The Happy Prince (2018)

Recensie The Happy Prince CinemagazineRegie: Rupert Everett | 105 minuten | drama, geschiedenis | Acteurs: Rupert Everett, Colin Firth, Emily Watson, Colin Morgan, Edwin Thomas, Tom Wilkinson, Anna Chancellor, Julian Wadham, Béatrice Dalle, Antonio Spagnuolo, André Penvern, Franca Abategiovanni, Thierry de Coster, Joshua McGuire, Kit Lloyd, Jacky Druaux

Rupert Everett, zat die niet in ‘My Best Friend’s Wedding’ (1997)? En kreeg hij niet ooit een kind met Madonna in ‘The Next Best Thing’ (2000)? Zo rond de eeuwwisseling leek er een aardige carrière voor de sympathieke Brit in het verschiet te liggen, al speelde hij wel vaak ‘the gay best friend’ of varianten daarop. Amper een decennium later was het ineens angstvallig stil rond Everett. Zo af en toe dook hij nog wel eens op in een bijrolletje – zo gaf hij Prince Charming in de ‘Shrek’-films een stem – en deed hij van zich spreken met een onthullende autobiografie, maar verder leek zijn loopbaan als acteur een beetje in het slop te zitten. Dat Everett in die tijd zeker niet stil zat, weten we nu hij zijn droomproject ‘The Happy Prince’ (2018) heeft gelanceerd. Everett schreef in 2007 al het scenario voor de film over de laatste jaren uit het leven van schrijver en dichter Oscar Wilde, een man door wie Everett al sinds zijn jeugd gefascineerd is. “Mijn moeder las me vroeger voor uit ‘The Happy Prince’ en ook al begreep ik de mysterieuze en poëtische teksten niet helemaal – mijn moeder evenmin trouwens – ik wist dat het interessant en diep was. Het greep me en fascineerde me mateloos.”

Maar het bleek een onmogelijke opgave om zijn script te verfilmen. Producent Scott Rudin was weliswaar enthousiast over het verhaal, maar zag in Everett niet de juiste persoon om de hoofdrol te spelen (lees: Rudin vond Everett niet bepaald een goede acteur). Liever had hij gezien dat iemand als Philip Seymour Hoffman in de huid van Wilde zou kruipen, maar daar stak Everett een stokje voor. Die rol was voor hem en voor niemand anders. Vervolgens leurde hij drie jaar lang van de ene regisseur naar de andere, maar telkens ving hij bot. Dan zit er niets anders op dan het heft in eigen handen te nemen, dacht Everett. Financiers wist hij pas binnen te harken door de rol van Wilde op het toneel te spelen: zo snoerde hij iedereen die hem als acteur niet goed genoeg achtte de mond. Het kostte hem wat jaren, maar nu staat zijn naam als regisseur, schrijver en hoofdrolspeler op de rol van ‘The Happy Prince’. Je kunt dus met recht spreken van een ‘labour of love’, al betekent dat niet dat Everett het nalaat ook de minder charmante kanten van de complexe Wilde te tonen in zijn film.

‘The Happy Prince’ volgt de befaamde schrijver en dichter in de allerlaatste jaren van zijn leven. Ook al is hij pas halverwege de veertig, zijn hoogtijdagen liggen inmiddels achter hem en hij heeft al een tijdje geen boek meer geschreven. De twee jaar die hij in de gevangenis hebben gezeten, hebben hem gebroken. Hij werd voor het gerecht gedaagd door de Markies van Queensberry, de vader van zijn grote liefde Lord Alfred ‘Bosie’ Douglas (Colin Morgan) en veroordeeld wegens ‘grove onzedelijke handelingen’. Nu hij weer vrij is, vlucht hij direct naar Frankrijk, waar hij onder het pseudoniem Sebastian Melmoth zijn leven opnieuw probeert op te pakken. Hij wordt opgevangen door zijn trouwe vrienden Robert Ross (Edwin Thomas) en Reggie Taylor (Colin Firth). Zijn vrouw Constance (Emily Watson) houdt nog wel van hem, maar wil hun twee zoons weghouden van de schandalen die rond haar man hangen en vraagt een scheiding aan. De jongens zal Oscar nooit meer zien. In Parijs slijt hij de tijd die hem nog rest met rondhangen in kroegen, nachtelijke zwerfpartijen en aanpappen met jonge mannelijke prostituees. Zijn gezondheid gaat zienderogen achteruit en wanneer hij op zijn sterfbed ligt gaat hij de laatste confrontatie aan met zijn verleden.

Iemand die weet dat zijn einde nadert ziet vaak zijn hele leven aan zich voorbij flitsen. Dat zegt men althans. In ‘The Happy Prince’ ziet Wilde niet zozeer zijn hele leven, als wel de laatste paar jaar aan zich voorbijrazen. Everett wil zijn kijker datzelfde gevoel laten ervaren en trakteert ons op een niet per se in chronologische volgorde staande reeks herinneringen, die op coherente wijze aan elkaar zijn geweven. Een ster die ooit zo straalde als die van Wilde, kan diep vallen. De schoonheid van dat verval fascineert Everett en dat is dan ook wat hij aan zijn publiek wil overbrengen. Hij speelt Wilde als de estheticus, hedonist en romanticus die hij was, een snob die (nog altijd) het gevoel had dat de wereld om hem draaide. De acteur legt zijn hele ziel en zaligheid in de rol en windt de kijker zonder enige moeite om zijn vinger. Hij blijkt als debuterend regisseur bovendien een fijn gevoel voor esthetiek te hebben en wist een aantal talentvolle collega’s (Firth, Watson, Tom Wilkinson) te strikken voor bijrollen.

Wat vooral blijft hangen aan ‘The Happy Prince’ is de tragiek rond Wilde, die pas in 2015 (!) officieel werd gerehabiliteerd. Everett, zelf openlijk homoseksueel, wil met zijn regiedebuut de hypocriete moraal blootleggen die er toen was en die 120 jaar later nog altijd niet helemaal verdwenen is, zeker niet in landen buiten de westerse wereld. Hij doet dat met een heel intieme verfilming waarin hij de kijker de poëtische wirwar van herinneringen intrekt die aan Wilde voorbijgaan op zijn sterfbed. ‘The Happy Prince’ ligt hem na aan het hart en hij heeft er alles aan gedaan om zijn publiek daar hetzelfde over te laten denken.

Patricia Smagge

Waardering: 4

Bioscooprelease: 19 juli 2018
VOD-release: 9 januari 2019
DVD-release: 9 januari 2019