The Holy Mountain – La montaña sagrada (1973)

Recensie The Holy Mountain CinemagazineRegie: Alejandro Jodorowsky | 114 minuten | avontuur, drama | Acteurs: Alejandro Jodorowsky, Horacio Salinas, Zamira Saunders, Juan Ferrara, Adriana Page, Burt Kleiner, Valerie Jodorowsky, Nicky Nichols, Richard Rutowski, Luis Lomelí, Ana De Sade, Chucho-Chucho, Letícia Robles, Connie De La Mora, David Kapralik, Jacqueline Voltaire

De filmwereld kent zo zijn kleurrijke figuren. Ergens aan de top van die verzameling paradijsvogels tref je Alejandro Jodorowsky. Geboren in 1927 in Chili, getogen in het Parijs van de jaren 50 en later pendelend tussen Frankrijk en Mexico. Bekend als scenarist van stripverhalen, onderzoeker en uitlegger van tarotkaarten, bedenker van psychotherapeutische methoden met behulp van psychedelica, kenner van het zenboeddhisme, filmscenarist, acteur en regisseur. Befaamd om zijn surrealistische films, berucht om een vermeende verkrachting op een filmset. Kleurrijk en controversieel dus.

Zo kleurrijk als de regisseur zelf is zijn surrealistische parel ‘The Holy Mountain’ uit 1973. De film speelt zich af in een wonderlijke versie van Mexico, waar al even wonderlijke zaken gebeuren. We starten de film met een soort herrijzenis van een Christusfiguur, die later een ordinaire dief blijkt. Deze Christusfiguur ontmoet een alchemist die van uitwerpselen goud kan maken en die beweert dat hij de sleutel tot onsterfelijkheid bezit. Samen met zes discipelen, alle gerekruteerd uit de hogere kringen, gaan de alchemist en de stelende Christus op weg naar een heilige berg waar onsterfelijkheid hen wacht. Of niet.

Klinkt dit al bizar, de uitwerking ervan blaast je pas echt van de sokken. Het surrealistische universum van ‘The Holy Mountain’ lijkt op de gewone wereld maar wijkt er tegelijk enorm van af. Mensen bloeden in allerlei kleuren, we zien een castratie als plechtig ritueel, een sexmachine met een spetterend elektronisch orgasme, een kinderleger dat zich met behulp van speelgoed voorbereidt op een oorlog tegen Peru, en nog veel, veel meer. Met als hoogtepunt (voor dierenliefhebbers een dieptepunt) een scène waarin kameleons en padden de verovering van Mexico naspelen.

Die beelden illustreren een verhaal dat bol staat van kritiek op religie en (consumptie)maatschappij. Het spirituele laatste deel gaat meer over onthechting, verlossing en verlichting. Dit blijkt een weg naar een gezondere mindset, iets wat de discipelen goed kunnen gebruiken.

Voor kijkers in de 21e eeuw zal ‘The Holy Mountain’ even slikken zijn. Met dieren wordt nogal ruig omgesprongen, er is nutteloos bloot en weirde seks, en de kritiek op de kerk is ook wat achterhaald. Tegelijk zijn het spirituele verhaal en de humor tijdloos. Maar bovenal is dit een film waarin je sporen ziet van eerdere en latere filmers (Fellini, Andersson, Cronenberg), maar die op zichzelf een uniek en uiterst genietbaar psychedelisch spektakel vormt.

Henny Wouters

Waardering: 4

Bioscooprelease: 31 december 1978
Bioscooprelease: 23 februari 2023 (re-release, 4K restauratie)