The Horseman (2008)
Regie: Steven Kastrissios | 94 minuten | actie, drama, thriller | Acteurs: Peter Marshall, Brad McMurray, Jack Henry, Chris Sommers, Evert McQueen, Steven Tandy, Bryan Probets, Chris Betts, Caroline Marohasy
Christian werkt bij de ongediertebestrijding. Een toepasselijk beroep, want wanneer hij verneemt dat zijn dochter is overleden aan een overdosis heroïne nadat zij in een pornofilm heeft gefigureerd, besluit hij alles op alles te zetten om haar dood te wreken en het de makers van de film betaald te zetten. Een beproefd concept zo’n wraakmotief, waarbij imitatie op de loer ligt, maar ‘The Horseman’ zou zomaar eens de beste in zijn soort kunnen zijn.
Het is geen overdrijving om te stellen dat er zelden een wraakfilm is geweest die zo intens spannend is als ‘The Horseman’. Alles komt hier tot zijn recht: de briljante acteerprestatie van Peter Marshall als Christian, een verhaal met louter spannende momenten, een onder je huid gaande thematiek, een grimmige sfeer ondersteund door prachtig camerawerk en dito belichting, maar bovenal het lef om een film te maken die de kijker met z’n neus op de feiten drukt en hem confronteert met de rauwe werkelijkheid.
‘The Horseman’ is namelijk een keiharde film, waarin rake klappen worden uitgedeeld. Dit levert menig scene op waarin je liever even de andere kant opkijkt, maar het zorgt ook voor scènes die je compleet doen vergeten dat het een film is. Christian is niet alleen de held op papier. Gedurende de film wordt hij ook hét symbool van het goede dat tegen het kwade strijdt. En reken maar dat je dat voelt terwijl je zit te kijken. Menigmaal zul je jezelf eraan moeten herinneren ook nog even adem te halen, terwijl je zit te hopen dat Christian als winnaar uit de strijd komt tijdens een van de vele gevechten op leven en dood die hij voert met de mannen die zijn dochter hebben misbruikt.
Toch is het niet alleen maar actie dat de klok slaat. ‘The Horseman’ is ook een film over rouw en portretteert een man die van binnen verscheurd is. Christians missie om de daders van zijn dochters dood te straffen is weliswaar ingegeven door een oprechte honger naar wraak, het is tevens een uiting van totale onmacht. Menigmaal zien we in de film hoe Christian in zijn eigen arm snijdt, omdat het de enige manier is voor hem om nog iets te voelen. Ook elke vorm van menselijk contact lijkt hij te ontberen. Hier komt pas verandering in wanneer hij de liftster Alice meeneemt, aan wie hij een gedeelte van zijn verhaal kwijt kan. Dat hij de bleke nachten van Australië afreist om mensen op te sporen en vermoorden vertelt hij haar niet. Onbedoeld trekt hij haar daardoor mee in de ellende waarin hij zichzelf aan het storten is, want de kameraden van Christians slachtoffers laten het er natuurlijk niet zomaar bij zitten.
Welke taferelen dit allemaal oplevert moet u natuurlijk gewoon zelf gaan bekijken, maar regisseur Kastrissios verdient in ieder geval een dikke pluim in zijn achterste voor de manier waarop hij dit alles in beeld brengt. Het beeld dat hij neerzet van de wereld waarin dit verhaal zich afspeelt is ronduit grimmig te noemen en dat is nog zacht uitgedrukt. Versneden met de keiharde actie die zich in de film afspeelt, zijn beelden waarin Christian zich de kindertijd van zijn dochter herinnert. Het is slechts een van de vele voorbeelden waarop Kastrissios de thematiek van de film als een naald onder de vingernagel van de kijker schuift. Ook de donkere belichting en grauwe kleuren waarin de film gehuld is zijn hier ongemakkelijke voorbeelden van. Het zorgt er allemaal voor dat je ‘The Horseman’ niet zomaar kan afdoen als ‘slechts’ een film, maar dat je er niet aan kan ontkomen mee te voelen met de getormenteerde Christian. Dit alles maakt ‘The Horseman’ tot een film die je gewoon móét zien.
Sander Colin