The Hole (2010)
Regie: Joe Dante | 90 minuten | horror, thriller | Acteurs: Chris Massoglia, Haley Bennett, Nathan Gamble, Teri Polo, Quinn Lord, John DeSantis, Douglas Chapman, Mark Pawson, Peter Shinkoda, Jonathan Bruce, Merritt Patterson, Ali Cobrin, Chelsea Ricketts, Chord Overstreet, Bruce Dern
Als je naam Joe Dante is, dan heb je een reputatie hoog te houden als het om horror gaat. De regisseur maakte furore in de jaren zeventig en tachtig met genreklassiekers als ‘Piranha’, ‘The Howling’ en ‘Gremlins’, maar liet in de loop van de jaren negentig steeds minder vaak van zich horen. Na het floppen van ‘Looney Tunes: Back in Action’ in 2003 verdween hij van het grote scherm, om pas zeven jaar later zijn rentree te maken met ‘The Hole 3D’, een griezelfilm voor jonge bioscoopgangers en hun ouders. Fans kunnen tevreden zijn: Dante is teruggekeerd op het oude honk en bewijst dat hij het vak ondanks zijn lange afwezigheid niet verleerd is. Toch zorgt ‘The Hole’ niet voor de spetterende comeback waar we stiekem op gehoopt hadden. De film verveelt niet, maar verrast evenmin; het is gezinshorror zonder scherpe randjes, gemaakt voor een generatie die nergens meer van opkijkt.
‘The Hole’ begint als zoveel horrorfilms met een verhuizing. In de kelder van hun nieuwe onderkomen ontdekken de broertjes Dane en Lucas een bodemloze put waaruit vreemde gedaantes oprijzen. Volgens buurmeisje Julie is het gat een poort naar de hel, “and that is really cool!” Hiermee is de toon van de film gezet. Deze tieners laten zich door niets van de wijs te brengen, zelfs niet door hun grootste angsten. Petje af voor de hoofdpersonen, maar door vleesgeworden jeugdtrauma’s nonchalant van zich af te schudden halen ze de angel uit de film. Als zij zich nergens druk om maken, waarom zou de kijker dat dan wel doen? Ook wordt teleurstellend snel duidelijk waar de het verhaal op aanstuurt en hoe de kids af kunnen rekenen met de verschijningen die hen achtervolgen. Halverwege de film is de race al gelopen. De enige scène die impact heeft is de ontknoping, als Dane verzeild raakt in een nachtmerrieachtige versie van het huis waar hij als klein kind door zijn vader werd mishandeld.
Ondanks het voorspelbare en vrij bloedeloze verhaal is ‘The Hole’ toch redelijk onderhoudend. Visueel zit de film goed in elkaar, met 3D-effecten die met name in de finale goed tot hun recht komen, en schrikmomenten die niet vernieuwend, maar wel effectief zijn. Onder het mom van ‘beter goed gejat dan slecht verzonnen’ leent Dante succes-elementen uit eigen werk en dat van anderen, zoals een excentrieke ex-bewoner die om meerdere redenen aan de legerfanaat uit ‘The Burbs’ doet denken, een speelgoedclown die tot leven komt en een meisje dat zich voortbeweegt alsof ze zojuist uit een Japanse televisie is gekropen. Voor de jonge doelgroep zijn foefjes à la ‘Child’s Play’ en ‘Ringu’ nieuw, oudere horrorfans hebben het allemaal al vaker gezien. Zij zullen met weemoed terugdenken aan de zwarte humor en maatschappijkritiek van ‘Gremlins’ en de onsmakelijke weerwolftransformaties van ‘The Howling’. ‘The Hole 3D’ is zeker geen slechte film, maar hij is te tam om de tongen los te maken. Van Joe Dante mag je meer verwachten. Volgende keer beter?
Paula Koopmans
Waardering: 3
Bioscooprelease: 17 maart 2011