The Gray Man (2022)

Regie: Anthony Russo, Joe Russo | 127 minuten | actie, thriller | Acteurs: Ryan Gosling, Chris Evans, Ana de Armas, Billy Bob Thornton, Jessica Henwick, Dhanush, Alfre Woodard, Regé-Jean Page, Wagner Moura, Julia Butters, Shea Whigham, Deobia Oparei, Robert Kazinsky, Daz Crawford, Callan Mulvey, Charlit Dae, Cameron Crovetti, Chris Castaldi, Jeremy Tichy

Anthony en Joe Russo, regisseurs van onder andere vier Marvel-films (waaronder ‘Infinity War’ en ‘Endgame’), zijn geen vreemden voor actiefilms. ‘The Gray Man’, een verfilming van de gelijknamige debuutroman van Mark Greany, is geen uitzondering binnen dit genre. Al in 2011 waren er plannen om hier een film van te maken. Het zou worden geregisseerd door James Gray (‘We Own The Night’, ‘Ad Astra’) en Brad Pitt en Charlize Theron waren bij het project betrokken. Echter, hier is niks mee gebeurd totdat in 2020 werd medegedeeld dat de Russo-broers de film zullen regisseren, met Ryan Gosling en Chris Evans in de hoofdrollen. Met een budget van ongeveer 200 miljoen dollar is dit de meest dure Netflix-film tot nu toe. En eerlijk is eerlijk: wanneer je de film hebt gezien is duidelijk waarom.

Een gevangene (Ryan Gosling) wordt door de CIA gerekruteerd en getraind om geheime missies uit te voeren. Hij krijgt codenaam Sierra Six, afgeleid van het Sierra Programma, dat als doel heeft gevangenen met potentie te trainen zodat deze de spieren van de CIA worden. Bij een operatie die niet volgens planning gaat krijgt Six een harde schijf in handen die een donker geheim over een hooggeplaatste CIA-medewerker bevat. Zo komt Six op een dodenlijst terecht en wordt een psychopathische moordenaar, Lloyd Hansen (Chris Evans), en een leger aan huurmoordenaars op hem afgestuurd. Wat volgt is een op hol geslagen trein die door een aantal Europese steden raast en een pad van destructie achterlaat.

Films zijn net als een voedingswaardetabel. Net zoals groenten goed is voor het lichaam en snoep alleen goed is voor het smaakzintuig, zijn sommige films voeding voor de ziel en anderen voeding voor het oog. ‘The Gray Man’ valt volledig in de snoepcategorie, waarbij het verhaal zo standaard is dat deze door een primitief algoritme kon worden bedacht. Deze formule, van bijna supermens-mensen, die achterna worden gezeten door de dodelijkste huurmoordenaars en worden begeerd door de heerlijkste vrouwen, is zo oud als Ian Flemings James Bond. Het is herhaald in zowel de Jason Bourne- als in de John Wick-reeks. En alhoewel de films zo voorspelbaar als een belastingaanslag zijn, doen deze het razend goed bij het publiek. Wellicht dat Carl Jung (als hij nog leefde) een artikel had kunnen schrijven over de psychologie achter het archetype van de geheim agent, diens bijna-doodervaringen en de nachtelijke escapades met het vrouwelijk schoon. ‘The Gray Man’ is hier geen uitzondering op. En dat is niet erg. Net zoals met snoep zijn we, in dit geval, niet op zoek naar vitaminen maar naar genot. En ‘The Gray Man’ is de Moulin Rouge voor onze zintuigen.

De gebroeders Russo zijn niet gek. Ze zijn, net zoals ons filmliefhebbers, op de hoogte van het grote aantal actiefilms dat met ‘duizend bommen en granaten’ het popcornkauwende publiek probeert te vermaken. Ze weten dat ze erg hun best moeten doen om toch een film te maken die zich onderscheidt van de massa. En dat is ze goed gelukt. De actiescènes zijn fris, vers en vermakelijk. De gevechten zijn intens en voelbaar. Ze zijn allesbehalve standaard en ze smaken als een vers krakende crème brûlée die een net iets andere smaak heeft dan we verwachtten. Hier komt bij kijken dat een groot aantal Europese steden is aangedaan om te filmen, wat het geheel een aangename diversiteit geeft. En natuurlijk, ook al vergt een pure actiefilm weinig reikwijdte van acteurs, is het een mooie bijkomstigheid als dit ook goed in de smaak valt.

Ryan Gosling (‘Drive’, ‘Blade Runner 2049’), als Six, speelt zijn rol met een smeulende charme wiens emotionele temperatuur niet hoger komt dan van ijswater. In alle scènes is hij de ‘cool dude’ die de dood met een nonchalant hangende sigaret (figuurlijk gesproken) de dood in de ogen aankijkt. Zelfs zijn humor wordt gecommuniceerd met een laagje ijzel die het, paradoxaal genoeg, nog grappiger maakt. Zijn rol wordt perfect aangevuld met die van Chris Evans, die als Lloyd Hansen een psychopathische huurmoordenaar speelt die alleen wordt ingehuurd wanneer de CIA met de handen in het haar zit. Het leuke is dat Chris, met zijn foute snor en perfecte klederkracht, een geloofwaardige sadist speelt die je in geen geval wilt tegenkomen.

De cast wordt verder aangevuld met Billy Bob Thornton (‘Fargo’ (TV-series), ‘Sling Blade’), Ana de Armas (‘Blade Runner 2049’, ‘No Time to Die’), Alfre Woodard (‘Captain America: Civil War’, ’12 Years a Slave’), Wagner Moura (‘Sergio’, ‘Tropa de Elite’), Rége-Jean Page (‘Mortal Engines’, ‘Bridgerton’) en Julia Butters (‘Once Upon a Time in…Hollywood’, ‘A Family Man’). Zoals je ziet is dit een all star cast met geweldige acteurs die jammer genoeg, vanwege het inherente platonische karakter van een actiefilm, zijn gereduceerd tot een overeenkomstig smal acteerspectrum. Allen hebben een specifieke rol die noodzakelijke elementen vormen binnen een verhaal. Billy Bob, als Fitzroy, is de vaderfiguur die het verloren schaap een reddende hand biedt en Ana de Armas de mooie heldin die samen met de held de storm weerstaat. Julia Butters, als Claire, is de fragiele bloem, het breekbaar porselein die voor het venijn van een verwrongen wereld moet worden beschermd. Ook Alfre Woodard, als Margaret Cahill, een actrice met meesterlijke acteertalent, heeft een bijrolletje als smeermiddel voor het verhaal. Wagner Moura, de ultieme schrik van de Braziliaanse favela’s in de oppermachtige ‘Tropa de Elite’, heeft hier een kleine rol als een mager bibberend ding. Alle acteurs zijn uiteindelijk als wierook ten faveure van de heerlijkheden van Ryan Gosling en Chris Evans.

Het entertainmentgehalte van ‘The Gray Man’ is hoog. Het camerawerk tijdens de actiescènes geeft het een extra dimensie en de ervaring is, door de gebroeders Russo, vast opgedaan tijdens het regisseren van de Marvel-films. Actie en humor zijn erg goed gebalanceerd, waarbij het laatste gelukkig geen afbreuk doet aan het eerste. Het is ook duidelijk dat tijd en moeite is geïnvesteerd in de gevechtscènes. Ana de Armas was gelukkig al getraind vanwege haar rol in ‘No Time To Die’. Alhoewel van de acteurs niets anders gevraagd wordt dan fysieke inspanning en een mooie lach (Oh Ana!), zijn ze een mooie aanvulling aan het ensemble. Zoals eerder is aangegeven, kun je de CPU van de hersenen en de snaren van het hart even laten rusten en gewoon genieten van het vuurwerk op het grote scherm. Koop een pakje Skittles en een flesje Vanille Coke, doe de stoelriemen vast en druk op play. Enjoy!

Gerold Kort

Waardering: 3

Bioscooprelease: 13 juli 2022
VOD-release: 22 juli 2022 (Netflix)