The Grass Is Greener (1960)

Regie: Stanley Donen | 104 minuten | komedie | Acteurs: Cary Grant, Deborah Kerr, Robert Mitchum, Jean Simmons, Moray Watson

In deze uitgelaten komedie zijn de kinderen van het Britse adellijk echtpaar Rhyall twee weken uit logeren. Lady Hilary heeft het druk met haar champignonkwekerij en de bijbehorende handel en is overvallen als er opeens een Amerikaan in de vertrekken van de familie staat. Ze raken als snel in een prikkelend gesprek verwikkeld en voor ze er erg in heeft, staan zij en deze Delacro te zoenen. Als haar man Victor binnenkomt en even later weer weggaat, denkt Delacro dat Victor niets van hun verwarring heeft gemerkt, maar Hilary weet precies hoe Victor in elkaar steekt.

Delacro wil Hilary niet opgeven en probeert haar over te halen om hem weer te ontmoeten als ze naar haar kapper in Londen gaat. Wat een bezoekje aan de kapper had moeten worden, mondt uit in een paar dagen samen met Delacro en aan het eind daarvan krijgt ze van hem een dure bontmantel en een huwelijksaanzoek. En alsof dat allemaal nog niet ingewikkeld genoeg is, is daar ook nog huisvriendin Hattie Durant (Jean Simmons) die ooit verliefd was op Victor en alle verwikkelingen rondom het echtpaar en de indringer een groot spannend avontuur vindt.

Het woord ‘vrouwenemancipatie’, laat staan ‘feminisme’, is anno 1960 nog geen gemeengoed in Nederland waar het toppunt van vooruitstrevendheid is als de man wil helpen met afdrogen en zo een bijdrage aan het huishouden levert. Hoe verfrissend is dan deze film waarin moeders de vrouw een seksueel wezen is en haar plezier desnoods
[three_fourth]buiten de deur zoekt. En hoe bijzonder dat haar man haar niet verwerpelijk gedrag verwijt of anderszins een moreel oordeel uitspreekt, maar er wel alles aan doet om haar bij zich te houden, zelfs nadat ze hem openlijk heeft bedrogen. Een vrijzinnige en zeer moderne visie op het recht op autonomie van een getrouwde vrouw en moeder.

Dat de film gebaseerd is op een toneelstuk is goed te merken. Het geheel maakt een statische indruk en speelt zich bijna volledig binnenskamers af. Daar staat tegenover dat de dialogen fonkelen en de acteurs sprankelen van plezier en energie. Vooral Jean Simmons is erg geestig als de vriendin die haar plezier bijna niet op kan bij zoveel verwikkelingen bij haar saaie, degelijke vrienden. Haar kleding van Dior verdient een aparte vermelding vanwege de onnavolgbare elegantie met speelse ondertoon. Cary Grant is natuurlijk zoals altijd grappig, zo ook nu weer als de brave wat oudere man, maar ondertussen…

Diana Tjin-A Cheong