hiro Koda, Marco Khan, Allison Dunbar, Tom Choi, Nick Tate, Googy Gress, Layton Matthews, Jennifer Chu, Bernard Baima, Marilyn O’Connor, John Storey, Tom Tate, Jordan Dang, Faber Dewar, Alice Rietveld

Stel, je bent het creatieve brein achter een comic book-serie en een redelijk succesvolle regisseur van korte horrorfilms. Logisch dat je dan op een gegeven moment de ambitie krijgt om je eigen werk te verfilmen. Helaas is ambitie alleen niet genoeg om aan de slag te kunnen; er zijn investeringen nodig. Als grote geldschieters de boot afhouden moet je roeien met de riemen die je hebt, al reiken die in dit geval niet tot het water. Of is het beter om je plannen in de ijskast te zetten tot je meer geld en goeie mensen tot je beschikking hebt? Zo te zien had regisseur Pearry Teo beter voor dat laatste kunnen kiezen. Een grote film met een klein budget oogt goedkoop, en dat is niet het enige punt waarop ‘The Gene Generation’ de plank misslaat.

‘The Gene Generation’ werd geschoten met een budget van 2,5 miljoen dollar, een bedrag waarvoor topacteurs hun bed niet uitkomen, en dat is goed te zien. Decors die zijn opgetrokken uit schroot en gekleurde tl-balken, CGI van Oostblokkwaliteit die het gebrek aan mooie locaties moet maskeren. Dat eerste is overigens geen groot probleem. De industriële retrovormgeving geeft de film een hoog cyberpunkgehalte, al is de setting zo overdadig gestileerd dat Bai Ling – een actrice die het vooral van haar excentriciteit moet hebben – er bijna tegen wegvalt. Die slechte effecten storen wel, en flink ook. Een film in een postapocalyptische setting vereist gelikte CGI, of toch op zijn minst het creatieve gebruik van goedkopere effecten.

Toch is de look niet het grootste manco van ‘The Gene Generation’; dat is het scenario. De film trapt af met een warrige uitleg over de achtergrondwereld van de comic book-serie, om vervolgens vast te lopen in een belachelijke verhaallijn rondom een DNA-transcoder die mensen in een kluit krioelende wormen verandert. Over de wetenschappelijke verklaring voor deze transformatie moet je maar niet te lang nadenken, al is het lollig dat Faye Dunaway, nota bene de enige grote naam in de film, hetzelfde lot is beschoren. Een kluit wormen met de ogen van Faye Dunaway, je wilt er eigenlijk liever niet naar kijken. Het acteerwerk is matig over de hele linie, met dank aan de belabberde dialogen, en ook de actiescènes hebben niet veel om het lijf. Moraal van dit verhaal: als je ambities je mogelijkheden overstijgen, schiet je op alle punten tekort.

Paula Koopmans